Gezondheidsplein is een informatieve website over gezondheid. De gezondheidsinformatie op deze website staat los van eventueel getoonde advertenties.

Maakt slank zijn gelukkig?

Afvallen is voor sommige mensen een droom. Als ik maar vijf kilo kwijt ben, of twintig, of meer, dan komt alles goed. 

Het verlangen om slank te zijn heeft te maken met een ideaalbeeld dat verder gaat dan alleen maar een mooi lichaam. Het heeft te maken met succes, zelfvertrouwen en geliefd zijn. Veel mensen hebben onbewust het idee dat als ze eenmaal op dat ideale gewicht zijn, alles goed komt. Dat ze meer zelfvertrouwen hebben, er stukken beter uitzien, dat ze stukken aantrekkelijker en populairder zijn, kortom, het leven wordt omgegooid en zal er mooier en spannender uitzien.

Voor een heel klein deel is dit wel waar: vooral zelfvertrouwen verhoogt je welzijn, je geluk, en anderen zullen het voelen als je zelfverzekerd bent. Maar voor de rest blijf je wie je was. Slank zijn verandert je leven niet. Om te beginnen valt jezelf hoogstwaarschijnlijk veel meer op dan anderen dat je te dik bent. En ten tweede heb je nog steeds dezelfde dagindeling, werk, huis, sociale contacten, noem maar op.

Herken je het gevoel dat als je eenmaal op je streefgewicht bent, alles beter wordt? Is je leven positief veranderd toen je afviel? Heb je dat streefgewicht wel eens bereikt? En kwam je toen in een leven vol spanning en sensatie terecht of viel dat juist tegen? 

Terug naar het begin

Reacties

  • Nick

    06 juni 2018 10:38

    Totaal niet herkenbaar dit. Afvallen om je leven spannender te maken is onzin. Begin met goede andere redenen. Denk bijboorbeeld aan je gezondheid, kledingmaat en uiterlijk. Waarschijnlijk voel je je ook fitter als je niet te dik bent. Allemaal realistische voordelen/doelen. Begin met je voeding. Dat is al 80% en je hoeft niet als een malloot te gaan sporten. Je valt vaak vanzelf af en je hoeft er geen meter extra voor te lopen! Wat meer bewegen kan natuurlijk geen kwaad en het helpt uiteraard wel. Eet niet te veel en niet te weinig, maar eet andere dingen. Groenvoer, eiwitten. Geen brood, pasta's, rijst, suikers etc. Stop met snoepen. Suiker is geen vriend.

    • Splinnies

      07 april 2017 23:27

      Ik ben 15 jaar, 1.65 meter lang en 97 kilo. Ik moet wel afvallen, ik ben al jaren dik geweest. Ik moet echt afvallen omdat het nu wel tijd is om weer gelukkig te zijn. Ik denk als ik dun ben, dat ik weer gelukkig ben.

      • Whynot71

        31 oktober 2013 21:43

        Beste Sil,

        Ook ik voel me heel ongelukkig. Ik weeg maar 51,3 kilo en mijn lengte is 1.67. Ik kan echt alles eten wat ik wil. Voor sommigen een walhalla, voor mij een ramp. Doordat ik zo dun ben, durf ik niet naar het zwembad of sauna. Ik ben daar een paar keer beledigd en uitgescholden voor gespierde spijker. Dit heeft mij hard geraakt. Ja, ik voel me daar echt niet happy om. De meeste mannen van mijn leeftijd hebben een buikje. Dat hoef ik natuurlijk ook niet, maar drie kilo extra zou ik wel fijn vinden.

        • anoniem

          07 september 2013 14:40

          Maakt slank zijn gelukkig? Het antwoord op deze vraag laat ik in het midden.
          Frustreert het niet slank zijn? Zeker!
          Hoe vervelend is het om niet de kleding aan te kunnen die je wilt?
          Dat iedereen denkt dat als je dik bent lelijk bent?
          Ga je dan ook niet denken dat je lelijk bent?
          Als mensen zeggen dat dik zijn je eigen schuld is?
          Ga jij jezelf dan ook niet zwak voelen en/of haten?

          • Polly

            21 juli 2013 17:40

            Jazeker maakt dun gelukkiger! Dat komt omdat je meer kans van slagen krijgt in het leven. Hoe hard het ook klinkt. Ik ben ook eens dun geweest en het leven was een stuk makkelijker en ik voelde me inderdaad gelukkiger. Had meer mannelijke aandacht, kon makkelijker bewegen, werd niet nietig aangekeken, kleding was goedkoper. Het valt me wel vaak op dat mensen die beweren dat slank niet gelukkig maakt, geen overgewicht hebben. Dus ook weinig invoelingsvermogen. Trek eens een pak aan (net zo als Helga van De Wandeling) en ga de straat op en ervaar het eens!

            • Nola

              27 april 2013 02:11

              Ik ben dun en lang, maar heb lang geen anorexia. Ik wil aankomen en dat ik een buik heb, maar dat lukt maar niet. Hoe kan ik er voor zorgen dat ik een buik kan krijgen?

              • tessel

                09 oktober 2012 20:17

                Beste anoniem,
                Als je nou gewoon nooit meer op dieet gaat, maar wel elke dag een half uur gaat bewegen, of je nou wandelt of fietst of iets anders wat je leuk vindt, dan voel je je in ieder geval beter en fitter, en wie weet val je blijvend af. Gewoon elke dag een half uur bewegen, gezond en lekker. En vooral niet meer op dieet, daar word je alleen maar dikker van.

                • Anoniem

                  17 mei 2012 14:56

                  Hoi, ik ben een vrouw van 20.
                  Ik ben 1,64 lang en weeg 56 kg.
                  Een gezond gewicht dus.
                  Ik schommel al jarenlang, ook omdat ik het heel moeilijk heb gehad.
                  Mijn houvast werd gewicht.
                  Ik had altijd het idee door wat ik van mensen om me heen hoorde en wat je op tv ziet dun/slank het ideaalbeeld is.
                  Dus nam mezelf voor, dat wil ik zijn, maar niet te mager. Vind wel dat je de nodige rondingen moet blijven zien.
                  Wat ik aan mezelf merk, is dat het gewicht echt een obsessie is geworden.
                  Er is me wel ns verteld dat niet iedereen dezelfde smaak heeft en sommige mensen volslank/mollig mooi vinden.
                  Ik vind het nogal verwarrend, wanneer weet ik nou wanneer ik goed ben?
                  Ik weet wel, schoonheid zit van binnen, maar kan het toch niet los laten.
                  Als ik denk dat ik een goed gewicht heb, er op mn best uit zie, straal ik dat uit, voel ik me beter en gaan bepaalde zaken in mn leven beter, heb ik het idee.
                  Ik vind volslank ook mooi, daarom twijfel ik en wil ook dat andere vinden dat ik er goed uit zie. Als een ander mij te dun of te dik vindt, kan dit mij wel beinvloeden.
                  Ik heb er ook wel ns aan gedacht om begin 50 te wegen want ik denk dat ik dan nog steeds niet mager ben.
                  Het is ook maar wat je onder dun of slank volslank etc verstaat.
                  Volgens de bmi zou 56/57 mijn ideale gewicht zijn.
                  Ik hield me hier heel erg aan vast.
                  Maar ja, ze zeggen ook bmi is niet nauwkeurig en dat je beter je vetpercentage kan laten opmeten of een meetlint kan pakken.
                  En je bouw/botstructuur en spiermassa is natuurlijk ook belangrijk.
                  En dat laaste heb ik vrij weing.
                  Ik kom er dus nog niet helemaal uit heeft iemand tips/belangrijke info/adviezen?

                  • melany

                    03 mei 2012 12:24

                    69 kilo is echt niet te zwaar ! Ik ben ook 1.76 en ben al afgevallen van 101 naar 76 kilo. Ik ben nog niet tevreden met me lichaam maar om de 66 te halen is toch echt het minimum van onze lengte. Ik heb een vriend die is ook bij me gebleven toen ik van 66 naar 101 ging. Dus ook mannen kijken daar niet naar. Ook al vond hij het niet echt fijn. Hij hield van mij. En dat moet jij ook van jezelf gaan doen.

                    • Anne

                      05 maart 2012 10:06

                      Slanker zijn maakt per definitie niet gelukkkiger. Ongeveer 5 jaar geleden ben ik met Sonja Bakker bijna 20 kilo afgevallen, voelde me wel meer zeker van mezelf maar de prolemen die ik toen had verdwenen er echt niet mee. Het is even leuk door al de complimenten die ik kreeg en dat ik ineens in kledingmaat 36 paste. In de loop van de tijd zit ik weer bijna op het gewicht dat ik voor Sonja Bakker had doordat ik werk heb waar je de kans krijgt om tussendoor veel te snoepen. Ik heb pas nog een poging gedaan maar werd er helemaal gek van. Durfde niks meer te eten en maakte me al druk hoe ik het moest gaan doen als ik op uren moest werken dat ik niet gewoon thuis kon eten. Ik heb toen besloten dat ze mij zo gek niet meer krijgen en om niet meer te dieeten....en wat blijkt...nu ik mezelf toestemming heb gegeven om gewoon alles te eten snoep ik een stuk minder en heb ineens niet overal meer zin in.....raar toch eigenlijk!! Ik voel me nu stukken beter en bekijk mezelf ook anders en voel me daardoor ook een stuk gelukkiger. Je kan echt doodongelukkig worden als je heel de dag bezig bent met wat je wel en niet kan eten...je vergeet van het leven te genieten om dat je zo bezig bent met paranoide gedrag....en als je dat allemaal achter je kan laten straal je dat ook uit en dat zie je in de spiegel terug. Nee, je wordt echt niet gelukkig door alleen maar te moeten proberen om in die maat 36 te passen.

                      .
                      - Advertentie -
                      - Advertentie -