Gezondheidsplein is een informatieve website over gezondheid. De gezondheidsinformatie op deze website staat los van eventueel getoonde advertenties.

Misselijk tijdens zwangerschap

Verhaal door Anouk (29)

De één heeft er helemaal geen last van, terwijl de ander elke ochtend kotsend boven de toiletpot hangt. Zo ook Anouk (29). De zwangerschapsmisselijkheid de eerste drie maanden was zo hevig, dat ze zich zelfs ziek moest melden. 

"Toen ik zwanger was, ben ik door allebei mijn oudere zussen helemaal in de watten gelegd. Heerlijk was dat. Ze hebben allebei al kinderen en hebben me met raad en daad bijgestaan, vaak genoeg ook ongevraagd. Maar ik had een probleem waar zij heel weinig mee konden: ik was extreem misselijk. Het begon eigenlijk laat, toen ik 7 weken zwanger was. En het duurde toen nog eens 7 weken, dus ook nog voorbij de 3-maanden grens. Ik heb het door deze problemen voordien al verteld op mijn werk, wat ik eigenlijk heel vervelend vond omdat er nog kans was dat het misging. Maar daar rende ik ook veel naar de wc dus ze hadden al zekere vermoedens gekregen."

Geen begrip voor ziekteverzuim

"Op gegeven moment ben ik ook geregeld een dagje ziek thuis geweest. Daar lag ik dan geknakt op de bank naar soapseries te kijken. Mijn chef had net zelf een baby gekregen een half jaar geleden, en had een probleemloze zwangerschap gehad. Ze had dan ook niet veel begrip voor mijn ziekteverzuim, wat me erg gekwetst heeft. Ik meld me nooit zomaar ziek, dus ook nu niet. Maar goed, dat is wel weer zo'n beetje goed gekomen."

"De misselijkheid was echt een ramp. Ik voelde me continu zo'n ontzettend wrak. Ik kon daardoor ook helemaal niet goed genieten van mijn zwangerschap. Die misselijkheid was niet alleen 's ochtends maar duurde de hele dag. Ik bleef overgeven. Alles stonk ernaar. Ik at veel kauwgom om mijn adem te verbeteren maar ja, daar werd ik natuurlijk ook weer misselijk van. Ik at heel weinig: beschuitjes, slappe thee, pap en andere zaken waar zo weinig mogelijk smaak aan zat. Alles viel verkeerd in mijn maag."

"Mijn huisarts kon niets voor me betekenen. Hij gaf me alleen het advies toch te proberen meer te eten, omdat ik er zo slecht uitzag en was afgevallen. Zo kreeg mijn baby niet alle bouwstoffen die het nodig had om gezond te groeien. Ik had wel geluk dat ik nog water binnen kon houden zei hij, want bij extreme zwangerschapsmisselijkheid kan dat ook nog een probleem zijn. Dan kun je uitdrogen."

"Op gegeven moment ben ik ook geregeld een dagje ziek thuis geweest. Daar lag ik dan geknakt op de bank naar soapseries te kijken. Mijn chef had net zelf een baby gekregen een half jaar geleden, en had een probleemloze zwangerschap gehad. Ze had dan ook niet veel begrip voor mijn ziekteverzuim, wat me erg gekwetst heeft. Ik meld me nooit zomaar ziek, dus ook nu niet. Maar goed, dat is wel weer zo'n beetje goed gekomen."

"De misselijkheid was echt een ramp. Ik voelde me continu zo'n ontzettend wrak. Ik kon daardoor ook helemaal niet goed genieten van mijn zwangerschap. Die misselijkheid was niet alleen 's ochtends maar duurde de hele dag. Ik bleef overgeven. Alles stonk ernaar. Ik at veel kauwgom om mijn adem te verbeteren maar ja, daar werd ik natuurlijk ook weer misselijk van. Ik at heel weinig: beschuitjes, slappe thee, pap en andere zaken waar zo weinig mogelijk smaak aan zat. Alles viel verkeerd in mijn maag."

"Mijn huisarts kon niets voor me betekenen. Hij gaf me alleen het advies toch te proberen meer te eten, omdat ik er zo slecht uitzag en was afgevallen. Zo kreeg mijn baby niet alle bouwstoffen die het nodig had om gezond te groeien. Ik had wel geluk dat ik nog water binnen kon houden zei hij, want bij extreme zwangerschapsmisselijkheid kan dat ook nog een probleem zijn. Dan kun je uitdrogen."

Homeopatische middelen 

"Toen ben ik zelf actie gaan ondernemen. Ik heb wat kruidenproducten geprobeerd, en heb gembercapsules geslikt. Deze laatste haalde ik bij de apotheek, de homeopathische middelen bij een gespecialiseerde zaak bij ons in het dorp. En die producten leken wel te helpen. Mijn misselijkheid verdween niet volledig maar werd wel wat beter te verdragen. En natuurlijk is het uiteindelijk vanzelf overgegaan, en nog belangrijker: Joost is een supergezonde baby met alles erop en eraan. Als je hem ziet met zijn babyvet dan krijg je absoluut niet het idee dat hij eronder geleden heeft dat zijn moeder zo weinig heeft gegeten."

"Toen ben ik zelf actie gaan ondernemen. Ik heb wat kruidenproducten geprobeerd, en heb gembercapsules geslikt. Deze laatste haalde ik bij de apotheek, de homeopathische middelen bij een gespecialiseerde zaak bij ons in het dorp. En die producten leken wel te helpen. Mijn misselijkheid verdween niet volledig maar werd wel wat beter te verdragen. En natuurlijk is het uiteindelijk vanzelf overgegaan, en nog belangrijker: Joost is een supergezonde baby met alles erop en eraan. Als je hem ziet met zijn babyvet dan krijg je absoluut niet het idee dat hij eronder geleden heeft dat zijn moeder zo weinig heeft gegeten."

Terug naar het begin

Reacties

  • Mariska

    03 mei 2016 23:17

    Ik ben zelf twee keer opgenomen geweest met Hg misselijk. Ik ben nu nog misselijk en ben veertien weken zwanger. Wat mij helpt is voldoende slaap, wandelen, ruiken aan een schijfje citroen, fruit, mentos om op te zuigen en water met ijsblokjes.

    • AJ1985

      06 februari 2016 14:32

      Hallo,

      Ik ben 12 weken en 6 dagen zwanger. De eerste 6-7 weken wist ik van niets. Daarna ben ik misselijk geweest (in week 8-9). Toen heb ik ook bijna niets gegeten, telkens maar op de bank gelegen of in bed. Daarvan werd ik nog misselijker, omdat ik een lege maag had door de weinige trek.
      Door primperan icm sportdrank (aquarius) is het binnen een week fel verbeterd en kon ik weer alles eten/snoepen ;-) 3 tot 1 pilletje per dag primperan bevond ik mij super op.

      Hoewel, op 11 weken en 6 dagen kwamen we terug van een restaurant en speelde het weer op. Ik had die dag al wat geslapen en was een beetje misselijk geweest. Sindsdien is het weer in alle hevigheid toegenomen en heb ik goddank enkel 's avonds 1x moeten overgeven, maar die misselijkheid! Bah!
      Ik probeer nu een 4-tal x per dag wat te eten, beetje soep, wat ontbijtgranen, een beschuitje. Dit gaat met veel moeite. Zelfs primperan werkt nu niet echt meer.
      Ik lees dat het 'normaal' toch met zo'n 16 weken over zou moeten zijn? Dus voor mij nog 3,5 te gaan. Maar ik vind het raar dat het bijna twee weken volledig weg is gebleven en nu weer terug is? Zou dit toch geen teken zijn dat het de hele zwangerschap duurt? Ik hoop alvast van niet.

      Verder wens ik iedereen veel sterkte en goede moed met het omgaan met je misselijkheid.. Iemand misschien nog tips?
      Groetjes!

      • Marije

        10 oktober 2014 17:57

        De eerste zwangerschap was heel heftig. Ik wist al dat ik zwanger was voordat ik een test deed. Ik kon helemaal niks binnenhouden en verloor in een paar weken tijd meer dan 8 kilo. Ik werd er depressief van. Uiteindelijk heb ik de huisarts gebeld en kreeg medicijnen. Die zorgden ervoor dat ik niet meer hoefde te braken, maar ondanks de medicatie was ik nog steeds misselijk. Met 12 weken kon ik de misselijkheid zonder medicatie verdragen, maar was zodanig uitgeput dat ik de rest van mijn zwangerschap niet echt heb kunnen genieten. Wat ik zo graag wilde! Nu weer zwanger, 7 weken. Ik ben echt wel misselijk, maar heb tot nu toe nog niet hoeven braken. Drink veel water met citroen, dat helpt heel goed. Maar als je zo misselijk bent geweest in een vorige zwangerschap dan is het moeilijk om het in een volgende zwangerschap los te laten. Op dit moment gaat het al beter dan de eerste zwangerschap dus dat is positief. En zoals mijn moeder heel lief tegen me zei: Lieverd, die negen maanden kom je echt wel weer door! Dat zeg ik elke dag een paar keer tegen mezelf.

        • Marleen

          30 september 2014 11:19

          Met 7 weken werd ik 's morgens wakker zo misselijk! Ik eten in de hoop dat het over zou gaan. Maar helaas alleen maar spugen en niks meer binnen kunnen houden.

          • m

            27 september 2011 00:30

            Hallo,

            Ik ben nu bijna 11 weken zwanger van ons eerste kindje.
            Helaas nog niks anders als ellende meegemaakt, rond de 6 weken werd ik erg misselijk.
            Veel spugen en gewoon erg misselijk voelen op mijn werk moet je heel opgewekt zijn en lekker vlot met mensen babbelen. Nou helaas dat ging dus niet meer hoe opgewekter ik was hoe misselijker ik werd.
            Ook had ik 1 1/2 half uur reis tijd na mijn werk en was dus door de zwangerschap erg reisziek,dus dat kwam ook niet ten goede.

            Nu zit ik al bijna 5 weken thuis en heb ik te horen gekregen, dat ik na november niet meer hoef terug te komen.

            Heel jammer natuurlijk,maar goed is niet anders.

            Ik hoef gelukkig niet naar het ziekenhuis, want van de 5 keer dat ik eet en drink hou ik het 2 a 3 keer binnen.
            Dus ik krijg inieder geval genoeg vocht (al is mijn urine wel heeeeel erg donker )
            Maar niks echt zorg wekkend waarvoor ik opgenomen hoef te worden.

            Ook ben ik erg moe, ik hoor meeste van jullie ik werk nog halve dagen etc maar zelfs dat trek ik niet ik ben pas rond half 3 uit bed en lig er om 23 uur al weer in ben continu bek af.

            Douche gaat bij mij niet sta ik langer als (heb het getimed) 3 minuten onder de douche dan ga ik bijna neer en moet er dus uit.

            Ook ben ik erg verdrietig, ik huil heel snel om niks. Ik voel me erg alleen en heel erg nutteloos omdat ik echt werkelijk overal te moe voor ben en me niet tot het huishouden kan zetten.

            Dus mijn dag is slapen 2 uurtjes nodig om wakker te worden, naar de bank lopen liggen tv kijken en eten en dan weer slapen.


            Nu ik hierzo verhalen lees van mensen die toch ook ziek zijn voel ik me al helemaal rot.
            Want jullie werken allemaal nog, is dit nu normaal ( of he komt het vaker voor) of stel ik me nou echt aan.
            Ik zou namelijk echt echt niet weten hoe ik in mijn toestand nu kan werken.

            • Jeanette

              24 februari 2005 19:39

              Hoi,
              Ik ben tijdens de zwangerschap van onze jongste (bijna 4 jaar) vanaf week 5 t/m week 41 misselijk geweest. Nks hielp, water, cola, beschuit..helemaal niks!! Op een gegeven moment lag ik te ijlen in mijn bed en toen zei mijn vriend: We gaan naar het ziekenhuis. Daar heb ik 2 weken gelegen, eerst aan infuus suiker en zout en daarna weer beginnen met eten en drinken,ugh!! Toen ik weer naar huis kon duurde het 2 dagen en daar begon het weer...dus na weer 2 dagen gewacht te hebben zijn we weer naar het ziekenhuis gegaan waar ik weer bijna 2 weken heb gelegen. Daarna kon ik het redelijk redden, met behulp van buren, ouders en vrienden!!! Want we hadden al een zoontje van ruim 1 1/2 jaar. Het heeft tot aan de bevalling geduurd en nu nog, na bijna 4 jaar, heb ik regelmatig last van misselijkheid!!!
              Groetjes!!

              • Debbie

                11 februari 2003 01:00

                Ik lag vanaf week 6 al in bed en een week later in het ziekenhuis. Kreeg eerst een infuus, later een sonde die ik 11 weken in heb gehad. Ik heb 10 weken echt niets gegeten/gedronken. Ik ben nu bijna 20 weken en het gaat nu iets beter. Ik kan bijna niet lopen, omdat ik 13 weken plat heb gelegen en ben nog steeds misselijk. Gelukkig is het dragelijker en hoop ik met een paar weken weer een blokje om te kunnen. Dit is mijn 2e zwangerschap. Mijn 1e zwangerschap was ook erg, maar iets minder erg dan deze. Geen enkel medicijn heeft geholpen, maar wel de steun van familie en vrienden. Zonder hen had ik het niet gered!

                • Petra

                  31 januari 2002 01:00

                  Vanaf mijn 8e week ben ik erg misselijk geweest. Zo erg zelfs, dat er niets meer inbleef. Ik ben dan ook tot mijn 15 week misselijk gebleven, en heb 3x in het ziekenhuis aan het infuus gelegen.
                  Nu ben ik 24 weken, en zit nog 1 kilo onder mijn "normaal" gewicht.
                  Voor iedereen die ook erg misselijk is; heel veel sterkte, en zorg dat je een goed sociaal netwerk om je heen hebt.
                  Zonder hulp van mijn allerliefste zussen, schoonzussen en een superbuurvrouw was het heel wat minder draagzaam geweest!

                  • Simone

                    30 januari 2002 01:00

                    Ik ben zelf in de 7e week ook erg misselijk geworden. Ik hield echt niets meer binnen en was daardoor ook niet in staat om nog naar het werk te gaan. Na een telefoontje met mijn huisarts bleek dat er gewoon zetpillen in de omloop zijn die juist geschikt zijn voor misselijkheid tijdens zwangerschap. Het betreft hier Emesafene pillen. Na een week gebruik ben ik weer gestopt en heb nergens last meer van gehad.

                    • Marije

                      10 december 2001 01:00

                      Ik ben tijdens de zwangerschap heel erg misselijk geweest. Het begon toen ik 6 weken zwanger was. Het was zo erg, dat ik helemaal niets binnen kon houden. Als ik iets gegeten had, kwam het er gelijk weer uit. Toen ik een paar kilo was afgevallen, ben ik naar de huisarts gegaan en die heeft mij van allerlei soorten zetpillen voorgeschreven en niets hielp. Toen ik 11 weken zwanger was, heeft hij mij doorgestuurd naar het ziekenhuis en daar hebben ze ook weer een urinetest gedaan en die was niet goed. De uitslag was, dat ik last had van uitdroging en ik kwam gelijk aan het infuus. Een week later mocht ik naar huis; toen ging het al aardig beter. Het erge was met 5 maanden over. Het begin van mijn zwangerschap is niet echt mooi begonnen, maar ik heb nu een gezonde dochter. SUCCES ALLEMAAL.

                      .
                      - Advertentie -
                      - Advertentie -