De behandeling van een persoonlijkheidsstoornis gebeurt doorgaans met psychotherapie. Psychotherapie is de meest bewezen effectieve en daardoor ook de meest toegepaste behandeling. Echter verschilt de behandeling en de effectiviteit ervan per persoonlijkheidsstoornis. In gesprekken probeert de therapeut routines van de persoon te ontdekken. Vervolgens probeert men om oude gewoontehandelingen te doorbreken en wordt nieuw gezond gedrag ontdekt. Daarnaast ligt de focus op het vergroten van het zelfvertrouwen en de zelfredzaamheid van de persoon.
Het is erg belangrijk dat de persoon zelf achter de behandeling staat anders heeft een behandeling geen zin. Dit is doorgaans lastig omdat mensen met een persoonlijkheidsstoornis hun eigen gedrag als normaal beschouwen en de schuld van hun problemen vaak ergens anders zoeken.
Naast psychotherapie wordt doorgaans ook medicatie of nog een andere therapievorm ingezet, zoals:
- Vaktherapie, dit is creatieve therapie
- Sociotherapie, dit is omgevingsgerichte therapie
- Systeemtherapie, dit is betrokkenheid van het gezin
Rond het dertigste en veertigste levensjaar verzwakken de extreme karaktertrekken van iemand met een persoonlijkheidsstoornis meestal. De gevolgen van een persoonlijkheidsstoornis verschillen per type stoornis. Afhankelijk van de gevolgen wordt bepaald in hoeverre behandeling nodig is. Wel is bekend dat preventie op jonge leeftijd erg belangrijk is. Hoe ouder iemand is, hoe lastig het is om ingesleten gewoontes nog te doorbreken.
Vermoed je dat je kind aanleg heeft voor of verschijnselen vertoont van een persoonlijkheidsstoornis, aarzel dan niet en informeer bij de huisarts.
