Gezondheidsplein is een informatieve website over gezondheid. De gezondheidsinformatie op deze website staat los van eventueel getoonde advertenties.

Moeten psychiatrische patiënten onder dwang opgenomen worden?

Om iemand onder dwang op te laten nemen, is een 'bevel tot opname' van de burgemeester nodig. Zodra dit is gegeven mag de politie de patiënt meenemen naar het bureau. Daar wacht hij of zij op opname in een psychiatrische kliniek. Mocht er geen plaats zijn in een bepaalde kliniek, dan moet de kliniek elders opname regelen.

Er zijn steeds meer psychiatrische patiënten in Nederland. Tegenwoordig komt het echter vaker voor dat psychiatrische klinieken een bedden- of personeelstekort hebben. Gevolg is dat patiënten worden afgewezen en een tijdje in de politiecel moeten doorbrengen. De Inspectie voor de Gezondheidszorg wijst de instellingen nu op hun wettelijke plicht gehoor te geven aan een bevel van de burgemeester tot dwangopname. 'Ze mogen een zwaar gestoorde patiënt niet zomaar op straat laten staan', aldus de inspectie.

Ben jij het eens met de Inspectie voor de Gezondheidszorg? Vind jij dat een psychiatrische patiënt pas geholpen moet worden als het uit de hand loopt? Of vind je dat psychiatrische patiënten direct in een kliniek opgenomen moeten worden? En wat vind je van het feit dat psychiatrische klinieken zwaar gestoorde patiënten in een politiecel laten zitten?

Reacties

  • Rem

    18 september 2017 17:46

    Goedemiddag,
    Mijn ouders en mij is hetzelfde overkomen. Mijn broer is een gevaar voor zichzelf en anderen. Er zijn partijen die heel hard hun best doen om een gedwongen opname voor elkaar te krijgen. Een psychiater komt even kort langs, maar ziet hem in een op dat moment rustige bui en hij mag zo weer vertrekken. Als iemand tips heeft hoor ik het graag. Ik zie mijn ouders snel oud worden door deze omstandigheden. Deze o zo geleerde mensen wens ik toe dat ze net zo'n persoon krijgen als die wij meemaken. Misschien zal dat helpen?!

    • Yvonne

      21 april 2017 22:48

      Mijn zoon (28) is al twee jaar een gevaar voor zichzelf en nu ook voor anderen. Vier keer een crissisopname gehad. Half uurtje mooi praten met een psych en hij staat weer op straat. Al twee jaar geen hulp. Er moet direct worden ingegrepen. Zorg in Nederland is slecht. Als mijn zoon zich iets aandoet, stel ik GGZ aansprakelijk. Ik heb alles bijgehouden en wil graag het een en ander in de media brengen. Wie kan mij helpen?

      • Niels

        25 september 2016 17:41

        Beste mensen, ik ben het ermee eens dat veel mensen gedwongen moeten worden opgenomen, maar wil jullie allemaal doen beseffen dat er nog veel in de hulpverlening misgaat. Helaas ben ik daar zwaar de klos van en wordt er vaak al gedreigd met een RM terwijl dit niet mag, laat staan hiermee binnen komen en vier weken later je vriendin uit huis halen. Dan vindt ik mijn boosheid oprecht en de geloofwaardigheid hiervam is wel weg. Ondertussen zie je het sociaal team niet en heb ik al vier keer een gesprek gehad en werd ik vreselijk onbeschoft behandeld en van het kastje naar de muur gestuurd door de sociale teams. Nee mensen, helaas moet de hulpverlening ook naar zichzelf kijken en niet de kop in het zand steken.

        • rutten

          16 september 2016 19:33

          Sorry hoor, maar het zijn niet de klinieken die mensen niet op kunnen of willen nemen. Maar de regering die blijft bezuinigen op de psychiatrische zorg, wat weer ten koste gaat van steeds meer opnameplaatsen in de klinieken...

          • Luikje

            15 februari 2016 16:29

            Iemand die in de war is en een gevaar voor zichzelf of omgeving is, moet zo snel mogelijk in een psychiatrische inrichting worden opgenomen.
            Nu maakt de bureaucratie van wetjes en regeltjes waarachter praatjesmakers zich kunnen verschuilen dit bijna onmogelijk.

            • Absurdy

              24 oktober 2015 19:18

              Mijn vrouw is met een IBS opgenomen. De eerste week heeft ze van een medebewoner drugs gekregen; dat in een gesloten afdeling? Bij ons thuis heeft ze nog nooit drugs gehad. Mijn vrouw is manisch depressief en wordt daar als een zware misdadige behandelt .




              • Fraver

                07 oktober 2015 16:32

                Is het niet de regering, die in 2013 zei dat er bedden weg moesten omdat er bezuinigd moest worden!
                Nu komen ze met het verhaal dat er te weinig bedden zijn.
                Ik ben zelf depressief en heb aan de lijve ondervonden wat dit voor consequenties met zich meebrengt.

                • Joop

                  14 juni 2015 21:33

                  Het opsluiten van psychische zieken is geen oplossing, slechts tijdelijk misschien. Deze patiënten hebben structuur en aandacht nodig, niet alleen medicatie waar ze van afstompen en in een kasplantje veranderen nee. De gekken of krankzinnigen gestichten zoals die in de volksmond genoemd worden zijn niet meer van deze tijd.

                  • Thom

                    28 januari 2014 10:51

                    Het is voor mij heel vreemd om uw verhaal te lezen. Ik voel me heel nauw verwant met uw zoons. Mijn moeder heeft, toen ik nog vrij jong was, geleden aan borstkanker en is daaraan overleden. Nu, 20 jaar later, vraag ik me nog wel eens af hoe ze het gevonden zou hebben om mij en mijn broers en zussen op te zien groeien tot de volwassenen die we nu allemaal zijn. Ik kan me voorstellen dat zij, wetende dat ze dat proces niet kon meemaken, heel erg gevonden moet hebben. Daarnaast vind ik het heel erg jammer dat ik haar nooit als persoon heb leren kennen. Natuurlijk is er een fase waarin je als kind je ouders maar stom vindt en zo. Maar wanneer de tijd aanbreekt dat je je ouders gaat zien als mensen en andere volwassen naast het feit dat ze je ouders zijn. En zij je gaan zien als volwassenen naast de kinderen, dan kun je elkaar ook echt gaan leren kennen. Ik mis dat bij haar, die mogelijkheid hebben wij niet gehad. U kunt dat nog geven aan uw zoons. Ik weet zeker dat mijn moeder er veel voor over had gehad om dit waarin u nu zit nog mee te maken. Dit vanuit het perspectief van een zoon. Kwaliteit van leven is een zeer rekbaar iets. En het lijkt me iets wat je ook steeds aan moet passen om het leven voor jezelf dragelijk te maken. Er is geen mogelijkheid voor mij om te voelen wat u voelt en hoe zwaar het is om het vol te houden. Maar ik weet zeker dat het voor uw zoons en partner verschrikkelijk waardevol is, dat u uw grenzen voor wat betreft de kwaliteit van het leven steeds hebt willen bijstellen. En dat er ook begrip zal zijn op het moment dat er een zekere ondergrens bereikt is....
                    Zeer veel liefde, steun en sterkte.
                    Een zoon.

                    • Laartje

                      22 november 2013 21:19

                      Ik ben het er niet mee eens. Ik heb zelf pyschische problemen en ik vind niet dat opname altijd erplicht moet zijn. Mijn pleegouders gooiden me helemaal dood met het feit dat ik opgenomen moest worden. Hierdoor ben ik alleen maar mondiger worden. Ik heb in een heftige periode gezeten, waarbij ik de neiging had om een einde aan mijn leven te maken. Maar die periode heb ik juist overwonnen door mijn omgeving. Vooral door mijn collega's, maar ook vooral doordat ik het zelf wilde overwinnen. Opname is naar mijn mening niet de manier om dat te doen. Het verkleint je maatschappelijke leven. Daarnaast kun je niemand dwingen, je moet er zelf gemotiveerd voor zijn anders werkt het niet! Als je zelf ziet dat opname noodzakelijk is, dan is dat wel het beste.

                      .
                      - Advertentie -
                      - Advertentie -