Gezondheidsplein is een informatieve website over gezondheid. De gezondheidsinformatie op deze website staat los van eventueel getoonde advertenties.

Heeft autisme ook voordelen?

Psychologen en psychiaters stellen in een artikel in het Tijdschrift voor Psychiatrie dat autisme (bij mannen) ook voordelen heeft. De eigenschappen van autisten die vaak als nadeel worden gezien, zijn in sommige situaties misschien juist voordelen.

Autisten zijn vaak minder sociaal en nemen minder vaak zelf het heft in handen. Maar als je dit positief bekijkt, dan zie je dat iemand die minder sociaal is beter alleen kan functioneren. En dat iemand die niet zelf het heft in handen neemt, goed de orders van anderen opvolgt. Deze eigenschappen kunnen in verschillende werkvelden positief uitpakken.

Wat vind jij? Heb je autisme of ken je iemand met een autistische stoornis en zie je hier ook voordelen van? Of ervaar je de stoornis alleen als negatief?

Terug naar het begin

Reacties

  • Vera Helleman

    02 februari 2019 12:30

    Voordelen voor wie? Zou ik haast vragen. Want als ik bovenstaande goed lees, lijkt het of vooral de omgeving van mensen met autisme is die nadelen zien.... Ikzelf ben ook autist (vrouw) en ik zie vooral voordelen. Het is een constitutie die, als je hem begrijpt, veel dichter bij natuurlijkheid staat. Daarbij zie ik het merendeel van de neurotypische mensen vooral lijden onder sociale regels, moeten en zich inhouden om bij de groep te blijven horen. Want daarin zit de grootste crux tussen a-typische en neurotypische mensen.
    Ik HEB geen autisme, alsof het een ziekte is die je kunt hebben. Ik BEN autist, net als ik zou kunnen zeggen dat ik een vrouw ben.

    Voor wat ik wilde neerzetten in het leven was deze constitutie uitermate geschikt. Ik heb structuren gezien waar niemand anders ze zag. Ik ben vanaf kind in de wieg al gefascineerd geweest door een bepaald onderwerp, waardoor ik daar exerpt in kon worden. Mijn hypergevoeligheid verschaft me mega veel gedetailleerde informatie die ik daarvoor inzet. En mijn brein ziet de logica, zodat die ook in de natuurwetten gelden. het grote nadeel is dat de omgeving je vraagt om je aan te passen aan een (sociale) structuur die volstrekt onlogisch is. Ik zou zeggen: stop met het proberen te genezen van autisme. Het is geen stoornis. En ontdek het beste van beide werelden...

    • Gigi

      10 december 2017 23:18

      Nu een jaar een relatie met een man met autisme. Ik ben zelf hsp-er. Iedere dag leer ik bij. Vanavond zei M dat hij mij naakt niet mooi vond! Oeps dat kwam even binnen. Ik word dan stil, maar ga de communicatie aan. M vindt mij mooi, maar mijn naakte lichaam verhult dan niks meer, hij wil wil iets onthullen. Oké, dat begreep ik beter. Zo zijn er legio voorbeelden wat M zegt, heel lomp en zonder gevoel, wat bij navragen voor hem anders aanvoelt.
      Ik zie het als een computer met mappen die door elkaar zitten, de juiste documenten niet in de juiste map op de juiste schijf. Ik denk dat het er wel is, maar je beter moet zoeken. Zelf leg ik veel uit wat ik voel na zijn opmerkingen, als hsp-er teveel meestal, en probeer dan M te begrijpen. Hoe krom het soms ook is. Ik ben niet technisch, dat kan M tien keer aan mij uitleggen voor ik het begrijp, daar is mijn vermogen niet naar en bij M ligt dat op gevoeld gebied.

      We hebben nog een weg te gaan, gaan binnen kort proef samen wonen. Maar ik zie het als een uitdaging en ik probeer M het uit te leggen dat hij het niet moet zien als: ik moet iets leren maar ik mag iets ontdekken in mezelf wat ergens in de vele mappen in mijn brein verborgen zit en niet goed ontwikkelt is. En misschien komt het nooit in de mate die ik bezit, nou een hsp-er wordt M nooit natuurlijk, maar M doet zijn best en wil graag leren van de nieuwe ervaringen die wij hebben en het geduld waarmee ik met M communiceer en de voorbeelden die ik hem geef. Daar ben ik op dit moment heel blij mee. M is de liefste man die ik in mijn 53 jaar tegen ben gekomen. En ik houd van hem hoe hij van binnen en van buiten is.

      • Maddie

        09 oktober 2017 01:34

        Het stukje van Roos had ik kunnen schrijven! Ik sluit mij aan bij de woorden van R: het wordt nooit beter, kies voor jezelf. Ik ben net officieel gescheiden maar al twee jaar weg bij hem. Hij was een lieve, vriendelijke, betrouwbare, saaie man. Mijn god wat was hij saai! Daarom gingen we nooit uit eten, ik trok de oorverdovende stilte niet.
        Ik heb nu een lieve vriend die naar mij luistert, mij troost als ik verdriet heb, ziet wat ik aan heb, aan mij wil zitten, mij complimentjes geeft, op mijn verhalen terugkomt, seks met mij wil en gezellig met een glaasje wijn op de bank met mij wil zitten met zijn arm om me heen. Het kan dus toch!
        Ik moet nog steeds wennen aan de gedachte dat het normaal is dat je partner bij je wil zijn; mijn ex wilde het liefst het hele weekend op de bank de krant lezen. Maar ik ben inderdaad te waardevol om zo'n leven te leiden en ik ben blij dat ik de stap gezet heb. Mijn zoon heeft overigens ook PDD NOS en het probleem is dus nog lang niet voorbij want de gedeelde zorg voor hem en de kinderen is niet gemakkelijk. Maar dat neem ik op de koop toe.

        • Caer

          03 juli 2017 23:34

          Ik vind dat autisme hebben ook een voordeel heeft bij mij. Ik kan mij in iets vast bijten en er voor gaan. Ik werk bijvoorbeeld al twaalf jaar aan het leren mentaliseren (nadenken waarom de ander handelt zoals hij handelt). Ik vind dit heel boeiend, zo ben ik langzaam aan ook gegroeid binnen mijn relatie. Weet nu beter waarom mijn partner handelt zoals zij handelt. Heb wel het voordeel dat zij kinderpsychologe is.

          Ik blijf eraan werken, spijtig is dat het me elke week wel de nodige euro's kost. Blijf het wel een boeiend onderwerp vinden, daar je er dagelijks mee geconfronteerd wordt.

          • R

            01 april 2017 13:05

            Nee, autisme heeft geen enkel voordeel. Het maakt alles stuk. Het gebrek aan inlevingsvermogen en empathie drijft naasten tot machteloosheid en waanzin. Dat een autist goed alleen zou kunnen werken en een hyperfocus op interesses heeft, kan eventueel een voordeel zijn. Maar niet voor de gezondheid als je daar tot diep in de nacht mee bezig bent. Met als gevolg slaaptekort, maaltijden overslaan en alles tot in de finesse uitpluizen totdat je er zelf horendol van word.
            Autisme is een vreselijke stoornis. Ik dank god op mijn blote knieën dat ik voor mezelf heb gekozen, en ik raad dat elke vrouw aan die met een autist samen is. Ga weg en kijk nooit meer om. Je wordt er doodongelukkig van en er is geen mens die jou zal begrijpen.

            • Sisi

              01 februari 2017 21:13

              Iemand ervaring als hsp'er in een relatie met een autist?

              Zoon van mijn partner heeft pdd-nos, relatie met zijn vader (mijn partner) verloopt moeizaam, hij schiet gemakkelijk uit de slof. Alles moet op zijn manier en de hele dag door vraagt hij om aandacht, niets mag anders gaan. Ik ben er zo moe van.

              Daarnaast ben ik chronisch kankerpatiënt met een slechte prognose. Ik wil werken aan onze relatie, maar heb misschien nog maar hooguit vijf jaar te leven. Is dit haalbaar? Zou hij nog wat kunnen leren na een eventuele diagnose?

              • monique

                22 maart 2017 01:12

                Hoi, wat moeilijk voor je. Je ziekte en de moeizame relatie. Ik kan me voorstellen dat je energieniveau niet hoog is. Mijn man en zoon hebben beiden Asperger en leggen er niet het bijltje bij neer, maar vragen juist advies wat ze moeten doen in bepaalde situaties. Het begint dus met inzicht en acceptatie. Om het jezelf makkelijker te maken zou ik je adviseren om structuur te bieden, duidelijke regels te stellen (met consequenties) en ruimte geven om na teveel prikkels weer tot zichzelf te komen. Rust, regelmaat en reinheid werd me vroeger geleerd en daar hebben wij veel baat bij. Het is voor iedereen een optimale situatie zo en voor mij prima mee te leven. Daarnaast is tijd voor jezelf ook belangrijk, dus zorg voor qualitytime. Sterkte!

              • Annigje

                20 november 2016 15:19

                Mijn man en zoon hebben allebei Asperger, met ook een dosis ADHD, impulsiviteit erbij wat het een en ander heel onwerkelijk maakt wat het autisme deel betreft. Hoewel ze allebei toch verschillend zijn, denk ik dat de late diagnose van mijn man en het eerst ook niet willen weten. Onder het mom van er verandert toch niks door, zelfs niet voor mij, want ik weet dat het verschil maakt, diagnose, en hulpmogelijkheden. Ik geloof zeker dat er voordelen zijn, alleen ondanks teleurstelling toch weer opnieuw proberen, wat tegelijker tijd telkens ook weer een nadeel is. Telkens moeten uitleggen wat ik wil en niet wil, fijn vind en niet fijn vind, er zijn momenten dat ik de voordelen echt niet zie of kan zien. Kan ook enorm geconfronteerd worden van dat ze niet anders kunnen, en veel zaken in vast lopen, wat echt vreselijk is. Ik vind het een grote vermoeiende strijd om gewoon in het leven te staan voor hen.

                • Frank

                  20 september 2016 23:17

                  Graag zou ik ervaringen willen horen over vriendschap tussen twee mannen waarvan er één asperger heeft. Een aantal jaren geleden heb ik een man met asperger ontmoet en heel erg langzaam lijkt er een vriendschap te ontstaan. Echt een fantastische kerel en ik zou het vreselijk vinden om hem kwijt te raken. Wat kan ik doen? Onlangs ben ik drie kwartier met hem aan het praten geweest over zijn problemen. Ik zou echt alles voor hem willen doen om hem te helpen . Maar het is zo ongelofelijk moeilijk om in zijn leven een plaats te krijgen. Ik heb alle geduld, maar wat kan ik nog meer doen?

                  • Pukkie57

                    11 april 2017 15:25

                    Beste Frank,

                    Ik lees je verhaal en wil graag in contact met je komen omdat ik al negen jaar samen leef in een homorelatie met een man met Asperger.

                    Gr. Peter

                  • Niels

                    05 mei 2016 00:12

                    Goede voordelen. Ik zelf heb Pdd-nos en de juf en ik zijn aan het kijken voor een baantje in de horeca. Ik wilde eerst niet in een vrijbedrijf werken, maar als ik dit laat zien aan de juf hoop ik dat ik over twee jaar al een baan heb! Achttien dus!

                    • Johannes

                      19 december 2015 16:59

                      Hoi, ik heb zelf PDD-NOS en ik zie mijn stoornis niet echt als een heel groot probleem. het is meer de combi met ADD, die ook wel enigszins opspeelt soms.

                      .
                      - Advertentie -
                      - Advertentie -