Hoezo te dun?

Verhaal door Laila (18)

Laila (18 jaar) weegt 47 kilo en is 1.71 cm lang. Dun, maar niet te dun, vindt Laila zelf. Haar omgeving vraagt ze wel regelmatig af of ze anorexia heeft. En dat kwetst haar. "Niet alle mensen die dun zijn, hebben een eetprobleem."

"Eigenlijk ben ik zelf best tevreden met mijn gewicht. Het is iets wat me eigenlijk niet bezighoud, maar omdat anderen er iedere keer over beginnen... Volgens mij komt het ook omdat in de pers veel gepubliceerd wordt over fotomodellen met anorexia. Mensen brengen dun zijn daarom automatisch in verband met een eetprobleem, terwijl ik dat dus absoluut niet heb."

Twijfel

"Maar ik ben er zelf toch een aantel keren aan gaan twijfelen (hoewel ik al jaren ongeveer hetzelfde weeg). Mijn huisarts stelt mij dan weer gerust: 'Er is niets mis met je gewicht en gezondheid; maak je geen zorgen.' Ik vind eigenlijk dat mensen mij niet moeten lastig vallen door een oordeel te vellen over iemand die ze niet eens kennen. De enige mensen die erover kunnen oordelen zijn mijn familieleden. En die zeggen regelmatig dat ik vreet als een beer! Met dit verhaal wil ik alleen maar even duidelijk maken dat ik niet meer gediend ben van opmerkingen die nergens op slaan. Letten jullie maar op jezelf en laat mij maar zonder problemen dun zijn!"

Terug naar het begin

1. Ondergewicht

Reacties

Marynita
03 juni 2019 13:02
Ik was ook altijd heel slank. Ik begon iets dikker te worden door stress, maar niet overdreven dik. Na mijn huwelijk viel ik 25 kilo af met elke dag 1 uur zwemmen en verder niks te veranderen alleen iets extra´s eten na het zwemmen. Hierom werd vreselijk gelachen. Ik zou meer calorieen eten dan ik er af had gezwommen. Het werkte echter wel. Ik viel 1-1,5 kilo per week af. Ik vertrok naar Spanje en kwam een paar kilo aan zonder te dik te worden. Ik kwam na jaren terug en ik begon gigantisch aan te komen ondanks elke dag sporten en veel lichaamsbeweging en niet overdreven eten. Oorzaak: stress en verdriet (mijn moeder kreeg een ongeluk en overleed 2 jaar later en ook andere familieleden en ook mijn hondje stierf). Ik at in die periode niet meer. Ik had geen vreetbuien, maar mijn energie nam af. En als je energie afneemt door bijvoorbeeld stress en verdriet, verteer je geen eten meer en kom je van alles aan. Minder eten helpt niet, het maakt het soms alleen maar erger. Ik heb ADHD kenmerken en ADHD-ers zouden gemakkelijk overwicht hebben door geen controle op de hoeveelheid eten (vreetbuien). Dit is niet waar. Ik ben altijd slank geweest en probeer nu te herstellen van een serieus overgewicht ontstaan door stress/verdriet en darmklachten, die ook zijn ontstaan door stress (prikkelbare darmsyndroom). Veel mensen denken ten onrechte dat ´elk pondje door het mondje´ gaat en dat je dus met eten overgewicht of ondergewicht kunt creëren . Dat is maar ten dele waar. Soms reageert het lichaam op andere factoren en komt iemand die alles eet door een goede energiebalans niet aan. Krijgt iemand ondergewicht doordat het eten, wat je ook eet niet aanzet en krijgt iemand overgewicht doordat voedsel niet goed genoeg wordt afgebroken waardoor alles wordt omgezet in vet. Heel vaak is stress de oorzaak. Dus stop met vooroordelen. Kijk wat in jouw geval de oorzaak is en doe daar iets aan als dit kan.
Anoniem
21 mei 2017 23:28
Hallo, ik wil graag anoniem blijven maar ik ben 14 jaar ben 1.66 meter en weeg 39 kilo. Op school word er vaak tegen me gezegd: plank, anorexia patiënt. Daar word ik om het zo maar te zeggen niet vrolijker op. Ik praat daarover veel met mijn vriendinnen maar heeft iemand nog tips hiervoor? Eerst kon ik er wel tegen, maar nu weet ik het niet meer.
Yda
26 oktober 2016 22:50
Ik ben 13 jaar, 52 kilo en 1.76. Ik krijg heel vaak de vraag of ik anorexia heb. Veel kinderen in mijn klas gaan dan rondbazuinen: 'Ja, (mijn naam) krijgt geen eten thuis!'. En ze zeggen dan dat ik zo dun ben dat ik daarom lelijk zou zijn. Zelf zijn ze ook onzeker, denk ik. Ik weet niet echt hoe ik hier mee moet omgaan want het raakt me wel heel erg.
Aquamatic
05 september 2015 15:17
Hallo Laila,

Ik ken jouw probleem. Ik ben net 20 geworden en ik weeg ook 47 kilo zonder anorexia. Je bent niet de enige!
Michelle
24 februari 2015 22:41
Wat fijn om te lezen hoe anderen dit ook ervaren. Niet dat ik het fijn vind voor jullie, maar ik snap wat jullie doormaken. Ik ben nu een jonge vrouw, 1.74 meter lang, 20 jaar oud en weeg tussen de 52 en 55 kilo. Ook ik kreeg, vooral vroeger als kind en in mijn jeugd, vaak te horen hoe dun ik wel niet was. Van klasgenoten, omgeving en zelfs van m'n eigen familie. Zoals: "schraal ding, je moet meer spek eten." Of: "eet eens wat meer, je bent toch al zo mager." Of zelfs dit: "Heb jij een ziekte? Je bent zo dun". Die vond ik vooral flauw. Want er zijn echt mensen met serieuze eetproblemen waar niet mee te spotten valt. Zelf heb ik dat niet, ik eet goed, heb geen stress of psychische problemen.

Ik ben gewoon slank en that's all. Tegenwoordig zit ik beter in mijn vel en krijg ik vaker te horen dat ik een mooi figuur heb. Dat is fijn om te horen. Ik beweeg veel, doe aan sport en dat is waar ik dol op ben. Ik vertik het om te stoppen met sporten zodat ik misschien wat kilootjes aankom (iets wat me toch niet lukt). Iedereen heeft zo een eigen lichaamsbouw toch? Ik heb er altijd een hekel aan als er zo (onterecht) wordt geoordeeld over een slank persoon. Ik snap precies wat jullie bedoelen met de verhalen en wat Laila vertelt, en dan kom ik erachter: ik ben niet alleen.
Mich
18 oktober 2014 17:37
Wauw, wat fijn om te lezen dat er nog meer mensen zijn die dit ongelofelijk irritant vinden. Zelf ben ik ook heel mijn leven te klein en te dun geweest. Ik ben van Indische komaf en weet dat dit gewoon genetisch bepaald is. Ook ben ik een goede eter (mits het eten smaakvol is), in elke nieuwe omgeving waar ik terecht kom zijn ze verbaasd over hoeveel ik eet. Maar met opmerkingen over mijn gewicht kan ik gewoon niks. Het is gewoon vervelend dat er zo snel meningen gevormd worden. Uiteindelijk willen we allemaal geaccepteerd worden zoals we zijn, en de verschillen maken het juist interessant.
alys
29 juli 2014 21:06
Precies. Ik ben 1.68 en weeg 46 kilo. Sommige mensen zeggen tegen mij: heb je anorexia ofzo. Of ze zeggen: wow, je bent echt dun. Ze kwetsen me er echt mee, want ik eet echt zo veel. Ik kom alleen niet aan. Ik probeer ook aan te komen maar het lukt gewoon niet. Ik weet niet precies wat ik moet doen om aan te komen.
Hallo
06 april 2014 20:01
Hey. Ik ben 1 meter 71 centimeter lang en 52 kilo. Is dat te dun?
Ave
01 februari 2014 22:44
Allemaal zoooo herkenbaar! 1.58, 47 kilo en dat eeuwige gezeik over mijn figuur en lichaam aanhoren. Als je zelf geen complex hebt, meten mensen je die wel aan! En let op: het zijn meestal degenen die zelf issues met hun figuur hebben! Mensen zijn gemeen....dik dun?! Btw, we zullen extra onze best moeten gaan doen..... big butts zijn hot! Eten en squaten! Ook vermoeiend dat eeuwige vergelijken. So you are not alone.
yfke
09 september 2013 16:45
Ik ben 22 jaar, 1.78 lang en weeg 55 kilo. Dit is redelijk normaal. Helaas heb ik wel een eetprobleem. Ik ben in 4 weken tijd 6,4 kg afgevallen en eigenlijk altijd met mijn gewicht bezig. Ik ben een van die vervelende mensen die super jaloers is op mensen met ondergewicht, terwijl ze veel eten. Ik eet alleen maar een beetje fruit.
Maar ik kan begrijpen dat het vervelend is. Mensen denken dat je tegen iemand die dun is altijd van alles maar kunt zeggen. Dat is hetzelfde als dat mensen tegen mij zeggen dat ik gewoon een keer een boterham moet eten. Oke niet helemaal gelijk, want bij mij is het psychisch. Maar ik kanniet zomaar een boterham naar binnen schuiven zodat het 'probleem is opgelost'. Jullie kunnen ook toch niet een boterham eten en het daarmee gelijk oplossen.
Wat het belangrijkste is trek je er niets van aan. Jullie zijn gezond en eet wat je wilt eten. Zolang jullie gezond zijn is het goed, toch?

Hoezo te dun?

Twijfel

Reacties

Meld je aan voor de nieuwsbrief

Bedankt voor je aanmelding

Cookies op gezondheidsplein.nl