"Een paar maanden later zijn we ook met condooms gestopt. Toen was ik binnen een paar weken (weer?) te laat met ongesteld worden. Zwangerschapstest gedaan en ja hoor, zwanger. Hoe ik het praktisch aan moest pakken wist ik nog niet zo, ik bulkte ook niet van het geld, maar ik was wel heel blij. En na twee maanden ging het weer mis. Weer een miskraam. Ik voelde me doodongelukkig en heel alleen. Mijn vriend heb ik heel erg kwalijk genomen dat hij niet zo rouwde als ik, en dat is ook een van de redenen geweest dat het uitging."
"Mijn kindje zou nu ruim drie maanden zijn. Ik wil nu heel graag kinderen, ik weet het zeker maar met mijn vriend is het dus uit. Ik vind het wel belangrijk dat er een man bij is maar niet per se. Toch is het een raar iets om ter sprake te brengen als je een leuke jongen ontmoet. Er is niks aan te doen denk ik. Wachten maar en hopen dat als ik weer een relatie krijg dat het zwanger zijn beter gaat. Jammer vind ik dat je nooit heel veel hoort over miskramen. Alles gaat over zwangerschappen en blozende baby's. Maar dat je zwanger bent vertel je pas na de magische grens van drie maanden. Ik zie wel moeders in mijn omgeving maar hoor nooit van wie een miskraam heeft gehad."