Gezondheidsplein is een informatieve website over gezondheid. De gezondheidsinformatie op deze website staat los van eventueel getoonde advertenties.

"Bij 26 weken kreeg ik al weeën"

Irene (28 jaar) was 26 weken zwanger toen ze 's nachts buikpijn kreeg. Niks alarmerends, dacht ze. Maar de pijn hield ook de volgende ochtend aan, waarop haar man de verloskundige belde. Zij was er binnen tien minuten. 'Naar het ziekenhuis', was haar conclusie. 

4 centimeter ontsluiting 

"In het ziekenhuis aangekomen kwam er direct een dokter op me af. Ik moest gaan liggen terwijl ik allerlei vragen beantwoordde. Ik weet nog dat ik de stress zag in de ogen van de gynaecoloog, en dacht: 'zeker een zware nacht gehad'. Maar bij het toucheren bleek die ongerustheid terecht: ik had vier centimeter ontsluiting. 'Kan dat weer dichtgenaaid?' vroeg ik me nog af. Langzaam begon tot me door te dringen dat dit echt heel serieus was."

"Toen gebeurde alles heel snel. Ik werd naar een verloskamer gebracht, ik moest liggen met mijn heupen omhoog en ik kreeg allerlei prikken. Een infuus om de weeën te remmen en injecties die de longen van mijn kind sneller moesten doen rijpen. Met vier centimeter ontsluiting is duidelijk dat de geboorte niet meer drie maanden op zich zou laten wachten. Maar elke dag, elk uur dat ik mijn baby nog in me zou hebben, zou zijn of haar overlevingskansen vergroten. De injecties voor de longetjes hebben 24 uur nodig om hun werk optimaal te doen. De volgende dag zou ik weer een injectie krijgen, en na die behandeling zou mijn kind een aardige kans maken. Zou de baby eerder komen, dan was de kans dat hij het zou halen 25 procent."

"In het ziekenhuis aangekomen kwam er direct een dokter op me af. Ik moest gaan liggen terwijl ik allerlei vragen beantwoordde. Ik weet nog dat ik de stress zag in de ogen van de gynaecoloog, en dacht: 'zeker een zware nacht gehad'. Maar bij het toucheren bleek die ongerustheid terecht: ik had vier centimeter ontsluiting. 'Kan dat weer dichtgenaaid?' vroeg ik me nog af. Langzaam begon tot me door te dringen dat dit echt heel serieus was."

"Toen gebeurde alles heel snel. Ik werd naar een verloskamer gebracht, ik moest liggen met mijn heupen omhoog en ik kreeg allerlei prikken. Een infuus om de weeën te remmen en injecties die de longen van mijn kind sneller moesten doen rijpen. Met vier centimeter ontsluiting is duidelijk dat de geboorte niet meer drie maanden op zich zou laten wachten. Maar elke dag, elk uur dat ik mijn baby nog in me zou hebben, zou zijn of haar overlevingskansen vergroten. De injecties voor de longetjes hebben 24 uur nodig om hun werk optimaal te doen. De volgende dag zou ik weer een injectie krijgen, en na die behandeling zou mijn kind een aardige kans maken. Zou de baby eerder komen, dan was de kans dat hij het zou halen 25 procent."

Keuzes 

"De uren die volgden zaten vol moeilijke beslissingen. Mijn man en ik moesten kiezen of, als de baby toch die dag zou komen, we een natuurlijke bevalling wilden of een keizersnede. Omdat de baby dwars lag, zou een natuurlijke bevalling moeilijk zijn, maar een keizersnede zou extra complicaties kunnen betekenen voor een volgende zwangerschap. Achtenveertig uur ging voorbij en de weeën bleven komen, ondanks de dosis medicijnen, die steeds verhoogd werd."

"Toen bleek dat de dichtstbijzijnde couveuse niet langer beschikbaar was en dat ik overgeplaatst moest worden naar een ander ziekenhuis, zodat de baby onmiddellijk na de geboorte de couveuse in zou kunnen. Het enige ziekenhuis met ruimte bleek een bijzonder beleid te voeren: kindjes onder de 26 weken werden niet beademd als dat bij de geboorte nodig zou zijn. Gerekend vanaf mijn laatste menstruatie zou ik 25 weken en drie dagen zwanger zijn. Twee echo's hadden uitgewezen dat ik 26 weken en vier dagen zwanger zou zijn. Maar het ziekenhuis hield de eerste datum aan, en ons kind zou dus zelf moeten bewijzen wat-ie waard was. Het was niet gemakkelijk, maar we hebben gekozen toch naar dat ziekenhuis te gaan. Dat gebeurde met twee ambulances met zwaailichten (één waar ik in lag en één met een couveuse aan boord, voor als ons kind onderweg geboren zou worden) en politiebegeleiding. Ongelooflijk wat een moeite alle betrokkenen zich voor het leven van mijn kind hebben getroost. Echt geweldig."

"De uren die volgden zaten vol moeilijke beslissingen. Mijn man en ik moesten kiezen of, als de baby toch die dag zou komen, we een natuurlijke bevalling wilden of een keizersnede. Omdat de baby dwars lag, zou een natuurlijke bevalling moeilijk zijn, maar een keizersnede zou extra complicaties kunnen betekenen voor een volgende zwangerschap. Achtenveertig uur ging voorbij en de weeën bleven komen, ondanks de dosis medicijnen, die steeds verhoogd werd."

"Toen bleek dat de dichtstbijzijnde couveuse niet langer beschikbaar was en dat ik overgeplaatst moest worden naar een ander ziekenhuis, zodat de baby onmiddellijk na de geboorte de couveuse in zou kunnen. Het enige ziekenhuis met ruimte bleek een bijzonder beleid te voeren: kindjes onder de 26 weken werden niet beademd als dat bij de geboorte nodig zou zijn. Gerekend vanaf mijn laatste menstruatie zou ik 25 weken en drie dagen zwanger zijn. Twee echo's hadden uitgewezen dat ik 26 weken en vier dagen zwanger zou zijn. Maar het ziekenhuis hield de eerste datum aan, en ons kind zou dus zelf moeten bewijzen wat-ie waard was. Het was niet gemakkelijk, maar we hebben gekozen toch naar dat ziekenhuis te gaan. Dat gebeurde met twee ambulances met zwaailichten (één waar ik in lag en één met een couveuse aan boord, voor als ons kind onderweg geboren zou worden) en politiebegeleiding. Ongelooflijk wat een moeite alle betrokkenen zich voor het leven van mijn kind hebben getroost. Echt geweldig."

Kwetsbaar, maar kerngezond 

"Na nog een nacht van weeën was ik helemaal op. Het is heel moeilijk weeën op te vangen wanneer je buiten adem bent van de weeënremmers. Jonathan is die morgen geboren. Langs de natuurlijke weg. Hij bewoog, ademde en piepte direct. Een mini-kanjer van 980 gram, met alles erop en eraan. Vijfenzeventig dagen heeft hij daarna nog in het ziekenhuis gelegen. Geen gemakkelijke tijd, omdat zo'n klein mensje zo ontzettend kwetsbaar is. Leren goed te ademen, groeien, leren drinken, aansterken, infecties bestrijden, hij kreeg heel wat voor zijn kiezen. Maar uiteindelijk mochten we hem toch twee weken voor de eigenlijke uitgerekende datum mee naar huis nemen. Jonathan is nu een jaar oud en kerngezond. Hij kan nog niet alles wat leeftijdgenootjes kunnen, maar dat gaat hij het komende jaar waarschijnlijk wel inhalen. Hij is vrolijk en lief en voor ons het allermooiste kind wat er bestaat!"

"Na nog een nacht van weeën was ik helemaal op. Het is heel moeilijk weeën op te vangen wanneer je buiten adem bent van de weeënremmers. Jonathan is die morgen geboren. Langs de natuurlijke weg. Hij bewoog, ademde en piepte direct. Een mini-kanjer van 980 gram, met alles erop en eraan. Vijfenzeventig dagen heeft hij daarna nog in het ziekenhuis gelegen. Geen gemakkelijke tijd, omdat zo'n klein mensje zo ontzettend kwetsbaar is. Leren goed te ademen, groeien, leren drinken, aansterken, infecties bestrijden, hij kreeg heel wat voor zijn kiezen. Maar uiteindelijk mochten we hem toch twee weken voor de eigenlijke uitgerekende datum mee naar huis nemen. Jonathan is nu een jaar oud en kerngezond. Hij kan nog niet alles wat leeftijdgenootjes kunnen, maar dat gaat hij het komende jaar waarschijnlijk wel inhalen. Hij is vrolijk en lief en voor ons het allermooiste kind wat er bestaat!"

Terug naar het begin

Reacties

  • Hilda

    17 november 2019 23:43

    Onze dochter is ook 27 weken zwanger en heeft ook veel complicaties. Daar komt bij dat de baby een open buikje heeft. De baby heeft alle medicatie gehad en longrijping prikken. Verder is de baby gezond en zal het deze week gebeuren. Wij gaan er voor vechten! Het is toch onze kleine. Het komt goed, daar gaan we vanuit. Jullie heel veel geluk met jullie baby en het gaat vast goed komen!

    • Anoniem

      26 juli 2018 02:23

      Ik wil degene bedanken die dit verhaal heeft gedeeld. Ik was 26 weken zwanger en kreeg 's nachts buikpijn. Toen vond ik dit verhaal op Google en heb ik direct actie ondernomen. Door dit verhaal heb ik onze baby de best mogelijke start in deze situatie kunnen geven.

      • Aila

        30 augustus 2015 04:06

        Ik heb het twee keer over vroegbevalling gehad. Ik was 23 weken zwanger. Helaas leeft ze niet meer.

        • Kelly

          01 maart 2015 18:12

          Wat een verhaal zeg, ik heb het in 1981 ook meegemaakt. Ik was 24 weken zwanger, vruchtwater verloren en mijn dochter werd gehaald. Ze woog 470 gram. Liep in het begin ook wat achter op andere kinderen van haar leeftijd maar dat haalde ze na drie jaar in. Nu is ze zelf zwanger van een tweeling en is 26 weken zwanger. Ze is deze week met spoed opgenomen, ze had 2 centimeter ontsluiting en krijgt nu weeënremmers, maar ik ben zo bang want ik heb dit al een keer meegemaakt. Wie kan mij vertellen of er overlevingskansen zijn voor de jongens? Waarschijnlijk worden ze deze week gehaald.

          • Nancy ter Braak

            30 oktober 2012 11:00

            Ik herken mij in dit verhaal volledig. Mijn ervaringen van vroeggeboorte heb ik in boekvorm laten drukken.
            Met 25 weken ben ik naar het ziekenhuis gegaan, een ontsluiting van 4 cm, en uiteindelijk met 27 weken ben ik bevallen van een zoon en dochter. Alles is te lezen in het boekje; 'Van blij naar wij.'

            • Soraya

              16 augustus 2012 05:39

              Hallo
              Ik ben 16 juni bevallen van mijn zoontje ramyaar. Hij was 13 weken te vroeg,precies 27weken zwangerschap. Ik dacht even te gaan plassen en daarna weer tegaan slapen maar dat lukte niet. Zoveel pijn. Ik verloskundige gebeld ik had al 10 centimeter ontsluiting de bevalling was begonnen hij was 1260 gram en 39cm. Nu zijn we bijna 9 weken verder en hij mag bijna mee naar huis

              • Marieke

                31 januari 2012 22:19

                Ook ik ben te vroeg geboren, 3 maanden te vroeg, woog 2 pond en was 36 cm lang. Heb 6 weken in de couveuse gelegen, mocht mee naar huis omdat ik een redelijk gewicht had en redelijk at, (enkele druppels moedermelk, dacht... elk half uur). Mijn ouders kregen te horen van de artsen dat "ze", te vroeggeboren kinderen dus, vaak niet ouder worden dan 27 jaar. Wat hebben zij een zorgen gehad om mij, altijd angst dat er iets mis zou gaan, ik mocht niet bij teveel mensen in de buurt komen, moest naar een gezondheidskolonie, een hoogtezonkuur ondergaan, geen zware maaltijden nuttigen (bruine bonen) enz. enz. Mijn 16 maanden jongere zusje groeide mij al snel voorbij (ik haalde haar nooit in) en was ook overal sneller mee/in dan ik. Het gaf niets. Verder is alles in mijn leven gegaan zoals bij elk ander "normaal" kind/mens. Tot nu toe mag ik niet mopperen. Ben pas 63 jaar geworden en hoop nog een hele tijd mee te gaan in redelijk goede gezondheid, een leeftijdskwaaltje hoort erbij! Mijn ouders (vonden), broers en zussen (vinden) mij nog wel bijzonder. Ik mezelf niet! Maar..... voor 63 jaar geleden (1948), als zo'n klein meisje veel te vroeg op de wereld komen was wel bijzonder!

                • Simone

                  16 oktober 2008 13:26

                  Hoi,
                  Mijn eerste kindje is ook te vroeg geboren met 27.1 weken is hij geboren zonder aanwijsbare reden. Hij is inmiddels bijna 4 jaar oud en gaat dus bijna naar school(wat ik erg spannend vind). Hij heeft 10 weken in het zk gelegen en hij is nu kerngezond, lief, behulpzaam en vriendelijk. wij durfde eerst ook niet voor een tweede te gaan maar zijn er uiteindelijk toch voor gegaan. Flink onder controle gestaan bij een gynaecoloog. Veel echo's en dan kijken ze of je baarmoeder hals niet te snel krimpt. Het was geen ontspannen zwangerschap maar mijn dochter is uiteindelijk met 39.5 weken geboren! Dus lieve dames het kan echt hoor. Heel veel sterkte aan iedereen. Ik begrijp dat het moeilijke tijden zijn en ik denk dat je als ouder van een prematuur kindje je toch altijd nog "extra" veel zorgen maakt dan een ander ouder met een direct gezond kindje. Ik spreek uit ervaring over de tweede maak ik me anders zorgen dan over mijn oudste. Simone

                  • Jenn

                    24 november 2007 22:39

                    Ik ben zelf bijna 4 maanden te vroeg geboren, en na 11 weken in het ziekenhuis te hebben gelegen ging het beter en beter, en ik ben nu 13 jaar, en ik heb er niks aan overgehouden, dus het hoeft niet fout te gaan.

                    • pitah

                      10 augustus 2004 16:56

                      Hallo, Ik wil ff kwijt, dat ik ben zelf niet zwanger, maar ik ben 4 maanden tevroeg geboren. Ik was 750 gram en 30 cm lang. Ondertussen ben ik nu 24 en gezond. Ik heb me toendertijd (1980) vlgs mijn moeder spelend in leven gehouden. Er is een tijdje terug een discussie op tv geweest dat ze voor te vroeg geboren baby's niet meer zoveel willen doen omdat die het toch niet redden. Ik ben het levende resultaat dat ze het in 1980 ook lukte, dus waarom nu in 2004 met al die medische aparatuur en kennis zouden ze t niet doen.

                      .
                      - Advertentie -
                      - Advertentie -