Algelopen maandag was het zover... mijn kiezen aan de rechter onder- en bovenkant gingen eruit! Fluitje van een cent, zo gezegd, zo gedaan (dacht ik!) De verdoving werd gespoten en wachten maar. Bovenkant was dus echt een fluitje van een cent, hij was eruit voor ik er erg in had. Mooi! Nu de onderkant, de verdoving werkte nog niet echt, toch maar proberen. AAAAHHH !! Wat een pijn, dus de tandarts maar weer gestopt. Toch nog maar even wachten. Weer proberen. NEEEEE !! ik ging door de grond, mijn rug was totaal nat van het (angst)zweet. Volgens de tandarts moest het pijnloos zijn, nou, dat was het allesbehalve! Maar wat verdoving bijgespoten. Weer proberen, nou, idem dito. Weer bijgespoten, uiteindelijk toch maar doorgegaan en wat nu... bovenkant breekt een stuk vanaf en hij wil niet los. Heb ik dit? Je kan dus wel nagaan wat een pijn het deed als ie je kaak ongeveer uit zijn fatsoen trekt. Van narigheid hield ik mijn kaak vast. Uiteindelijk, na een half uur, waren beide kiezen eruit. Door de vele verdovingen die bijgespoten waren heb ik nog 4 uur met een "scheve" mond gezeten. Daarna is het begonnen.... de napijn. Ik zit nu al 4 dagen aan de pijnstillers en verga af en toe van de pijnscheuten. Zodra de pijnstillers uitgewerkt zijn wordt ik op de meest ongunstige tijden 's nachts of 's morgens vroeg wakker. Ik hoop echt dat de pijn wat minder wordt, maar als ik de verhalen zo gelezen heb, kan ik nog even vooruit ! Aan de andere kan heb ik nog 1 verstandskies zitten... en zolang ik er geen last van heb, blijf ie daar zolang !!!