"Door pilotenwerk kreeg ik last van extreme vermoeidheid"

Verhaal door Ken (39)

Ken (39 jaar) was piloot. Hij vloog al sinds zijn negentiende. De mooiste tijd van zijn carrière was toen hij op de 747 vloog: hij vloog toen op Singapore, Rio en Hong Kong.

"Ik ben dol op de gebieden waar ik met de 747 vloog. Het besturen van zo'n enorme kist is leuk, net als het contact met mensen. Je trekt een paar dagen met de crew op en bent in gelegenheid om leuke dingen te doen. Duiken en parapenten bijvoorbeeld, of over een oosterse markt zwerven. Na de 747 vlieg ik nu op de 767. Ik doe de middenlange afstand. Tot eind januari tenminste, want ik zit nu in de ziektewet."

Verstoord ritme

"Het ging namelijk niet meer. Tien jaar geleden kreeg ik problemen met slapen. Als piloot werk je onregelmatig en op tijden dat anderen slapen. Bovendien heb je met tijdsverschillen te maken. Stel je voor, dan ben je in Bangkok terwijl het voor jou nacht is, maar het is daar licht en bloedheet. Je produceert geen melatonine (slaaphormoon). De condities om te slapen zijn dus minimaal. Daarnaast wisselen je ritmes steeds. Je hebt vluchten waarbij je om 3.30 uur op moet staan, daarna een paar dagen weer een laat ritme omdat je pas 's middags hoeft te vliegen. Er waren ook nog eens personeelstekorten, dus ik draaide veel diensten van 5 (dagen werken) om 2 (dagen vrij). In het slaapcentrum Westeinde in Den Haag is geconstateerd dat ik door dit alles aan 'delayed sleep phase' lijdt; mijn biologische klok is een uur of drie naar achter verschoven."

"Ik kreeg steeds meer moeite met inslapen. Ik heb dat zelf ook te veel geforceerd. Op het laatst ging ik al om 21.00 uur naar bed, omdat ik kapot was. Na een paar uur was ik dan zo opgefokt, dat ik helemaal niet meer in slaap kwam. Elk jaar ging het een paar procent naar beneden en de laatste vijf jaar is het heel hard achteruit gegaan. Er waren nachten dat ik helemaal niet sliep, of soms maar 1 uur. Ik was steeds minder actief en ging me lichamelijk steeds slechter voelen. Ik kreeg hartkloppingen, kon me niet meer concentreren, kon niet uit mijn woorden komen en mijn smaak veranderde, want ik kreeg meer zin in zoetigheid. Ik was neerslachtig en sociale contacten kon ik niet meer aan. Ik ben er dan ook mensen door verloren. De echte vrienden zijn gelukkig gebleven."

"Op mijn werk ging het steeds slechter. Vaak ben je een dag of vijf onderweg van de ene bestemming naar de andere. Het is een paar keer gebeurd dat ik niet verder kon. Dat ik alleen nog terug kon vliegen naar Nederland, maar het hele rooster volmaken niet meer trok. Op een gegeven moment ging het echt niet meer en heb ik me ziek gemeld, dat is vorig jaar geweest."

Leven in teken van slaap

"Ik kwam bij de bedrijfsarts terecht. Hij had meteen door dat er iets niet goed was en vond dat ik vertraagd overkwam. Hij stuurde me door naar de bedrijfspsycholoog. Die had geen idee waar mijn slaapprobleem vandaan kwam. Hij kon er in elk geval geen psychische oorzaak voor vinden. Ik ging wel weer aan het werk, maar was natuurlijk wel ongerust. Wat was er aan de hand? Ik ben nogal assertief en rustte niet voordat ik wist wat er aan de hand was. Ik ben gaan zoeken op internet. Mijn klachten leken op problemen met de bijnier. Ik kwam bij een endocrinoloog terecht, maar met mijn hormonen was niets mis. Ik tikte in de zoekmachine mijn klachten in, en daar kwam een reeks ziektes uit: candida, ms, me, een allergie voor amalgaam, hypoglykemie. Ik heb speciale dieeten gevolgd, vitamines geslikt, het hielp allemaal niet."

"Toen ik in december in het Westeinde Ziekenhuis in Den Haag terechtkwam, was ik er slecht aan toe. Eind januari ben ik gestopt met vliegen, het was niet meer verantwoord. Ik was lichamelijk en geestelijk helemaal verrot. Het voelde als een lichamelijke burn-out, alleen kwam het niet door stress. Ik wil niet zeggen dat ik zelfmoordneigingen had, maar ik was depressief. Het enige wat ik nog deed was televisie kijken en sporten. Dat had de huisarts me op het hart gedrukt, ik moest blijven sporten. Zelfs televisie kijken kostte me moeite. Ik zat de hele tijd te zappen of nam programma's op, dan kon ik er snel doorheen spoelen en op hoog tempo de ondertiteling lezen. Mijn concentratie kon het niet meer opbrengen om rustig een programma of film te kijken. Ik was de hele dag met slaap bezig. 's Avonds om half zeven begon het: 'Hoe voel ik me, wanneer zal ik proberen om naar bed te gaan, zal het wel goed gaan?', ik werd er gek van. Ik maakte voor 's avonds geen afspraken meer. Mijn vriendin zag ik maar eens per week. Meer kon ik niet aan."

'Bonusuren'

"Op het laatst nam ik meestal een slaappil. Zolang de pil werkte, sliep ik. Dat was een uur of drie. Maar daarna werd ik meteen weer wakker. Heel soms nam ik nog een pil, als ik erg wanhopig was. Maar meestal deed ik dat niet. Dan bleef het dus bij die paar uurtjes. De uren die ik na de werking van de pil nog sliep, noemde ik de 'bonusuren'. Die waren mooi meegenomen, maar meestal kwam het er niet van. In het slaapcentrum in het Westeinde Ziekenhuis heb ik een slaaponderzoek gehad. Maar goed, uit dat onderzoek kwam dus dat ik onder meer aan 'delayed sleep phase' lijdt. Mijn biologische klok is verrot en ik heb maar 1 minuutje diepe slaap per nacht. Die slaap is heel erg belangrijk, die heb je nodig om tot rust te komen. Geen wonder dus dat ik me zo brak voelde. Ook heb ik een heel hoge hersenfrequentie en werd 24 keer per nacht wakker. Ik deed dus dutjes, in plaats van dat ik echt sliep."

"Het was heel fijn om die diagnose te horen. Het zat dus niet tussen mijn oren, er was echt iets aan de hand. En ik wist eindelijk wat er was. Dat gaf een stuk rust en er blijkt dus wat aan te doen. Ik ben onder behandeling van een therapeut. Haar aanpak bestaat uit drie punten: Ten eerste moest ik de slaappillen afbouwen. Dat kon ik geleidelijk aan doen, of cold turkey. Ik wilde er snel vanaf, dus heb ik het laatste gedaan. Dat trok ik niet helemaal, dus heb ik het gecombineerd. Het tweede is dat ik later naar bed moest gaan. Niet meer om 21.00 uur maar om een uur of 03:00. Eerder naar bed gaan heeft geen zin, omdat ik dan toch niet slaap. Dit gaat beter, telkens wat vroeger, tot dat ik op een redelijke tijd in slaap val. Dat is nu zo rond half 1, 1 uur. Het derde advies is dat ik de slaap moet limiteren. Een mens heeft gemiddeld 7 uur slaap nodig, dus als ik om 1.00 uur ga slapen, zet ik de wekker om 8.00 uur. Zo train ik mijn lichaam om diepe slaap te krijgen en kom ik meer in een ritme. Deze adviezen helpen. Tegenwoordig slaap ik zeven uur per nacht, zonder pillen, soms zelfs meer! Ik voel me al veel meer ontspannen. De laatste twee maanden was ik zo in paniek met mijn slaap bezig, niet normaal. Op de schaal van 1 tot 5, zit ik nu op 4 qua fitheid. Een best goede score als je bedenkt dat ik de laatste tien jaar bij lange na de 2 of 3 niet haalde."

"Ik zie het zeker zitten om weer aan het werk te gaan, maar het is wel belangrijk dat ik wat reserves heb. Ik ben niet bang dat het weer misgaat. Ik weet nu wat er aan de hand is, dus ik kan erop anticiperen."

Terug naar het begin

1. Slaapstoornissen

Reacties

Geertje
09 februari 2010 14:24
Hoi ik ben Geertje en heb al 15 jaar een slaapprobleem...slaap zonder pilletje gewoon Niet! En dat is niet goed, je wordt labiel enz..
Ga een afspraak maken met het slaapcentrum in Den Haag ( ben 10 jaar geleden al in Ede geweest...en daar is niets uitgekomen na een 24 uurs EEG) dus ben benieuwd!
Wie ben je en hoe kan ik in contact met je komen??
olga
11 februari 2009 13:40
Hi Pascal!
Je kent mij niet, maar via dit forum kwam ik er achter dat je last hebt van slaapproblemen en een tijdje slaappillen slikte, maar dat dat heftige gevolgen voor je had. Ik ben van de School voor Journalistiek en bezig met een item over slaappillen. Met drie klasgenoten moeten wij een filmpje maken van een paar minuten over het probleem dat steeds meer dokters zomaar slappillen voorschrijven en niet nadenken over de gevolgen voor de patient. Ze willen geen slaapcursus voorschrijven omdat dat voor hen teveel werk is. Dat is echt schokkend!
Ik wilde vragen of je misschien wilde meewerken aan ons tv-filmpje, we zouden er heel veel aan hebben! Hiermee kun je laten zien welke gevolgens de slaapillen voor jou hebben gehad. Hoop dat je zou mee willen werken! mail me:
groetjes Olga Verheijden
olga_verheyden87@hotmail.com
Heel erg bedankt alvast!
Pascal Kaminski
05 augustus 2002 02:00
Beste redactie en heren verkeersvliegers, ben blij te horen dat er ook heren zijn die er last van hebben. Ikzelf ben stewardess en kamp reeds 2 jaar met slaapproblemen. Helaas was er vanuit het bedrijf aanvankelijk erg weinig begrip en ben ik veel te lang door blijven vliegen. Tenslotte was ik niet "ziek". Uiteindelijk was ik lichamelijk zo vermoeid dat ik ook geestelijk problemen kreeg. Ik slik al een jaar geen slaappillen meer, maar wel sinds een half jaar antidespressieva. Ook ik ben in Den Haag geweest voor een slaaponderzoek, maar dat heeft helaas weinig nieuws opgeleverd. Intussen zit ik al een half jaar in de ziektewet, en gaat het langzaam beter. Ik heb besloten in september weer te gaan vliegen want ik wil weer aan de slag. Afwachten maar of het goed gaat. Wat frustrerend is voor mij is dat er niet een medische oorzaak is voor mijn slaapprobleem en dat ik in het begin al snel werd verwezen naar een psychoterapeut, maar eigenlijk geen noemenswaardige psychische problemen heb. Het is jammer dat die je wel bijna aangepraat worden op deze manier. Ook is het zo dat mensen meteen de conclusie trekken dat het komt omdat je vliegt en hoewel ik zeker denk dat het ermee te maken heeft ben ik er niet van overtuigd dat het de enige oorzaak is, met andere woorden: er zijn -voor mij- nog veel onduidelijkheden omtrent de werkelijke oorzaken.
Ronald van Essen
03 augustus 2002 02:00
Geachte redactie en Ken Palma,
Alles is herkenbaar daar ik zelf ook verkeersvlieger ben bij dezelfde luchtvaartmij en ook op dezelfde kist heb gevlogen. Een ding is in ieder geval duidelijk, veel vliegers hebben slaapproblemen. Naar mijn mening teveel. Ikzelf werk nu op medisch advies van de bedrijfsarts minder en kom tot de ontdekking dat we als vlieger veel te weinig tijd krijgen van de werkgever om ons te herstellen van tijdsverschillen. De werkgever wil ook geen cao met daarin iets over bioritme. Jammer want we zijn zo een gevaar aan het worden.

Ikzelf sliep onregelmatig en ging steeds vroeger naar bed en sliep steeds korter. Dood en doodmoe was ik. De situatie thuis werd ook steeds meer gespannen. Gelukkig gaat het nu weer beter.
Een interessante uitzending.
Ronald van Essen
31 juli 2002 11:21
Geachte redactie en Ken Palma,
Alles is herkenbaar daar ik zelf ook verkeersvlieger ben bij dezelfde luchtvaartmij en ook op dezelfde kist heb gevlogen. Een ding is in ieder geval duidelijk, veel vliegers hebben slaapproblemen. Naar mijn mening teveel. Ikzelf werk nu op medisch advies van de bedrijfsarts minder en kom tot de ontdekking dat we als vlieger veel te weinig tijd krijgen van de werkgever om ons te herstellen van tijdsverschillen. De werkgever wil ook geen cao met daarin iets over bioritme. Jammer want we zijn zo een gevaar aan het worden.

Ikzelf sliep onregelmatig en ging steeds vroeger naar bed en sliep steeds korter. Dood en doodmoe was ik. De situatie thuis werd ook steeds meer gespannen. Gelukkig gaat het nu weer beter.
Een interessante uitzending.
Pascal Kaminski
31 juli 2002 11:21
Beste redactie en heren verkeersvliegers, ben blij te horen dat er ook heren zijn die er last van hebben. Ikzelf ben stewardess en kamp reeds 2 jaar met slaapproblemen. Helaas was er vanuit het bedrijf aanvankelijk erg weinig begrip en ben ik veel te lang door blijven vliegen. Tenslotte was ik niet "ziek". Uiteindelijk was ik lichamelijk zo vermoeid dat ik ook geestelijk problemen kreeg. Ik slik al een jaar geen slaappillen meer, maar wel sinds een half jaar antidespressieva. Ook ik ben in Den Haag geweest voor een slaaponderzoek, maar dat heeft helaas weinig nieuws opgeleverd. Intussen zit ik al een half jaar in de ziektewet, en gaat het langzaam beter. Ik heb besloten in september weer te gaan vliegen want ik wil weer aan de slag. Afwachten maar of het goed gaat. Wat frustrerend is voor mij is dat er niet een medische oorzaak is voor mijn slaapprobleem en dat ik in het begin al snel werd verwezen naar een psychoterapeut, maar eigenlijk geen noemenswaardige psychische problemen heb. Het is jammer dat die je wel bijna aangepraat worden op deze manier. Ook is het zo dat mensen meteen de conclusie trekken dat het komt omdat je vliegt en hoewel ik zeker denk dat het ermee te maken heeft ben ik er niet van overtuigd dat het de enige oorzaak is, met andere woorden: er zijn -voor mij- nog veel onduidelijkheden omtrent de werkelijke oorzaken.
olga
31 juli 2002 11:21
Hi Pascal!
Je kent mij niet, maar via dit forum kwam ik er achter dat je last hebt van slaapproblemen en een tijdje slaappillen slikte, maar dat dat heftige gevolgen voor je had. Ik ben van de School voor Journalistiek en bezig met een item over slaappillen. Met drie klasgenoten moeten wij een filmpje maken van een paar minuten over het probleem dat steeds meer dokters zomaar slappillen voorschrijven en niet nadenken over de gevolgen voor de patient. Ze willen geen slaapcursus voorschrijven omdat dat voor hen teveel werk is. Dat is echt schokkend!
Ik wilde vragen of je misschien wilde meewerken aan ons tv-filmpje, we zouden er heel veel aan hebben! Hiermee kun je laten zien welke gevolgens de slaapillen voor jou hebben gehad. Hoop dat je zou mee willen werken! mail me:
groetjes Olga Verheijden
olga_verheyden87@hotmail.com
Heel erg bedankt alvast!
Geertje
31 juli 2002 11:21
Hoi ik ben Geertje en heb al 15 jaar een slaapprobleem...slaap zonder pilletje gewoon Niet! En dat is niet goed, je wordt labiel enz..
Ga een afspraak maken met het slaapcentrum in Den Haag ( ben 10 jaar geleden al in Ede geweest...en daar is niets uitgekomen na een 24 uurs EEG) dus ben benieuwd!
Wie ben je en hoe kan ik in contact met je komen??

"Door pilotenwerk kreeg ik last van extreme vermoeidheid"

Verstoord ritme

Leven in teken van slaap

'Bonusuren'

Reacties

Meld je aan voor de nieuwsbrief

Bedankt voor je aanmelding

Cookies op gezondheidsplein.nl