Zuigflescariës

Zuigflescariës zijn gaatjes die direct na het doorbreken van de tanden ontstaan. Vaak begint deze vorm van tandbederf aan de bovenkant van het melkgebit, waardoor deze ernstiger aangetast raken dan de ondertanden.

Zuigflescariës wordt veroorzaakt door bacteriën die tandbederf aanrichten (Streptococcus mutans). Deze bacteriën kunnen worden overgebracht door speeksel. Een kind kan besmet raken door een zoen, het aflikken van een lepel of het drinken uit dezelfde beker. De bacteriën kunnen alleen kwaad wanneer ze in grote hoeveelheden aanwezig zijn. Hierop is vooral 's nachts grote kans. Door je kind 's nachts te voeden, ook door middel van borstvoeding, is er constant (zoet) voedsel in de mond aanwezig. Hierdoor kunnen de bacteriën zich goed vermenigvuldigen en wordt er veel zuur gevormd. Dit zuur lost het tandglazuur op, waardoor gaatjes in het melkgebit (cariës) van je kind ontstaan. Normaal gesproken herstelt het speeksel de beginnende gaatjes, maar door de constante aanwezigheid van zoetigheid is hier geen gelegenheid voor. 's Nachts wordt er minder speeksel geproduceerd, dus dan kan nog meer schade worden aangericht.

Hiernaast speelt de erfelijk bepaalde speekselsamenstelling en de aanwezigheid van specifieke zuurvormende bacterie een rol.

Zuigflescariës begint op anderhalf tot tweejarige leeftijd als doffe witte plekjes op de tanden. Deze worden langzaam groter en donkerder van kleur. Na verloop van tijd geeft zuigflescariës pijn, waardoor je kind niet meer wil eten of slecht slaapt. Ook tanden poetsen kan dan problemen geven. In het laatste stadium van zuigflescariës kunnen er zelfs stukjes tand en/of kies afbreken.