Gezondheidsplein is een informatieve website over gezondheid. De gezondheidsinformatie op deze website staat los van eventueel getoonde advertenties.

"Mijn partner heeft moeite om te gaan met mijn incestverleden"

Verhaal door Rianne (52)

Rianne (52 jaar) was zes jaar toen haar ouders besloten om uit elkaar te gaan. Haar vader werd ingeruild voor een stiefvader. Een goede plaatsvervanger. Knuffelen, kroelen en spelletjes. Haar nieuwe vader was een echte kindervriend. Totdat de spelletjes een seksueel tintje kregen en hij Rianne begon te betasten. "Ik merk nog steeds de gevolgen op seksueel gebied."

"Veel van de gebeurtenissen kan ik mij niet goed meer herinneren, maar de angst die ik voelde als mijn moeder naar haar werk ging, of even boodschappen ging doen, herinner ik mij nog als de dag van gisteren."

Relatieproblemen

"Mijn man en ik kregen problemen in onze relatie, met name op seksueel gebied. Wij hebben nu professionele hulp, om hier samen een weg in te vinden. Door een recente gebeurtenis, ben ik er achter gekomen dat ik niet de enige ben die seksueel misbruikt is door mijn stiefvader. Al die jaren dacht ik van wel, en geloofde ik zijn verhaal dat hij gewoon heel veel om mij gaf, en 'het' daarom al die jaren met mij had gedaan."

"Omdat ik er sinds kort achter ben gekomen dat ik dus niet de enige was, is alles voor mij in een ander daglicht komen te staan. Alles van vroeger komt in alle hevigheid naar boven. Ik ben altijd een heel positief ingesteld iemand geweest, maar het lukt niet meer. Het is alsof alles van al die jaren nu in een keer over mij wordt uitgestort. Daar komt nog bij dat mijn man en ik relatieproblemen hebben. Door de hulp die we nu hebben, probeer ik hem inzicht te geven in hoe de dingen voor mij zijn. Hij zegt wel dat hij het begrijpt, maar gevoelsmatig twijfel ik daar aan. Ik heb het idee dat hij het niet aan kan, dat hij niet weet hoe hier mee om te gaan. Ik begrijp ook zijn kant wel. Het moet als partner heel moeilijk zijn om hier mee om te gaan. Ik voel me in deze periode van mijn leven heel depressief, een gevoel dat ik nooit eerder kende. Alles lijkt grijs, ik heb kinderen en daarvoor moet ik verder, dat is misschien mijn geluk.

"Mijn man en ik kregen problemen in onze relatie, met name op seksueel gebied. Wij hebben nu professionele hulp, om hier samen een weg in te vinden. Door een recente gebeurtenis, ben ik er achter gekomen dat ik niet de enige ben die seksueel misbruikt is door mijn stiefvader. Al die jaren dacht ik van wel, en geloofde ik zijn verhaal dat hij gewoon heel veel om mij gaf, en 'het' daarom al die jaren met mij had gedaan."

"Omdat ik er sinds kort achter ben gekomen dat ik dus niet de enige was, is alles voor mij in een ander daglicht komen te staan. Alles van vroeger komt in alle hevigheid naar boven. Ik ben altijd een heel positief ingesteld iemand geweest, maar het lukt niet meer. Het is alsof alles van al die jaren nu in een keer over mij wordt uitgestort. Daar komt nog bij dat mijn man en ik relatieproblemen hebben. Door de hulp die we nu hebben, probeer ik hem inzicht te geven in hoe de dingen voor mij zijn. Hij zegt wel dat hij het begrijpt, maar gevoelsmatig twijfel ik daar aan. Ik heb het idee dat hij het niet aan kan, dat hij niet weet hoe hier mee om te gaan. Ik begrijp ook zijn kant wel. Het moet als partner heel moeilijk zijn om hier mee om te gaan. Ik voel me in deze periode van mijn leven heel depressief, een gevoel dat ik nooit eerder kende. Alles lijkt grijs, ik heb kinderen en daarvoor moet ik verder, dat is misschien mijn geluk.

Verder lezen

Reacties

  • sjlnederlands

    06 oktober 2014 13:10

    Hallo, ik en 3 vriendinnen van mij zitten dit jaar in havo 5 en wij hebben een project dat we moeten doen voor Nederlands, een onderdeel hiervan is een interview afnemen, ons onderwerp is incest. Ik zou willen vragen of er iemand op deze site is die misschien geïnterviewd zou willen worden voor ons project, het moet gefilmd worden maar als u liever onbekend wil blijven kunnen we daar wel iets voor regelen. Het zou heel fijn zijn als iemand dit zou willen doen.
    Groetjes, 4 leerlingen uit havo 5

    • Els

      23 juni 2014 12:27

      Ik ben geen partner, maar heb een ex-schoonzuster gehad met een incest verleden. Ik zelf zie een aantal gevolgen, namelijk:

      Niet praten over het verleden door iemand met incest verleden omdat die zich ervoor schaamt, maar ook jaloers zijn omdat de partner wel uit een normaal gezin komt en een normale jeugd heeft gehad.

      Seks hebben als een beloning, als partner van iemand met incest verleden toegeeft bij een meningsverschil.

      Schoonfamilie en vrienden van partner buitensluiten (laten afhaken) en beschuldigen van bemoeizucht omdat iemand met incest verleden opgegroeid is in een gesloten gezin waar niet met anderen over wat er gebeurde in het gezin mocht worden gesproken. Weinig vrienden toestaan en sterke controle wie het gezin binnen mag komen.

      Dominant en overheersend zijn van iemand met incest verleden in het huwelijk door het kiezen van een makkelijk toegevende partner die weinig tegengas geeft.

      Spil willen zijn waar alle aandacht naar toegaat van iemand met incest verleden, weinig gevoel voor gelijkwaardigheid in relaties.

      Niet aan normale omgangsvormen voldoen door uitdagend seksueel gedrag te vertonen (bijvoorbeeld bijna naakt foto op sociale media of in string lopen bij schoonouders).

      Sterke neiging om aan een eigen beslissing te willen vasthouden van iemand met incest verleden, omwille van onmacht in het verleden.

      Zijn dit herkenbare zaken? En hoe hier mee om te gaan?

      • Ivonne

        02 april 2014 00:59

        Hallo Rianne (en anderen),
        In mijn boek staat een gedeelte gericht op partners en omgeving. Ik hoor van mensen dat het hen helpt om over het boek in gesprek te gaan met elkaar. Wellicht kan het je helpen. Het heet: Helen van seksueel misbruik. Het trauma voorbij.

        • Jackie

          25 juli 2012 10:54

          Hallo allemaal,

          Ik heb ook een soortgelijk verhaal..misbruikt door mijn broer toen ik nog jong was, dit heeft tot mijn 10e geduurd. Jaren weggestopt en nu merk ik pas de gevolgen. Mijn relatie is net uit en ik weet dat dat veel te maken heeft gehad met het niet verwerkt hebben van mijn verleden. Ik kan niet goed omgaan met bepaalde emoties. Ik heb het mijn ex nu in een brief verteld. Ik wil dat hij weet waarom ik me af en toe zo gedroeg en dat het nooit de bedoeling was om hem bewust te kwetsen. Hoe nu verder? Therapie en ik hoop alleen op een heel klein beetje begrip van mijn ex, omdat dat en hij, nog steeds heel belangrijk voor mij zijn.

          Sterkte allemaal!!

          • flisia

            05 maart 2011 02:59

            ik ben een vrouw van 26 jaar en dit is mijn verhaal
            mijn moeder eerste man was een Duitser daar van kreeg ze 2 kinderen een dochter en een zoon en hun relatie liep niet zo lekker.later is ze gaan scheiden en via haar zus mijn tante kreeg ze al heel snel een andere man mijn vader.al heel snel begon hij mehalf zus te misbruiken en me half broer en me moeder merkte het niet later kwam ik ik was miscchien 3 manden of ouder en hij misbrukte me ook. een jaar later werd me echte zusje geboren en haar lieten ze me maar verwaarlosen ze gaven haar geen aan dacht.

            pas toen ik anderhalf jaar was kwam me moeder er achter en is ze met haar 4 kinderen gaan vluchten ik wilde niet eten me moeder snapte het niet en is hulp gaan zoeken ik zat onder luizen me kont was kapot en huilde alleen maar me moeder zag dat het niet zo langer kon en is hulp gaan zoeken bij jeugd zorg ik was 2jaar en werd in een pleegezin gestopt me zusje en ik sliepen de eerste dag bij me pleegouders 2 dagen lang zonder wakker te worden me half broer en me half zus werden naar een internaat gestopt in middels heb me half zus 3 kinderen en is al tegen de 30 me half broer zit tegen de al tegen 40 aan zo iets en zo gek geworden dat hij nu in inrichting zit mijn leventje lief als een veertje in het pleegezin samen met me zusje ik werd ouder en begon te puperen

            ik moest elke dag met het openbaar vervoer naar school op een dag kwam ik uit school en zat als gewoonlijk in de bus zoals altijd er kwam een man naast me zitten begon tegen me te praten ik vond het al raar na 3 haltes en stapte de man uit op gelucht begon ik adem tehalen
            devolgende dag zat hij weer in de zelfde bus en had geld bij zich hij haalde toen 250.00 gulden er uit hier zei die voor jou ik zei dat ik het geld niet wilde
            en pakte me beet me pleegvader had me gleerd om te gillen als iemand iets bij me wil doen en ik wilde niet maar lukt niet hij pkate me beet en begon me te zoenen in me nek ik duwde ook hem de heletijd ook weg een paar meiden zaten voor me en draaide zich om in plaats dat ze me wilde helpen begonnen ze te lachen ik was 12 jaar uit eindelijk stapte hij uit het leek heel lang teduren voor me gevoel en voelde me vies toen ik thuis kwam zei ik het tegen me pleegvader en wilde gelijk aan gifte doen me pleegbroer werd boos en zei waarom heb je dat geld niet aan genomen dan ik had daar geen behoefte aan en vond het ook vies dat een ouder man aan me zat hij begreep me niet ik liep toen weg uit de keuken
            3 weken later stond ik op de bus te wachten en liep een man in een zwarte jas hij keek me aan en ik probeer de hem te negeren hij liep langs me en trok zijn jas open hij liep gewoon naakt die man ik was blij dat er een vrouw naast me stond en deed gelukkig niks maar die vrouw trok wel gelukkig haar mond open en zei dat hij weg moest gaan 2 maanden later toen ik aan gifte had gedaan werd me pleegvader gebelt door de politie en ze hebben de man gevonden die me dat geld aan geboden had hij was weg gelopen van een inrichting en dat ze hem al een hele tijd kwijt waren.

            ik ben nu moder van 2 lieve kinderen 1 van 4 en 1 van 2 ik heb het nooit echt laten merken dat er iets mis was met mijn bang dat ze me juist pakken ik heb het wel geprobeerd achter me telaten maar laat me nooitmet rust toen ik van de 2 bevallen was viel het pas op bij de kraamhulp ik lag nog boven op bed en heb een heletijd met me vriend zitten praten ze zei tegen hem ik weet niet of ik het moet vragen maar is jou vriendin soms mishandeld geweest of misbruikt nou zei me vriend er is wel wat 1 of ander gebeurd maar ze praat er niet over en ze zit er niet meer mee nou zei die kraamhulp ik zag het aan haar gezicht toen is mijn vriend er voor de eeste keer met me gaan zitten en vond het moeilijk en vroeg of ik er nog mee zat en zei dat ik er inderdaad nog mee zat om dat ik het kon geloven waarom en ik ben het uit gaan zoeken

            ik heb me echte vader op gezocht binnen 3 maanden lukte het ik heb voor alle zekker heid heb me kinderen soort van ondergebracht dat ze in iedergeval er niet achter zouden komen waar mijn kinder zitten het eerste wat me op viel was dat mijn echte vader vet haar had en vies toen ik bij zijn huis kwam was het erg donker in de straat terwel het gewoon klaar op de dag was de zon scheen en was tegen de 38 graden maar vlak bij zijn huis in de straat was het echt donker echt raar hij deed de voor deur open en kwam in de gang vies later zat ik bij hem aan de tafel hij zette koffie maar de kopjes waren zo vies dat ik er niet uit drufde drinken later zei hij dat hij naar de wc wilde en ik gooide snel de koffie weg hij kwam terug en had kleren voor me gekocht ik zei dankje toevalig was het ook nog de zelfde maat ik zei hoe wist je dat o gewoon gokje zei die ik wilde me om kleden maar bleef in de slaapkamer staan ik keek hem aan en dacht nee niet zo als vroerger toen ik anderhalf was hij zei oja sorry ik heb die kleren niet aan getrokken maar wist nu wel gelijk hoe mijn moeder zich voelde en hoe ze het uit gehouden heb met hem het was al iets van 3 uur ik ging naar huis en dacht nooit meer ik heb nooit meer iets van me laten horen nooit meer en ik ben blij dat mijn pleegouders wel normaal mijn hebben op gevoed en dat je zelf moet weet hoe je eigen moet verzorgen en je huis ik heb bij me pleegouders gewoond tot me 16 jaar

            later ben ik naar een internaat gegaan.
            daar ben ik ook nog 2x verkracht maar nooit iets over vertelt tot nu mijn echte moeder zag ik 1x in het jaar bij me pleeg ouders met me pleeg moeder heb ik geen contackt maar daar praat ik ook liever nog niet over alleen met me pleegvader wat nu gewoon eigenlijk me echte vader voor me is geworden en met me echte moeder krijg ook steeds meer een echte band en met me echte zusje heb ik ook nogsteeds contackt diet was zo mijn verhaal mischien gaat het een beetje langs mekaar heen maar op zomaniet is het voor mijn beter te vertellen bedankt iedereen die mijn verhaal wil lezen

            • Mieke

              25 april 2010 11:58

              ik heb al jullie verhalen gelezen, ook ik heb erg veel meegemaakt en weet wat er in jullie omgaat. Ik wens iedereen heel veel sterkte toe. Blijf in jezelf geloven!
              Mvg
              M

              • joke

                10 januari 2010 00:10

                hallo allemaal
                ook ik heb een incestverleden dat duurde van mijn 9 tot mijn 17.
                De relaties die ik heb gehad 1 huwelijk van 10 jaar en 1 van 16 jaar zijn er op gestrand.
                Ook merk ik dat de poging om opnieuw met een man er ook op stranden.Ik denk dat mannen er niet om mee kunnen gaan.
                Nu 1januari liep de zoveelste relatie kapot nu heb ik voor mij een doel gesteld
                Ik wil gaan leven en heb het besluit genomen, ik kan beter alleen blijven
                dan weer alles te moeten opbiechten zo voelt het niet meer liegen enz
                Ook dan hoef ik mij zelf niet weg te vegen en soms denk ik als ik niets vertel komen ze er ook niet achter en heb ik er niet over gelogen ik snap nu wat er bedoelt word met je hebt levenlang .
                Ik word ook kwaad als ik erover nadenk.
                Wens jullie heel veel geluk toe en knap
                van jullie dat jullie dit schrijven

                v

                • Marian

                  14 september 2009 18:24

                  Vrouwen met een incest verleden kunnen zich later aangetrokken voelen tot foute mannen. Zo erg zelfs dat niets te erg is of ze willen van die foute mannen blijven houden ten koste van zichzelf, Lees op de site over Norwood groepen en waar er in jouw buurt eentje is. Dit is de enigste weg naar rust en een eigen leven.

                  • Jody

                    07 maart 2008 02:37

                    Ik kom uit een ontzettend groot gezin waarin ik de jongste was. Het was een keurig gezin waarin alles volgens de regels ging. Als kind mocht je je nergens mee bemoeien daar wist je immers toch niks van, was je te klein voor. Alles wat je oudere broers of zussen zeiden nam je aan en geloofde dat want waarom zouden ze tegen je liegen, je keek tegen ze op alsof zij alles wisten, zij waren tenslotte ouder en met hun werd er wel over vanalles en nog wat gepraat. Op mijn zeventiende werd ik zwanger, wat een schande ik voelde meteen de schaamte voor mij bij het merendeel van ons gezin, ik gooide de goede naam te grabbel. Van mijn ouders voelde ik dat niet vooral mijn moeder was vanaf dat moment de moeder die ik altijd gewild had, een moeder en als vriendin. Vanaf dat moment konden we praten over alles iets wat daarvoor nooit of heel moeilijk ging. Thuis werd er nooit over gevoelens gepraat, ommdat er simpelweg geen tijd voor was het gezin en huishouden moest doordraaien, keihard werken en toch konden ze het opbrengen om ook feestjes te vieren en gezelligheid in huis te brengen. Iedereen was welkom en er was ook altijd aanloop, waar 16 eten konden er ook 17 eten. Toen mijn kind 3 maanden oud was werd mijn moeder opgenomen in het ziekenhuis waar ze 2 maanden later overleed. Ik was er als enigste niet bij omdat ik thuis niemand had om bij mijn kind te blijven, de rest was om 2 uur 's nachts bij haar geroepen omdat ze ieder moment kon sterven. Hier heb ik veel spijt en verdriet van gehad. Nadat m'n moeder overleden was kreeg ik van mijn oudste broer te horen dat ik er mede schuldig aan was dat mijn moeder zo jong gestorven was door het verdriet om mijn zwangerschap op jonge leeftijd en ook nog eens niet keurig getrouwd of op z'n minst een relatie zoals de rest. Ik had ik niet in de gaten dat m'n vader het moeilijk had door haar verlies. Maar kon en durfde niet met hem te praten want dat deden wij immers nooit. Alles ging zo goed en kwaad als het kon verder totdat mijn broer en zus die op dat moment nog thuiswoonden ook uit huis gingen. Enkele maanden na mijn moeders dood kwam mijn vader op een avond mijn kamer op en begon over mijn moeder dat hij haar miste, ik probeerde hem te troosten en legde een arm om zijn schouder, hij begon opeens aan mijn borsten te voelen voordat ik het eigenlijk in de gaten had, ik was verstijfd van angst en onbegrip kon geen vin meer verroeren of woord uitbrengen heb hem alleen van me afgeduwd en ben naar mijn kind gelopen in de kamer ernaast in de hoop dat hij me danwel met rust zou laten wat ook gelukkig gebeurde. De volgende dag heb ik gedaan alsof er niks aan de hand was zo in de war was ik en schaamde me zo diep alsof het mijn schuld was. Vanaf toen kwam hij regelmatig en kon ik niks doen telkens was ik verstijfd en lam van angst en schaamte. Tot ik na ongeveer een jaar de kans van mijn leven kreeg. Onze huisarts kwam thuis omdat mijn vader met griep lag, ik riep de huisarts apart en vertelde hem over mijn menstruatie die toen wat onregelmatig was en zei toen gauw ook tussen neus en lippen wat er nog meer aan de hand was thuis. Hij schrok en ging meteen naar mijn vader terug en vroeg hem waarom, mijn vader kon hier geen antwoord op geven. Einde verhaal dacht ik, de huisarts verwees me door naar het riagg waar ik twee keer geweest ben en gestopt ben omdat ik daar met een mannelijke stagiair te maken kreeg. Als jong meisje van negentien schaamde ik meheel erg om tegen een jongen die ongeveer even oud was als ik mijn verhaal moest vertellen. Ik dacht ik heb het durven zeggen dus kan ik dat wel alleen verwerken. De impact hiervan merk je pas later als je in de gaten hebt dat je je altijd de mindere voelt en altijd je best doet om het een ander maar altijd naar de zin te maken want als je niet goed doet doen anderen ook niet aardig tegen je of straffen ze je voor je gedrag zoals ik altijd gedacht had. Toen ik mijn toenmalige man leerde kennen dacht ik dat er echt om mij gegeven werd, ik kreeg complimenten voelde mij even iemand zijn, totdat ik in de gaten kreeg dat hij alleen om zichzelf gaf de complimenten naar mij toe waren alleen om mij bij zich te houden dat ik niet bij hem weg ging want waar zou hij nog iemand vinden die hem zo verzorgde zoals ik? Mijn zwakke punten had hij al meteen door zonder dat ik hem ooit over mijn verleden verteld had hij heeft daar altijd een zesde zintuig voor gehad, de zwakke punten van iemand meteen doorhebben. Op die manier heeft hij mij in principe ook misbruikt, niet lichamelijk maar geestelijk wat misschien nog moeilijker is hoe langer het duurt. Uiteindelijk heb ik na 11 jaar de knoop durven doorhakken na eerst enkele jaren geprobeerd duidelijk te maken dat ik dit leven niet meer wilde ik wou dat dominante gedrag van anderen niet meer ik wilde mezelf weer zijn. Hij wilde dit duidelijk niet zag zijn verzorgde leventje helemaal in duigen vallen. Het eerste wat hij deed was aan wie het maar horen wilde vertellen over mijn incestverleden en dat ik met de politie in aanraking was geweest. Ik moest dit nu doorzetten anders wist ik dat het misschien nooit meer zou lukken. Ik ging na 27 jaar ik terug naar de huisarts en vroeg of hij me kon doorverwijzen naar een therapeute die me eindelijk kon helpen. Daar ben ik nu sinds een jaar en drie maanden in behandeling, in het begin dacht ik dat het niet vooruit ging maar dit kwam ook omdat mijn ex-man mij bleef lastigvallen en macht op mij bleef uitoefenen door nog steeds iedereen te vertellen wat er met mij in het verleden gebeurd was, tot op de dag van vandaag blijft hij hiermee doorgaan, en als antwoord op mijn vraag waarom zegt hij gewoon dat hij dat zal blijven doen omdat hij "een belangrijk persoon" was in onze stad en ik zijn naam geen goed gedaan heb! Ik was vaak te zwak en onzeker om zijn zoete en zogenaamde goedbedoelde woordjes te weerstaan en iedere keer weer trapte ik er in. Ik vocht ertegen om uit zijn "klauwen" te blijven en wist vaak niet hoe . Als iets niet lukte durfde ik niet iemand anders te vragen alleen om hem te bewijzen dat ik geen nul was dat ik ook iemand was die iets kon en iedere keer weer wreef hij me weer in dat ik niks was geweest, nu niks was en ook nooit iets zou worden. Dit maakte mij boos en strijdlustig om hem nog meer te laten zien dat ik hem niet nodig had ik wilde hem laten zien dat ik niet afhankelijk was van hem wat hij het liefst zou willen om nog meer macht over mij te hebben. Bij een zo'n voorval heb ik de stomste fout van mijn leven gemaakt waardoor ik met de politie in aanmerking kwam. Het enigste wat mij op dat moment bezig hield was alleen om uit zijn grip te blijven waardoor ik even alle realiteit en normen verloor. Dat het zover was gekomen dat ik zo in de fout ging heeft mij doen besluiten om er extra bovenop te komen, om mezelf weer te worden zonder schuld en schaamtegevoel over mijn verleden waardoor ik zelfverzekerder en sterker word zodat ik anderen mijn grenzen kan aangeven. Sinds een tijd heb ik een nieuwe relatie die gebaseerd is op gelijkheid, respect en waardering. Door het gebeurde heb ik hem veel verdriet gedaan, waardoor hij helemaal de weg kwijt is. Hij weet inmiddels alles over mijn verleden ik heb niks voor hem verborgen, hij kan begrijpen wat eenn impact het verleden op mij heeft maar kan het nooit voelen. Daarbij kan hij er niet tegen dat er mensen zijn die iemands leven zo kapot proberen te maken door iets wat prive is of waarvan je weet dat je er iemand ontzettend mee kwetst alleen uit egoisme doorvertellen. Hij heeft hier ontzettend moeite mee en vraagt zich af of hij dit aankan. Ik zou graag willen dat hij dit naast zich neer kon leggen maar het doet zo'n pijn te zien dat iemand zoveel om je geeft dat hij er zelfs een akelig gevoel aan overhoud alsof het om hem persoonlijk gaat. Ik zou het vreselijk vinden als ik er daardoor bovenop ben en hij met deze gevoelens blijft zitten.

                    • Anonieme E

                      29 februari 2004 00:12

                      Ik ben vroeger drie jaar misbruikt door mijn vader. Op mijn 31 jaar heb ik het pas openbaar gemaakt. Mijn vriend wist er toen al vanaf, al van voor onze relatie. We hebben bijna altijd sexuele problemen gehad. Hij heeft veel geduld met mij gehad, mij nooit gedwongen etc. Maar het is gebleken dat hij het toch erg miste. Tijdens onze relatie heeft hij veel andere korte relaties gehad. Ik heb hem daar zelfs een soort toestemming voor gegeven. Uiteindelijk ben ik in Therapie gegaan. Tijdens deze interne therapie heeft hij het toch uitgemaakt. Hij kon het niet meer aan. Kon mijn problemen niet aan en miste een vrolijk leven. Ik begrijp hem, maar ondanks dat doet het ontzettend zeer. Ik ben bij hem weggegaan en denk dat een relatie er voor mij niet meer inzit. Partners willen je zeker begrijpen, ze doen daar ook hun best voor..maar bergrijpen of er mee leven is toch een groot verschil.

                      .
                      - Advertentie -
                      - Advertentie -