Relatie tussen borstkanker en HER2 eiwit

HER staat voor Humane Epidermale groeifactor Receptor, welke functioneert als een soort antenne voor groeisignalen. Hoe werkt dit in je lichaam? 
Het menselijk lichaam is opgebouwd uit verschillende weefsels (zoals spierweefsel, huidweefsel, bindweefsel). Deze weefsels bestaan ieder weer uit miljoenen cellen. Deze cellen moeten om bijvoorbeeld groei van weefsels goed te laten verlopen, zeer goed met elkaar kunnen communiceren. Een van de manieren die cellen gebruiken om met elkaar te communiceren verloopt via signaalstoffen en receptoren. Als een cel een bericht wil sturen aan een andere cel geeft deze een signaalstof af die vervolgens door de andere cel met behulp van een receptor (een soort antenne) kan worden opgevangen. Deze receptor geeft vervolgens in de cel het signaal door naar de kern van de cel waar het signaal verder wordt verwerkt. 

Helaas gaat hierbij in sommige gevallen iets mis, zo kunnen sommige cellen per ongeluk te veel signaalstoffen af geven, of, zoals het geval is bij HER2 positieve borstkanker, te veel antennes (receptoren) aanmaken waardoor de cel signalen oppikt die er eigenlijk niet zijn. Als een cel te veel antennes voor groeisignalen aanmaakt kan dit zorgen voor te veel spontane signalen, waardoor de borstkankercellen worden gestimuleerd om ongecontroleerd en spontaan te gaan groeien. Zo'n spontane groei kan uiteindelijk zorgen voor het ontstaan van een tumor.

Testen

Voordat besloten wordt wat de behandeling zal worden wordt vaak een biopt van de tumor genomen. Dit biopt wordt door de patholoog onderzocht om meer te weten te komen. Zo zal onder meer worden onderzocht of de cellen van de tumor de HER2 receptor aanmaken en of de cellen hormoonreceptoren aanmaken. Hiervoor worden methoden als IHC (ImmunoHistoChemie) en ISH (In-Situ Hybridisatie) gebruikt.

De HER2 receptor is een goed doelwit voor behandeling. Er zijn twee soorten behandelingen ontwikkeld. De ene is gericht op het deel buiten de cel, de andere gericht op het deel binnen de cel. Het deel van de receptor buiten de cel, dat het signaal ontvangt, kan worden geblokkeerd met een antilichaam waardoor er geen signaal meer de cel in kan dringen. Het deel van de receptor in de cel, dat het signaal doorgeeft naar de kern, kan worden geblokkeerd met een enzymremmer.