Wordt premenstrueel syndroom onderschat?

Huilerigheid en emotionaliteit werden vroeger als typisch vrouwelijk beschouwd. Niets dat serieus moest worden genomen. Datzelfde gold voor hoofdpijn, vermoeidheid en een opgezwollen gevoel. Vooral net voor de menstruatie hadden veel vrouwen deze 'vage' klachten. Sinds een paar jaar is er echter veel aandacht voor een medische verklaring van deze problemen: premenstrueel syndroom oftewel PMS.

PMS treedt bij veel vrouwen op in de laatste dagen tot twee weken voor de menstruatie. Het is een complex van psychische en lichamelijke klachten. Psychische symptomen zijn prikkelbaarheid en depressiviteit. Lichamelijke klachten zijn vermoeidheid, pijnlijke borsten, opgezwollen gevoel en hoofdpijn. Niet zo vreemd, want er gebeurt nogal wat in je lichaam; het heeft alle voorbereidingen getroffen die nodig zijn voor een zwangerschap. Vergeefs. En nu is het zich aan het voorbereiden om het onbevruchte eitje, het overbodige baarmoederslijmvlies en nog meer op te ruimen. Je hele hormoonhuishouding doet hard zijn best voor deze grote schoonmaak. Vrouwen die echt gebukt gaan onder PMS-klachten, kunnen hierover praten met hun huisarts of gynaecoloog. Er bestaan namelijk medicijnen die de problemen verminderen of verhelpen.

De tijdsduur en ernst van PMS-klachten verschilt per persoon. Veel vrouwen hebben nergens last van, of zijn zich er niet van bewust dat sommige problemen met een regelmaat van vier weken steeds terugkeren. 'Het kan geen kwaad om je lichaam te leren kennen', zeggen sommige vrouwen, 'en in de gaten te hebben dat je rothumeur een oorzaak heeft. Dan hoef je je ook niet zo schuldig te voelen'. Anderen halen hun schouders op en zien PMS als een mode-verschijnsel, 'iedereen heeft betere en mindere dagen. Om je hormoonhuishouding de schuld te geven is wel heel gemakkelijk'.

Wat vind jij? Wordt het premenstrueel syndroom onderschat? Of moeten vrouwen gewoon niet zo zeuren?

Reageren

Reacties

susan 25 januari 2019 07:58

Ik ben er sinds een paar dagen achter gekomen dat ik last heb van PMS, blijkt achteraf dat het al jaren speelt. Ik heb de volgende klachten: een opgejaagd gevoel, en soort van benauwdheid, krampen in mijn buik en het gevoel alsof ik een af andere ziekte onder de leden heb. Dit begint al twee weken voor dat ik ongesteld moet worden. Wie hebben hier ook last van?
Reageer
REGINA 3 oktober 2018 09:33

Het is heel vervellend al de klachten voor de menstruatie. Onze dochter van 21 heeft het zelfde als mij. Onze dochters van 29 en 35 hebben doorgaans alleen buikpijn en zijn wat sneller boos, maar de jongste dochter is er echt naar van. Huilbuien, stemmingswisselingen, erg humeurig zijn, buikpijn, rugpijn en misselijk. Elke maand weer. Ze heeft soms nu gewoon al angst voor de volgende menstruatie, pijnlijk dat je niks voor je kind kan doen. Ik weet wat ze doormaakt alsof er een grijze deken van spanning, depressiviteit en onrust en verdriet op je neer is gedaald. Hoop dat er nog eens iets voor is, zodat onze dochter weer wat fijner die cyclus door kan komen.
Reageer
Appeltje 8 juli 2018 15:51

Hoi allemaal,
Heftige, vervelende,emotionele en verdrietige verhalen lees ik hier. Lees veel herkenning maar ben allerminst blij. Wat doet het me zeer te lezen dat er zoveel vrouwen zijn die last hebben van pms, die maandelijkse sores die steeds maar weer terug komt. En er is weinig tot niets wat helpt! Radeloos om van te worden.

Ik zelf ben 46, moeder van drie kinderen en getrouwd (voor hoelang nog). Ik heb ongeveer 10 dagen voor de menstruatie last van pijnlijke borsten, benauwdheid, zelfmoordneigingen,woede-/agressieaanvallen, huilen/emotioneel, laag zelfbeeld, soms dingen kapot willen gooien, geestelijk soms niet meer veerkrachtig genoeg om alles te kunnen handelen. Kortom, ik voel me verschrikkelijk.

Heb al vit. B6 geslikt, vitex agnus castus, teunisbloemolimolie. Maar 2 kopjes koffie per dag, geen suiker en geen alcohol en zo vers mogelijk (gezond) eten. Niks helpt. Geestelijk is niets op te vangen en voel me een wrak.
Ik dacht eigenlijk al in de overgang te zitten, en wat zegt mijn huisarts, 'nee, je bent er nog lang niet'! Leuk vooruitzicht, helemaal toppie!

Ga nu voor de laatste keer maca 750mg proberen. Al het andere geloof ik niet meer zo in. Bij mij helpt het in ieder geval niet. Misschien helpt het lichamelijk, maar geestelijk? Ik weet het niet...

Ik hoop dat voor alle andere dames er een oplossing/ verlichting gevonden word. Het is eigenlijk absurd dat hier zo weinig over bekend is en nauwelijks tot niets mee te doen is terwijl er zoveel vrouwen onder lijden!
Sterkte allemaal!

Reageer
Chey 9 februari 2018 16:39

Persoonlijk denk ik dat het wordt onderschat . En waarom? Ik denk dat de vrouwen die het hebben, zoals ik, het grootste deel van de maand onmacht voelen door de hormonen. Het speelt een grotere rol dan we denken.
Reageer
Vera 28 januari 2018 10:31

Ben het eens dat klachten onderschat worden.
Ik raak er steeds meer van overtuigd dat oude trauma's opspelen tijdens pms. Niet goed verwerkte emoties die dan bij het minste of geringste naar boven komen. Na een stressvolle periode heb ik er meer last van.
Reageer
Sandra 25 november 2017 13:23

Al jarenlang lang ervaring met PMS die steeds erger wordt. Vergeet dat je dit "op kunt lossen". Wel kun je de symptomen bestrijden. Na veel geprobeerd te hebben gebruik ik nu maca 750mg 2x p.d.(advies van orthomoleculair arts). Dit helpt geweldig voor de lichamelijke klachten. Pas op de dag dat mijn menstruatie start krijg ik last. Een dag flink beroerd i.p.v. 2 weken. Ben ook nog maar 3 dagen ongesteld ,i.p.v.1 week en bijna doodbloeden, waarvan 1 dag hevig en 2 veel minder. Maar de geestelijke klachten kreeg ik hiermee niet onder controle.

Had altijd al goede ervaring met pmp van efamol(teunisbloemolie en vitaminen), dus ook 2 p.d maar nog moordneigingen (vreselijke zorgen maken, niet slapen, relatie willen beëindigen, laag zelfbeeld, zelfs mijn haar af willen knippen wat ik niet eens wil!) een paar dagen voor de menstruatie. Hiervoor is mijn redding Ashwagandha. Het zet mijn emoties in een doosje ver weg en maakt mijn geest helder en alert. Je raakt er dus niet versuft of emotieloos van.

Daarnaast adviseer ik zo zuiver en natuurlijk mogelijk te eten, blijven bewegen(geen stress, lekker wandelen) en een vit.b complex om je zenuwstelsel te versterken. Dit alles slik ik vanaf de eisprong, vooral om de kosten in de hand te houden. Ik merk nog nauwelijks dat mijn menstruatie er aan komt en geloof me.....het was heftig. Iedereen is anders maar ik hoop dat ik hier iemand mee kan helpen.
Reageer
GA 7 juli 2016 18:39

Stel als je nog graag kinderen wilt. Is Sepia dan nog een goed idee?
Reageer
Belban 12 februari 2016 17:58

Met terugwerkende kracht begrijp ik waarom ik mijn relatie zo vernaggeld heb.
Nu voel ik alleen maar spijt dat ik het niet eerder wist, dat ik niet gevraagd heb om hulp en begrip zodat we erover konden praten. Dat ik kon vragen naar ruimte en tijd op die momenten. Nu is het te laat. Ze vertelde me dat ze het niet meer aankon toen ik op een dag weer 'het monster' was.

Het is verschrikkelijk! Elke maand moet ik mezelf ervan overtuigen dat het 'niet echt is'. Want elke maand wil ik er niet meer zijn; de pijn moet dan gewoon stoppen. Ik ben ver van vrienden en familie en wil ze er ook niet maandelijks mee lastigvallen. Het versterkt die irrationele gevoelens van eenzaamheid en verdriet. Het is "een zwart gat dat je leegzuigt..." Op die dagen denk ik dat niemand ooit kan houden van het emotionele monster dat ik wordt, ondanks wie ik de andere drie weken van de maand ben.

En dan is het alsof je uit een droom ontwaakt. En ben ik weer de energieke, positieve, levenslustige dochter, vriendin, collega...

Ik ben pas 26. Nog (zeker) 250 keer te gaan.
Reageer
- Amanda 10 april 2016 15:35
  
  Wat kan ik me in jouw reactie vinden! Ook al is het echt zó vervelend, ergens doet het me goed dat ik niet de 'enige' ben.
  Reageer
- Melanie12 10 februari 2017 20:58
  
  Ga naar de huisarts en vraag om Duphaston en slik dat van dag 10 tm 25! Wereld van verschil!!
  Reageer
  - Es19 23 maart 2017 21:37
    
    Heb jij ook ervaring met Duphaston in combinatie met anticonceptie pil?
    Reageer
    Nickname *
    E-mailadres *
    Reactie *
    Los de volgende rekensom op (bijvoorbeeld: is de som 1 + 3, voer dan 4 in.)
    Rekensom *
    
    86 - 6 =
E75 30 januari 2016 12:37

Dit wordt mijns inziens heel erg onderschat! Het is namelijk iets wat je gebeurt en je wilt het echt niet! Dus dit doe je niet om je aan te stellen (zeker niet 7 dagen lang soms). Nee, dit kun je niet 'faken'.
Alleen iemand die het zelf kent/heeft, snapt het en heeft begrip.Tip voor medepatiënten: careforwomen.nl

Reageer
Gaby 11 januari 2016 16:52

Met tranen in mijn ogen lees ik jullie berichten. Vre-se-lijk is dit gewoon. Ook heb ik alles geprobeerd en niets hielp. Mijn schildklier is op orde. De zenuwen die ik heb zijn te erg. Ik ben vannacht huilend wakker geworden van de angst. Mijn vriend die zooo lief is, heeft op het punt gestaan om bij mij weg te gaan. Hij begrijpt er niets van! Wat ik (pas na mijn hel) begrijp.. zucht.. vriendinnen heb ik ook steeds minder want die zijn mijn excuses zat. Ik vecht hier al jaren tegen. Morgen moet ik weer een afspraak maken met de huisarts.
Reageer