Heb jij vliegangst?

Veel mensen vinden het leuk om een vliegreis te maken. Vaak is het doel een zonnige vakantiebestemming, je bent in een goed humeur en kunt heerlijk genieten van het uitzicht vanuit het vliegtuig.

Maar voor sommige mensen is het vooruitzicht op een vliegreis genoeg om de hele vakantievoorpret te vergallen. Deze mensen hebben last van vliegangst. Vliegangst is een irreëel grote angst dat je iets zal overkomen als je in het vliegtuig zit. Mensen voelen zich opgesloten of zijn bang dat het vliegtuig neer zal storten. Het kan zo erg zijn dat mensen, die ondanks hun angst toch willen vliegen, gaan hyperventileren en slechts met kalmerende middelen het vliegtuig in kunnen. Als je met de auto het verkeer in gaat, is de kans dat je iets overkomt veel groter, maar toch hoor je nooit dat mensen niet in een auto durven. Cursussen voor het omgaan met vliegangst zitten daarentegen vol.

Ben jij bang in het vliegtuig? Heb je geprobeerd om over je angst heen te komen en op welke manier? Of reis je gewoon op een andere manier?

Verder lezen

4. Interessante artikelen

Reacties

Kralofka
26 november 2014 20:49
Ik ga naar Amerika (2015) op vakantie en heb dat ook vaak, maar wat ik gewoon doe is niet erover denken en zorgen dat je met iets bezig bent. Zoals tekenen of lezen ;). xxRoz
Nina
21 juli 2014 16:07
Ik heb ook ontzettende angst tijdens het opstijgen en landen. Het opstijgen vind ik nog het ergst. Voor mij is het niet normaal dat zo'n zwaar toestel zonder problemen in de lucht kan blijven. Zodra het vliegtuig de lucht in klimt, schieten alle cijfers en getallen over hoe zwaar het vliegtuig is, hoeveel benzine er in moet, hoe passagiers het heeft, door mijn hoofd. Ik knijp helemaal samen en mijn hartslag gaat flink tekeer. Het zweet breekt uit, ik blijf doodstil zitten. Tranen rollen over me wangen en blijf net zo lang muisstil zitten, totdat we boven zijn en het vliegtuig op hoogte is. Dan heb ik nergens last meer van. Ik sta zelfs op, ga naar de wc, maak een praatje, kijk door het raam. Maar dan het landen weer. Ook dan treden dezelfde klachten op. De gedachten dat het mis kan gaan, krijgen de overhand. Veel mensen merken mijn angst nauwelijks op, omdat ik me weg draai. Hebben jullie misschien tips hoe ik van de angst af kan komen?
Andac
20 juli 2014 22:41
Ik ben nog steeds erg bang dat hij neerstort.
Meike
13 juli 2014 13:46
Ik heb er alles aan gedaan om geen vliegangst meer te hebben, ik heb tabletjes/pilletjes genomen ik heb zelfs met mensen gepraat! Vorig jaar ging het vliegtuig wiebelen, ik dacht dat Airbeline (vliegtuig waar ik in zat) neer ging storten. Sindsdien heb ik trauma's. Weet iemand nog een manier voor een kind van 9 met vliegangst? Stuur me dan tips, want ik ga bijna weer vliegen. Alvast bedankt! x
- Jacq
  18 juli 2014 13:57
  Hoi Meike, door pilletjes te slikken pak je het probleem niet aan. Jouw angstgevoelens worden voor enkele uren onderdrukt (tijdens het vliegen), maar daarna is de angst net zo erg als voor het vliegen. Ben je er tijdens het praten achtergekomen waar jouw angst vandaan komt? Misschien door een heftige gebeurtenis uit het verleden of misschien gaat jouw vliegangst wel (grotendeels) over als je door een piloot wordt ingelicht hoe een vliegtuig werkt. Probeer er achter te komen en pak het probleem aan (dit kan niet binnen één dag verholpen worden, er is wel tijd voor nodig). Succes!
Pott
22 juni 2014 22:29
Hallo,
Ik ben 12 en ik denk ook dat ik vliegangst heb, want ik vind achtbanen niet zo leuk. Dus ik heb zo'n gevoel. En ik zweet de hele tijd en ik doe echt heel raar. Heb ik echt vliegangst?
Mieke
28 januari 2014 10:51
Ik ben er inderdaad ook zelf achter gekomen, maar kwam ook tot de ontdekking dat ik er al eens op gewezen ben door de huisarts en een iriscopist. Ik ben bij een diÃÆÃÂ«tiste geweest en eet geen suikers meer. Een uitgebreid dieet heb ik niet, maar moet gewoon meer volkoren produkten eten en regelmatiger. Als ik niet op tijd eet, word ik ook 'agressief' en heb de rest van de dag koppijn. Het is niet makkelijk en voel me nog niet echt beter. Duizelig en draaierig ben ik ook nog steeds.
kristel
28 januari 2014 10:51
Ik ben er sinds november achter dat ik hypoglykemie heb, na eerst vele malen weggestuurd te zijn met de woorden: je hebt een zomerdipje, najaarsdip of in welk seizoen ik ook zat. Dat was mijn depressie en toen was het ook nog pfeifer, maar ja dat duurde wel erg lang, dus toen was het weer een depressie.

Na bijna 5 jaar deden ze eindelijk een goede bloedtest en daarna de glucosetest. Na de uitslag werd ik aan mijn lot overgelaten. Ik probeer de boeken te volgen, maar geen enkel dieet is hetzelfde: in het ene staat dit in het ander dat. Ik weet echt niet meer waar ik me nou aan moet houden of dat ik ergens hulp moet zoeken, want de dokter wil niets doen. Kan iemand mij helpen?
Barbara
28 januari 2014 10:51
Ik weet sinds mijn vijftiende dat ik hypoglykemie heb. Ik ben bij mijn huisarts geweest en die gaf de puberteit de schuld. Ik ben zelfs bij een maatschappelijk werkster geweest voor mijn depresiviteit. Niks hielp tot ik bij een homeopatische arts terecht kwam.
Zij heeft mij erg geholpen en dus ontdekt wat ik mankeerde.Ik heb een nu een dieet via een dietiste en dat is erg zwaar.
Alles wat ik lekker vind krijg ik weer last van. Soms heb ik er zo de balen van en eet ik gewoon mee met alles maar later heb ik er weer last van.
Ik moet me levenslang aan het dieet houden en dan nog voel ik me nog zo moe en depri.Vaak is er ook geen begrip voor want je ziet toch niks aan de buitenkant.Ik werk vier dagen in de week en heb nog een huishouden te doen thuis maar soms weet ik niet hoe ik het allemaal moet doen.Gelukkig heb ik een man die er veel begrip voor heeft en ook veel doet in huis.
Als we op zaterdagavond weg willen moet ik rekening houden met eten en 's middags even slapen want anders gaat het niet.
Gelukkig heb ik vrienden en familie die het wel begrijpen.
Ik ben benieuwd of er meiden zijn die ervaring hebben met hypoglekemie en zwangerschap? Wij willen graag kinderen maar ik ben op zoek naar info hierover maar kan nergens iets vinden.
anoniem
28 januari 2014 10:51
Ik heb zelf, naar mijn weten sinds een paar jaar hypoglycaemie. Dit in combinatie met een spastische dikke darm. Beide lastige kwalen, maar ik probeer er maar zo positief mogelijk mee om te gaan, wat ik wel heb moeten leren hoor! Vermoeidheid, en trillen als ik niet op tijd eet zijn de meest voorkomende symptomen. 1 keer ben ik op mijn werk bijna flauwgevallen, wat wel even schrikken was. Ik werk zelf in de gezondheidszorg, en wil dit ook heel graag blijven volhouden. Regelmatig eten en op tijd rust nemen zijn daarbij belangrijk, dan houd ik het wel vol. Een streng dieet mag ik niet houden, want dan word ik te mager, en ik ben al erg slank!! En hypoglycaemie kan ook een gevolg zijn van ondergewicht, dus de behandeling kan per persoon verschillend zijn, gericht naar de oorzaak van deze kwaal.
Christian
28 januari 2014 10:51
Vijf jaar geleden liep ik een salmonella vergiftiging op na het eten van een chinese maaltijd. Sindsdien heb ik ook last van reactieve hypoglykemie. Ook mijn darmen worden door vele dingen geprikkeld. Koffie en alcohol kan ik helemaal niet meer verdragen. Wat mij opvalt aan jullie relaas is dat hypoglykemie in de reguliere sector niet erkend wordt. Dit heb ik namelijk ook meegemaakt. De huisarts die me naar een psycholoog stuurde omdat hij vond dat ik teveel met mijn ondergewicht bezig was. Ook hypochondrie was voor hem niet uitgesloten. Pas toen ik na lang dokteren bij een alternatief geneesheer terecht kwam en ik ben gaan lezen wat mij kon mankeren werd mij duidelijk dat het hypoglykemie was in combinatie met het candida syndroom. Het enigste wat bij mij werkt is zoveel mogelijk hollandse gezonde pot en zo gevarrieerd mogelijk. Ook veel water drinken is een belangrijke factor. Wat mij ook is opgevallen is dat stress er veel invloed op heeft. Die vermijd ik dan ook bewust. Ik wens jullie allemaal een goede gezondheid.

Heb jij vliegangst?

Reacties

Meld je aan voor de nieuwsbrief

Bedankt voor je aanmelding

Cookies op gezondheidsplein.nl