Mag je iemand dwingen om te leven?

Kyle 3 juli 2016 18:40

Neen, dat is echte marteling voor die persoon. Je kunt iemand niet laten lijden en hem dan nog wat meer laten lijden, je moet zijn problemen bevechten en zorgen dat zijn grootste probleem als eerste wordt opgelost. Soms kan dat niet, zoals in het volgende voorbeeld. Als iemand bijvoorbeeld aandacht en respect nodig heeft van de mensen die het hem of haar niet geven en hij of zij wil daardoor zelfmoord plegen, dan is hem in leven houden een echte kwelling, omdat wat je ook doet, die gast of meid wil enkel maar met die specifieke mensen in contact zijn. Dat kan in dit voorbeeld niet. Remember; no one cares about me is vaak een gedachtegang, maar soms en in mijn geval is het niet zo. In mijn geval is het: the people I want to care about me do not care at all. Dat is het meest pijnlijke dat iemand kan ervaren. Je kunt proberen om zijn of haar leven te beteren, maar kansen dat hij of zij echt happy is, zijn klein. Ook; snap je wat ik bedoel?

• 

  Respect 19 juli 2016 23:25

  Dit snap ik, honderd procent mijn gedachten. Tja, we moeten dit "leven" uitzitten.
  Sterkte, er zijn altijd nog anderen die het erger hebben, zeg ik al jaren tegen mijzelf. Tja, heb ik niets aan.

  Reageer

Nickname 26 november 2015 18:56

Ieder persoon moet het recht hebben zijn eigen mening in een wetenschappelijk raamwerk te presenteren. Het verschil tussen ervaren en constateren is de mening van de behandelaren en observatoren. De mening van de hulpbehoevende is in deze beperkt tot de perceptie van de hulpverlener.

De paradox is dat iemand die extra/meer gevoelig is, niet door een normaal persoon begrepen kan worden en dus structureel tekort ontstaat in zijn/haar werk/functie. Het gevolg van onder dwang leven is de hel, psychopaten gewetenloosheid, als iets maar lang genoeg duurt is elk mens tot het onvoorstelbare instaat gezien in de geschiedenis. Nu leven we in een maatschappij met structurele onderdrukking onder andere : gevangen , wetenschappelijke percepties , rechtspraak , wet, populariteit sociale hiërarchie, software matige terminatie en de fysieke maatschappelijke vormen etc. politiek is het landelijk geweten - Denk haag - prioriteiten probleem.

Tor 19 november 2015 01:20

Mijn zoon wil niet meer leven. Hij ziet geen uitkomst.
Hij heeft alle vormen van therapie aangeboden gekregen, maar hij wil niet.
Op dit moment toont hij geen teken van leven.
Als ik actie onderneem en hem redt, zal hij ontzettend boos zijn.
Hij wil zelf kunnen kiezen voor het leven of de dood.
Het is zijn leven, ik weet dat hij van mij houdt, maar dat is niet genoeg.
Ik zal moeten accepteren wat hij kiest.

• 

  Manuel 5 februari 2016 23:33

  Hallo Tor,
  
  Ik zelf ben 20 jaar en heb sinds mijn 12e erg last van psychische stoornissen, met name OCD! Mijn type is dat ik let op de dingen van mijn lichaam die automatisch gaan. Nu is er 1 ding waar ik het meest op let, waar ik verder niet in detail op in ga want ik wil niet dat andere patiënten dit oplopen. Sinds december 2015 is het weer begonnen, maar ik zie nu geen uitweg meer. Ik heb het gevoel dat ik mezelf heb vastgelopen omdat ik fysiek letterlijk heel veel pijn heb en gewoon niet meer kan wegens uitputting. Het enige wat me nog overeind houdt is God (Jezus Christus).
  Wij zijn thuis christelijk opgevoed en God heeft me altijd geholpen. Ik heb veel meegemaakt en weet dat God er is. Er is genoeg bewijs en dit kan je zoon echt helpen! Je mag jezelf niet van je leven beroven, hoe krom het ook klinkt, maar dan ga je naar de hel!
  Het is op zijn nature doodgaan of genezen door de kracht van God. Hoewel een psychische aandoening zo aards is dat je van jezelf zo zeker weet dat je er niet meer uitkomt en dat is zeker heel zwaar. Ik herken het!
  
  Maar eenmaal je leven gegeven aan Jezus Christus zal je zoon redden en hem sterk houden. Weet alsjeblieft dat er leven is na de dood. Laat hem desnoods de bijbel lezen of een video bekijken van Tod Fisher op youtube. Hij is een straatgenezer, het zal hem goed doen :)

  Reageer
  • 

    Tor 8 februari 2016 10:31

    Ha Manuel,
    
    Hij heeft het gelukkig niet gedaan, heeft nu weer een redelijke tijd.
    Ik kon niet anders dan het loslaten, hem laten weten dat ik van hem hou. Maar het is en blijft zijn keus. Dat is de Nederlandse wet.
    Ik weet zeker dat God dit gestuurd heeft en ook in jouw leven zullen dingen gebeuren die jij niet verwacht.
    Onverklaarbare OCD- boodschappen die je van ouders op jonge leeftijd gehad hebt. Herken je daar wat in?
    Jij bent de belangrijkste mens in jouw leven. Geef jezelf toestemming om te bestaan. Jij mag het leuk hebben.
    JIj mag er zijn, jij komt er wel!
    Dankje voor jouw reactie.
    
    Ja, mijn zoon en ik geloven in God
    Wij komen er wel, maar je moet het zelf doen.
    Met de kracht van God

    Reageer
    • 

      Manuel 10 februari 2016 16:15

      Hey Tor,
      
      Precies zoals je zegt: je moet jezelf eruit halen door de kracht van God. Ik ben blij dat jullie je leven aan God hebben gegeven.
      Ik zal je vertellen dat ik nu 20 ben en dat ik erg last heb van mijn OCD. Ik heb een mentale gedachte die een zeer heftige pijn stuurt naar mijn ogen en dat gaat zo heel de dag door. Het slaat nergens op en inderdaad, dit zijn geen gedachten waar we om gevraagd hebben. Mijn ouders kunnen het ook niet helemaal begrijpen.
      Ik heb dan ook besloten om in therapie te gaan, heel erg bedankt voor je antwoord en mooie woorden :)
      
      Heel veel geluk en sterkte!
      God bless ;)

      Reageer
      • 

        Tor 10 februari 2016 17:55

        Hai Manuel,
        
        Goede keus! Het gaat jou lukken :)
        
        God bless
        
        Tor

        Reageer

Maria 8 november 2015 04:56

Niemand van deze wereld kan beslissen of diegene doodgaat of niet, allen God kan dat beslissen. God zegent jullie allemaal.

Ray 24 augustus 2015 20:53

Het is mijn grootste wens om er heen te gaan. Maar leven zal vanzelf uit me moeten vloeien, want niemand wil iemand helpen doodgaan, toch?

Koek 15 juli 2015 20:45

Kut land ik vraag al bijna twee jaar voor een spuitje ik zit er helemaal doorheen.

Tinneke 29 juni 2015 03:37

Ik word 52 en ben al gekweld sinds mijn jeugd. Toen hing ik me al op aan een sjaal of duwde mijn hoofd in de gasoven, probeerde in mijn polsen te snijden maar ik vond het allemaal net iets te moeilijk. Toen ik mijn eerste man leerde kennen kwam er rust in mijn kop toch voor even. Na het krijgen van de kinderen was er weer bonk, periodes van aanvaarding wisselend met periodes van verminking.

Nu zit ik in de hoogste periode van verminking wat een schoonheidsoperatie had moeten worden, is een nachtmerrie geworden! Buikwandcorrecties mislukt en billift nog erger open wonden van 2 cm onder de billen. Auch doet pijn en is lelijk. Ik dacht laat ik die kleine bruine vlekjes ook maar weghalen met zuur, resultaat gapende kleine open wonden ter grootte van sigaret op borsten en buik. Hoe ze dicht te krijgen weet ik niet en nu zal ik vol littekens staan en liefst nog hele lelijke, zo wil ik niet leven. Ik kan niet tevreden zijn met niks wat mezelf te maken heeft. Als iemand mij de juiste combinatie geeft zonder pijn en waardig dan wil ik vertrekken.

Mr 30 april 2014 10:38

Mensen moeten gewoon zelfbeschikkingsrecht krijgen. Het is niet aan iemand anders om te oordelen over het lijden van de persoon. Tot zo een beslissing komt niemand zomaar.

J Eek 26 december 2012 22:16

Zolang je leeft heeft hij nog een plan met je.

Noortje 1 december 2012 12:44

Ik ben 22 jaar, heb geen ziekte, ben niet volledig psychiatrisch ofzo... Maar ik wil verdomme dood. Ik kan geen plezier vinden in dingen waar anderen van genieten. Ik lijk niet in staat te zijn om een echte verbondenheid met anderen aan te gaan. Iedere dag voelt als teveel aan. Ik voel me er echt schuldig over maar ik denk dat doodgaan het beste is. Maar ik durf er met niemand over te spreken. Ze nemen het niet serieus. Dat terwijl het voor mij een gedachte is die echt de hele tijd door mij heen gaat.