"Een onderdeel van mijn behandeling bestaat uit bloedtransfusies. Hiervoor moet ik elke twee weken naar het ziekenhuis. Door de bloedtransfusies voelt ik me beter en fitter, het is alleen een erg tijdrovend proces. Alles moet afgestemd worden op de tijd van de transfusie. Je moet er altijd rekening mee houden. Zo van: 'Oh nee, op de dag van het feestje heb ik een bloedtransfusie, dus ik kan me die avond niet goed voelen, laten we dan maar niet gaan'. Ik merk wel dat er grote verschillen zitten tussen ziekenhuizen. Zo ben je bij het ene ziekenhuis klaar binnen één dag, terwijl het bij een ander ziekenhuis wel tot drie dagen kan duren. Dat is natuurlijk moeilijk om in je dagelijkse leven in te passen. Je baas is namelijk niet blij als jij elke twee weken drie dagen uit de running bent. Het proces op zich is ook erg vermoeiend, al laat ik dat niet altijd merken. Vooral niet aan mijn zonen. Maar gelukkig voel je je na een paar dagen beter en fitter dan van te voren, dus dat motiveert je wel!"
"MDS is een zeldzame ziekte. Het gevolg is dat veel mensen niet geïnformeerd zijn hierover. Ze hebben er misschien niet eens van gehoord. Goede en duidelijke informatie is belangrijk, vooral op het moment van diagnose.Vooral in het begin ben je bang en in shock. Toch wil ik je adviseren om rustig te blijven. Ik weet hoe moeilijk dat is, maar uiteindelijk kom je zo wel verder. Tegen mensen die net de diagnose hebben gekregen zou ik willen zeggen: verzamel zoveel mogelijk informatie over de ziekte en volg de laatste ontwikkelingen. Er gebeurt namelijk veel op het gebied van nieuwe behandelmethoden. Let er wel op dat je goede bronnen gebruikt, geloof niet zomaar alles wat op internet en fora staat. Zorg ook dat je professionele hulp zoekt en praat met lotgenoten. Dit helpt je om er emotioneel gezien ook mee om te gaan. En last, but not least: leef in het heden. Carpe diem!"