"In april besloten het te gaan proberen. Na 3 weken wisten we dat ik alweer zwanger was. Ik was uitgerekend op 28 december 1998. Vanaf 8 weken onder controle in het VU, om de 3 weken. Met elke controle een echo en bloedprikken, ze vroegen of ik mee wilde doen met een onderzoek van voedingssuplementen, met bepaalde vitaminen, ik kon degene krijgen die goed waren of een placebo. Hieraan heb ik meegedaan, er was tot nu toe nog niemand voor de 34ste week bevallen, dat gaf goede hoop."
"Vanaf de 20ste week zei de gynaecoloog al we hopen dat we de 35 weken halen, want mijn bloeddruk begon al te stijgen, vanaf toen wekelijkse controle, in de 21ste week begonnen met Ketanserintabletten om mijn bloeddruk in de gaten te houden. Deze mocht niet boven de 90 onderdruk zijn. Bij de apotheek een bloeddruk meter geleend, omdat deze elke dag moest worden opgemeten. In de 24ste week had ik volgens de bloeddrukmeter een onderdruk van 95. We gingen eerst naar de huisarts voor de zekerheid, en inderdaad te hoog. Daarna hebben we het VU gebeld en ik moest meteen komen en opgenomen worden. Na 6 dagen mocht ik naar huis met bedrust, en veranderde medicatie. De volgende ochtend had ik ontzettend veel bloedverlies. Weer het VU gebeld en ik moest met spoed komen en blijven. Er werden echo's gemaakt, bloeddruk gemeten(onderdruk van 105) en bloed geprikt, en ik werd aan het CTG gelegd. Ze konden de bloeding niet lokaliseren, ik kreeg een grote dosis Ketanserin, waardoor mijn bloeddruk daalde en ik kreeg longrijpinjecties."
"Ik mocht niet van bed af voor een week. Daarna mocht ik van bed af voor douchen en toilet. Van 27 weken kreeg ik weer pijn onder mijn ribben, mijn bloeddruk liep weer op naar 105 onderdruk, en ik moest overgeven. Daarop werd ik naar de verloskamer gebracht, waar ik weer een grote dosis ketanserin kreeg en uren aan de CTG moest liggen. Dit kunnen ze maximaal 10 dagen rekken, totdat ik de volgende aanval krijg. Ze kunnen het waarschijnlijk nog 10 dagen rekken, tot ik eventueel een volgende aanval krijg. Een week later kreeg inderdaad weer een aanval. Mijn man werd gebeld, waarschijnlijk zouden ze ons kind gaan halen. De hartslag van de baby begon er beter uit te zien als ik op mijn zij lag, dus ik moest op mijn zij liggen. Dit in verband met de doorbloeding. Door de medicatie voelde ik me weer beter en konden ze de zwangerschap weer verder rekken, tot 29 weken. Toen wilde ze de baby halen met een spoedoperatie. Aan de ene kant was ik opgelucht dat het einde in zicht was, maar aan de andere kant was ik bang voor de gevolgen voor ons kindje."
"'s Middags om 15:24 uur is ze geboren 890 gram en 34 cm. Het ging redelijk goed met haar. Ze had geen beademing nodig, dit deed ze zelf en ze kreeg een aantal lijnen in de navelstreng. Toen ik weer bij was, mocht ik naar de IC om onze Melissa te bekeken. Eenmaal daar kreeg ik haar op mijn buik, maar werd ik plotseling niet goed. Direct werd ik terug naar mijn eigen afdeling gereden."