Gezondheidsplein is een informatieve website over gezondheid. De gezondheidsinformatie op deze website staat los van eventueel getoonde advertenties.

Is het elektronisch patiëntendossier een zege? 

Het electronisch patientendossier is een computerbestand met alle medische informatie van een patiënt. Vanuit een grote database kunnen alle Nederlandse artsen de volledige informatie over hun patienten opvragen. Dit helpt hen bij een betere en snellere uitwisseling van patiëntgegevens. 

De opkomst van het digitale tijdperk heeft voor de medische wereld voor een aantal ontwikkelingen gezorgd. Medische apparatuur had en heeft er natuurlijk veel baat bij, maar ook kunnen patiënten er direct zelf gebruik van maken. Patiënten zijn mondiger geworden en kunnen via het internet zelf medische informatie opzoeken. Vroeger had de arts het voor het zeggen, nu kan hij verwachten dat patiënten zelf al bedacht hebben wat hen zou kunnen mankeren en wat voor medicatie ze willen.

Vanwege de toenemende emancipering van patiënten is het voor velen prettig dat nu wettelijk geregeld is dat ze inzage hebben in hun medisch dossier. En dat wordt weer allemaal makkelijker met het EPD: het electronisch patiëntendossier. Daarmee kan elke arts uit een centrale landelijke database gegevens over een patient ophalen.

Of is dit niet zo'n fantastische ontwikkeling? Je kunt natuurlijk vraagtekens zetten bij de bescherming van de privacy van patiënten. Enigszins vergelijkbaar is de ontwikkeling dat mensen hun eigen dossier thuis bijhouden via hun eigen computer. Mensen met chronische ziekten, zoals diabetes, hebben al veel baat bij zo'n eigen medisch dossier, waarin ze hun bloedsuikerwaarden intikken en laboratoriumuitslagen. Dat geldt ook voor bijvoorbeeld mensen met een verhoogd cholesterol of bloeddruk. Ze kunnen zelfs grafiekjes maken.

Wat is jouw mening over deze ontwikkelingen? Heb je bezwaar tegen het persoonlijk medisch dossier? Of denk je dat een grote vooruitgang is?

Verder lezen

Reacties

  • Marjolein (31)

    28 januari 2014 10:51

    hallo moeder.
    wat verschrikkelijk is het allemaal he.
    ik heb gelukkig allebei mijn kinderen nog. ze zijn geboren bij 27 weken, ook ik ben bevallen met een spoedkeizersnede. mijn ene dochter heeft 3mnd en de andere 6 mnden in het ziekenhuis gelegen.ze zijn nu 2enhalf en nog zit ik met veel onverwerkt verdriet en kan de hele situatie moeilijk accepteren en maak me zorgen om hun toekomst.
    heel veel sterkte, marjolein

    • Marjolein (31)

      28 januari 2014 10:51

      Hallo moeder,
      Wat verschrikkelijk is het allemaal he?
      Ik heb gelukkig allebei mijn kinderen nog. Ze zijn geboren bij 27 weken, ook ik ben bevallen met een spoedkeizersnede. Mijn ene dochter heeft 3 maanden en de andere 6 maanden in het ziekenhuis gelegen. Ze zijn nu 2enhalf en nog zit ik met veel onverwerkt verdriet en kan de hele situatie moeilijk accepteren en maak me zorgen om hun toekomst.
      Heel veel sterkte, Marjolein

      • Marit (31)

        28 januari 2014 10:51

        Beste Moeder, Ik herken je verhaal. Ik ben zelf vorig jaar moeder geworden van een zoon (met 30 weken, 1000 gram en 37 cm). Een zware tijd, vantevoren, ik had HELLP-syndroom en naderhand met een "doodziek" kind. Het moeilijkste vond ik de onafgemaakte zwangerschap. Je mist zoveel leuke dingen. Ik had het me zo anders voorgesteld. Ik heb vanaf het moment dat ik opgenomen ben een dagboek bijgehouden. Dit heb ik onlangs geheel uitgewerkt voor iedereen die mijn verhaal wil lezen. Dit heeft mij enorm geholpen die moeilijke periode te verwerken. Ik moet zeggen dat nog niet al m'n energie terug is maar ik ben al heel ver. Het belangrijkste is veel vertellen, en veel
        huilen, heel veel huilen.
        Ik wens je sterkte met verwerken.
        Marit

        • Marit (31) mouwen-dobber.m@zonnet.nl

          28 januari 2014 10:51

          Hallo, ik heet ook Marit (31). Vorig jaar ben ik ook te vroeg bevallen. Minder extreem, maar toch te vroeg. Na 32 weken en 6 dagen kwam Youri. Hij woog 2480 gram! en was 49 cm lang! Het leek eerst goed te gaan, maar later werd hij toch overgebracht naar de VU in Amsterdam. Hij was wel de "reus" van de afdeling neonatologie, maar dat wilde niet zeggen dat hij het makkelijker had. Na 5 dagen volledige beademing mocht hij weer mee naar het Flevoziekenhuis, waar hij nog 2 weken heeft gelegen. Hij gaat hartstikke goed, maar heb nog vaak verdriet, omdat ik ook moeite heb met het accepteren dat het zo gelopen is. De eerst zwangerschap ging perfect, maar nu door streptococcen kwam Youri te vroeg. Het gevolg is dat we al een aantal keren naar de EHBO zijn geweest voor extreme benauwdheid en hij is laatst opgenomen geweest ivm een longontsteking.
          Ik heb een gezond kind en mag eigenlijk niet klagen, maar heb toch vaak verdriet om het feit dat hij nog zwakke longen heeft. Ik ben na de longrijpende injectie te snel bevallen, waardoor die niet geholpen heeft. Het is een heel vrolijk mannetje ondanks al zijn trauma's die hij opgelopen heeft. Nadat hij 4 weken thuis was, kreeg Youri nl. RS-virus. Dit was zo erg, dat hij wèèr beademd moest worden op de IC. Nu langer dan bij de geboorte: 11 dagen. Dit zijn teveel klappen voor zijn longetjes geweest, waardoor hij nu regelmatig benauwd is en af en toe verneveld moet worden, als het puffen niet helpt.
          We hopen dat over anderhalf jaar alles goed is en dat hij net zo weinig verkouden of ziek is als mijn oudste zoon!

          • Moniek

            28 januari 2014 10:51

            Hoi moeder, wat zul je je gelukkig voelen nu het gelukkig goed af is gelopen. Ook ik heb dit meegemaakt, maar dat is alweer 20 jaar geleden. Toen was een zwangerschapsvergiftiging bijna niet te behandelen, alleen met totale bedrust in het ziekenhuis en dan maar bidden en duimen dat het goed mag komen. Bij ons kwam het goed; na 9 weken ziekenhuis kwam ons kindje ter wereld, gezond en wel, met maar een gewicht van 980 gram. Ook bij ons kwam het goed en dat hoop ik voor alle moeders die dit door moeten maken. Iedereen heel veel sterkte.

            • ilse

              28 januari 2014 10:51

              Hallo, mijn naam is Ilse. Vorige week ben ik op 29 weken bevallen van ons Fiebe, 1400 gr en 35 cm. Helaas was ze al overleden. We weten nog steeds de oorzaak niet, we vermoeden dat de navelstreng haar verstrikt heeft. Alles ging goed, was nog net op controle geweest. Het verlies valt ons zwaar, veel vragen blijven onbeantwoord. Er bestaan geen woorden voor. Wij hopen dat het volgende keer wel goed mag aflopen. We zijn er van geschrokken dat het toch meer voorvalt dan gedacht en dat er veel koppels doorstaan wat wij nu doorstaan. Deze koppels hebben allemaal nog 1 of 2 gezonde kinderen gekregen en dat sterkt ons voor de toekomst. Groetjes.

              • joan

                28 januari 2014 10:51

                Ik leef erg met je mee.
                Ikzelf heb naar een zwangerschap van 26 weken precies een zoontje deejee gekregen.
                Hij was 665 gram en 30 cm
                Ook hij heeft de genoemde infecties, bloedtransfusies enz.... gehad
                Gelukkig na een verblijf van 3 maanden in het ziekenhuis mocht hij mee naar huis
                Na alleen longschade is hij er goed vanaf gekomen.
                Alleen is hij na 8 maanden nog erg klein, maar 4590 gram.
                Ikzelf kwam er pas na 13 weken achter dat ik zwanger was , heb gewoon gemenstrueerd, dacht toen dat ik vier weken was.
                Na 18 weken zwangerschap moest ik plots naar het ziekenhuis nadat ik bij de verloskundige op controle was geweest.
                Onderdruk van 110, deze is de hele zwangerschap zo gebleven.
                Uiteindelijk kwam ik met 25,5 dagen in het ziekenhuis terecht nadat er eiwitten in mijn urine waren gevonden.
                Na enkele testen was de prognose tussen 28 en 30 weken wordt de baby gehaald.
                Maar na 2 dagen lag ik ineens te bevallen zonder dat het opgewekt was, had dit dan ook niet direct in de gaten. Helaas ik lag te wachten op een bed in het Wilhemina kinderziekenhuis in Utrecht maar deze had geen plek, dus waar dan heen? Uiteindelijk ook naar het vu in Amsterdam.
                Daar ben ik diezelfde dag bevallen
                Steeds hoor ik vrouwen over hun goed verlopen zwangerschap en kraamtijd.
                Dt is iets wat ik nog steeds moeilijk vind, ook zit ik nog met vele vragen, die ik nog niet beantwoord heb.
                Geestelijk kan ik het ook nog niet allemaal verwerken, iets wat ik van steeds meer vrouwen hoor in dezelfde situatie

                • Siniclady

                  28 januari 2014 10:51

                  In 2005 ben ik bevallen van een zoon. Alles ging goed zoals het hoorde. Vijf maanden later was is weer zwanger en toen brak bij mij mijn vruchtwater met 20 week. De artsen zeiden dat mijn kindje doodgeboren ging worden. Ik moest om de dag naar het ziekenhuis en vanaf week 24 werd ik opgenomen. Al met al een zware moeilijke tijd vol spanning pijn en verdriet. Met 30 week is mijn zoontje geboren hij was 820 gram en 30 cm lang. Hij moest nog 10 weken in het ziekenhuis blijven voor we hem mee naar huis mochten nemen. Nu 7 jaar later gaat alles zoals het hoort en is er niets meer te zien of te merken van de vroeggeboorte.

                  • Wim

                    16 januari 2014 16:40

                    Ik zie niet veel nadelen. Er wordt gesproken over niet toelaten verzekering. Dit is onzin als je bij dezelfde blijft is er niets aan de hand. Het zogenaamde overstappen heeft ook nadelen. Er zit altijd een addertje onder het gras. Als de artsen kunnen zien wat er met je loos is kan je sneller geholpen worden zonder allerlei vooronderzoeken.

                    • adrienne

                      11 september 2011 19:46

                      Ik wil mijn patientendosier opvragen voor een ander ziekenhuis. Hoe kan ik dat het beste doen? En ikwil naar een academisch ziekenhuis, heeft een goed advies voor mij wat betreft zo'n ziekenhuis?

                      .
                      - Advertentie -
                      - Advertentie -