Behandeling van het myelodysplastisch syndroom

Als je een milde vorm van MDS hebt, wordt je behandeld met bloedtransfusies. Regelmatige bloedtransfusies kunnen ijzerstapeling als complicatie hebben. Lees hier meer over in het dossier over ijzerstapeling. Verder kun je antibiotica krijgen ter voorkoming of bestrijding van infecties.

Wanneer je een milde vorm van MDS hebt, kun je ook nog medicijnen krijgen die de aanmaak van gezonde bloedcellen stimuleren, de zogeheten groeifactoren. 

Deze behandeling heeft als doel de ziekte zo lang mogelijk onder controle te houden. Chemotherapie remt de vermeerdering van kwaadaardige cellen.

Bij deze behandeling wordt chemotherapie opgevolgd door allogene stamceltransplantatie. Hierbij krijg je stamcellen van een donor. Vaak is de donor een familielid. Soms is dat niet mogelijk en moet een andere geschikte donor gevonden worden. De gedoneerde cellen kunnen uitgroeien tot goed functionerende beenmerg- en bloedcellen. Stamceltransplantatie is een zware behandeling. Je moet een aantal weken in het ziekenhuis worden opgenomen als je deze behandeling ondergaat.

Sinds 2013 is het medicijn lenalidomide, door de Europese commissie goedgekeurd voor gebruik bij patiënten met het myelodysplastisch syndroom. Lenalidomide is een zogenaamd ‘immunomodulair medicijn’. Het medicijn dat als tablet kan worden ingenomen, kan uitkomst bieden voor patiënten die voor de behandeling van MDS afhankelijk zijn van bloedtransfusies en waarbij andere behandelingen onvoldoende of ontoereikend zijn. Het medicijn is alleen geschikt voor de patiënten met de zogenaamde MDS del 5q-variant, welke over het algemeen een slechte prognose heeft.