Gezondheidsplein is een informatieve website over gezondheid. De gezondheidsinformatie op deze website staat los van eventueel getoonde advertenties.

Twee keer een miskraam achter elkaar

Verhaal door Lisette (27)

Het hoogste doel van Lisette (27 jaar) was moeder worden. Toen ze zwanger raakte was ze dan ook in de zevende hemel. Maar die roze wolk werd al gauw een grijze donderwolk toen ze een miskraam kreeg. En het bleef niet bij één miskraam, uiteindelijk heeft ze twee keer een kindje verloren. Een kras op haar ziel. 

"Mijn eerste miskraam had ik anderhalf jaar geleden. Ik woonde samen met mijn toenmalige vriend en we waren eigenlijk nog helemaal niet bezig met wel of geen kinderen krijgen. Ik wilde in principe wel kinderen, dat wist ik wel zeker, maar nog niet toen al. We studeerden ook allebei nog. Ik was al een paar jaar aan de pil geweest en was ermee gestopt omdat ik steeds zulke zere borsten had in de stopweek. En ik wilde kijken of die klachten weggingen als ik de pil niet meer innam. Dus toen gebruikten we condooms. Dat ging goed, het is niet gescheurd, en ik lette ook niet heel precies op mijn menstruatie. Die was toch een beetje onregelmatig gebleven na het stoppen met de pil."

Hevige menstruatie? 

"Toen ik op gegeven moment inderdaad weer ongesteld werd, was het een heel hevige menstruatie. Ik werd 's nachts wakker van de buikpijn, die ik de dag ervoor ook al wel had, maar dat schoof ik toen op mijn opkomende menstruatie. Ik was al heel veel bloed aan het verliezen. Het bloed bleef maar lopen. Het maandverband was niet aan te slepen bijna. Ik ben die dag ziek thuis gebleven van colleges en heb maar geprobeerd te slapen. Ik voelde me ook beroerd maar eigenlijk pas de dag erna bedacht ik me dat het geen gewone menstruatie was. Zeker weten doe ik het natuurlijk niet, maar voor mijn gevoel dacht ik heel sterk dat het een miskraam was."

"Mijn gevoelens toen waren heel dubbel. Ik wilde nog geen kind maar op zich wilde ik wel binnen een paar jaar heel graag moeder worden. Alleen was mijn leven er niet klaar voor. Ik had ook het gevoel dat de schuld bij mij lag, ik had nog veel gerookt en ik was uitgeweest enzo. Maar moest ik nu rouwen of niet? Was ik wel zwanger geweest of niet? Mijn vriend zag het probleem eigenlijk niet dus daar had ik niet echt alle steun aan. Ik heb er wel met een vriendin over gepraat. Het zorgde er wel voor dat ik veel over kinderen na ging denken."

"Toen ik op gegeven moment inderdaad weer ongesteld werd, was het een heel hevige menstruatie. Ik werd 's nachts wakker van de buikpijn, die ik de dag ervoor ook al wel had, maar dat schoof ik toen op mijn opkomende menstruatie. Ik was al heel veel bloed aan het verliezen. Het bloed bleef maar lopen. Het maandverband was niet aan te slepen bijna. Ik ben die dag ziek thuis gebleven van colleges en heb maar geprobeerd te slapen. Ik voelde me ook beroerd maar eigenlijk pas de dag erna bedacht ik me dat het geen gewone menstruatie was. Zeker weten doe ik het natuurlijk niet, maar voor mijn gevoel dacht ik heel sterk dat het een miskraam was."

"Mijn gevoelens toen waren heel dubbel. Ik wilde nog geen kind maar op zich wilde ik wel binnen een paar jaar heel graag moeder worden. Alleen was mijn leven er niet klaar voor. Ik had ook het gevoel dat de schuld bij mij lag, ik had nog veel gerookt en ik was uitgeweest enzo. Maar moest ik nu rouwen of niet? Was ik wel zwanger geweest of niet? Mijn vriend zag het probleem eigenlijk niet dus daar had ik niet echt alle steun aan. Ik heb er wel met een vriendin over gepraat. Het zorgde er wel voor dat ik veel over kinderen na ging denken."

Weer een miskraam 

"Een paar maanden later zijn we ook met condooms gestopt. Toen was ik binnen een paar weken (weer?) te laat met ongesteld worden. Zwangerschapstest gedaan en ja hoor, zwanger. Hoe ik het praktisch aan moest pakken wist ik nog niet zo, ik bulkte ook niet van het geld, maar ik was wel heel blij. En na twee maanden ging het weer mis. Weer een miskraam. Ik voelde me doodongelukkig en heel alleen. Mijn vriend heb ik heel erg kwalijk genomen dat hij niet zo rouwde als ik, en dat is ook een van de redenen geweest dat het uitging."

"Mijn kindje zou nu ruim drie maanden zijn. Ik wil nu heel graag kinderen, ik weet het zeker maar met mijn vriend is het dus uit. Ik vind het wel belangrijk dat er een man bij is maar niet per se. Toch is het een raar iets om ter sprake te brengen als je een leuke jongen ontmoet. Er is niks aan te doen denk ik. Wachten maar en hopen dat als ik weer een relatie krijg dat het zwanger zijn beter gaat. Jammer vind ik dat je nooit heel veel hoort over miskramen. Alles gaat over zwangerschappen en blozende baby's. Maar dat je zwanger bent vertel je pas na de magische grens van drie maanden. Ik zie wel moeders in mijn omgeving maar hoor nooit van wie een miskraam heeft gehad."

"Een paar maanden later zijn we ook met condooms gestopt. Toen was ik binnen een paar weken (weer?) te laat met ongesteld worden. Zwangerschapstest gedaan en ja hoor, zwanger. Hoe ik het praktisch aan moest pakken wist ik nog niet zo, ik bulkte ook niet van het geld, maar ik was wel heel blij. En na twee maanden ging het weer mis. Weer een miskraam. Ik voelde me doodongelukkig en heel alleen. Mijn vriend heb ik heel erg kwalijk genomen dat hij niet zo rouwde als ik, en dat is ook een van de redenen geweest dat het uitging."

"Mijn kindje zou nu ruim drie maanden zijn. Ik wil nu heel graag kinderen, ik weet het zeker maar met mijn vriend is het dus uit. Ik vind het wel belangrijk dat er een man bij is maar niet per se. Toch is het een raar iets om ter sprake te brengen als je een leuke jongen ontmoet. Er is niks aan te doen denk ik. Wachten maar en hopen dat als ik weer een relatie krijg dat het zwanger zijn beter gaat. Jammer vind ik dat je nooit heel veel hoort over miskramen. Alles gaat over zwangerschappen en blozende baby's. Maar dat je zwanger bent vertel je pas na de magische grens van drie maanden. Ik zie wel moeders in mijn omgeving maar hoor nooit van wie een miskraam heeft gehad."

Terug naar het begin

Reacties

  • Joy

    27 april 2018 03:40

    Het is fijn om te horen dat de hoop op wel een goede zwangerschap nog niet helemaal weg is. Dat ook vrouwen met gezonde kinderen ook meerdere miskramen hebben gehad. Heb je dan gewoon echt pech als het elke eindigt in een miskraam? Of zijn er hiervoor aanwijsbare oorzaken? Ik heb al twee miskramen gehad. De eerste keer was het kindje al bij 5,5 weken gestopt met groeien en nu de tweede keer was er bij 9 weken geen hartslag meer. En is het kindje bij 8,5 week gestopt met groeien. Nu sta ik voor een moeilijke beslissing. Wachten op een miskraam, een miskraam opwekken door middel van medicijnen of schoon laten maken. Heeft er 1 van de dames misschien advies? Ik hoor heel graag van jullie.

    • Vallende ster

      29 januari 2016 21:34

      Dat klopt. Heel wat dames beleven een miskraam maar vertellen het niet. Ik zit nu ook te wachten op een miskraam die nog niet is gekomen. Ik ben via een echo te weten gekomen dat het vruchtje al met 5,3 weken is gestopt met groeien. Dan vergaat de wereld wel eventjes. We hebben wel een gezonde peuter rondlopen, maar ik was zo blij met deze tweede zwangerschap. Eigenlijk wist ik al vroeg voor de echo dat het mis was. Ik had geen bruine tepels en geen lijn op mijn buik, die er met de eerste zwangerschap wel snel was. Ook had ik opeens bruinverlies en gingen er dus al bellen af. Ik hoop maar dat het snel uit mijn lichaam gaat zodat we later weer een poging kunnen wagen. Voor jou ook: geloof in jezelf en ik hoop dat je een voldragen zwangerschap mag meemaken, want dat is het mooiste wat er is!

      • Szknip

        22 juli 2015 11:56

        Hallo iedereen,

        Ook ik kreeg gisteren te horen dat ik met acht weken toch niet meer zwanger ben. Vruchtje zag er vorige week nog goed uit! Hartje zien kloppen echt onvoorstelbaar. Het begon ook allemaal zo raar... in theorie kon het eigenlijk niet.. en was die week ervoor nog ongesteld geworden en goed ook... Toch de week erop test gedaan was zo minnig. En ja hoop positief! Dokter zei het is een miskraam.

        Zaterdags had ik zo'n buikpijn, dus mijn verloskundige gebeld en zag ze geen zwangerschap maar wel een cyste van 5 cm. Gelijk door naar het ziekenhuis hcg prikken. (Verdenking bbz) maandag weer hcg prikken en was verdubbeld. Echo gehad en toen zagen ze iets zitten! Dag erna 's avonds weer fikse bloeding gehad, gelukkig mocht ik woensdag weer komen maar toen zat het er nog. Heb na die bloeding elke week echo gehad en groeide mooi tot gisteren..

        8 april ben ik gecurreteerd van mijn eerste zwangerschap van 12 weken. Nare ervaring... je word wakker met een leeg gevoel.

        Nu moet ik aanstaande vrijdag weer heen voor curretage. Tabletten zijn ook een optie alleen weet je niet of het gelijk goed gaat of wanneer. Ik heb een eigen bedrijf wat dan super moeilijk is nu. Nu heb ik ook al buikpijn mijn gevoel zegt dat ik het misschien wel eerder verlies. Hier zie ik dus heel erg tegenop omdat ik bang ben dat het zeer doet.

        Ik weet dat ik niet alleen ben. En veel vrouwen dit hebben meegemaakt. Vandaar mijn verhaal.
        Ook om verhalen van anderen te lezen doet me goed

        Voor iedereen die het heeft meegemaakt heel veel sterkte.

        • nickie

          30 december 2014 23:47

          Ik heb ook 2 miskramen gehad, 1,5 jaar geleden kreeg ik de eerste toen was mijn menstruatie helemaal op hol en na pas een jaar kreeg ik medicatie van de dokter en dat hielp gelukkig! Een maand later, ja hoor zwanger, en toen ging het weer mis, alleen heb toen maar een week gevloeid en de eerste miskraam was het wel 3 maanden! Omdat ik toen verder was denk ik. Ik kreeg te horen bij de dokter dat als je 3 miskramen hebt word doorgestuurd naar de gynaecoloog, ik hoop niet dat het zo ver komt!

          Ik vind het moeilijk om af en toe hoop te houden vooral als mensen in je omgeving zo snel zwanger raken en dat alles zo makkelijk goed gaat. De dokter zei: 1 ding is zeker, ik ben vruchtbaar en daar klam ik mezelf maar aan vast!

          • Angelina

            20 juli 2014 04:12

            Ik heb in 1,5 jaar tijd twee miskramen meegemaakt (1 bij 5 en 1 bij 9 weken) en waarschijnlijk nog 1 hele vroege ook, dus eigenlijk 3. Het is ontzettend moeilijk er
            vertrouwen in te hebben dat het wel goed komt in de toekomst. Ik ben eigenlijk alleen maar bang, hoewel ik wel graag een kindje wil. Ik ben ook heel erg verdrietig, als ik word geconfronteerd met vriendinnen bij wie het wel allemaal goed gaat. De dingen die ze zeggen, doen vaak pijn. 'ik neem nog wel een tweede'..etcetera. En: zit je er nu nog mee? Nadat het een maand geleden was. Zelfs mijn eigen moeder reageert slecht, zij begint over haar miskraam (heeft vier kinderen gehad) en de laatste problematische zwangerschap. Lekker fijn om te horen als je zelf genetisch ook een groot deel van haar in je hebt plus het is niet empathisch. Ik ben aan het wachten op vertrouwen, maar het komt maar niet. Het mezelf opleggen, lukt ook niet. Eigenlijk overheerst gewoon de angst en het verdriet. Je hebt geen enkele garantie. Iets wat zo vanzelfsprekend is voor zovelen, komt het er wel voor ons/mij? Ik vind mijn leven totaal zinloos nu ook hierdoor. Alles en iedereen is zo op de eigen familie en gezin gericht. Wat moet ik dan verder nog? Ik besef me dat dit wel een momentgebonden noodkreet is, want er komt heus hopelijk wel wat meer licht. En daarmee de durf het nog eens te proberen. Maar nu ben ik vooral bang en moe. Ik zou iedereen met kleine kinderen en baby's wel willen vermijden.

            • Deborah

              11 juni 2014 11:11

              Ik heb een prachtige dochter van 3 jaar oud en ze is het mooiste wat me ooit is. Mijn dochter was een droom die voor mij gelukkig snel was uitgekomen. Al na 2 jaar kreeg ik weer kriebels in mijn buik en wou ik graag nog een kindje erbij en stopte ik met mijn pil. Ik was dezelfde maand al zwanger en mijn man en ik waren dolgelukkig, ik zweefde gewoon zo blij! Maar na 9 weken zwangerschap eindigde deze mooie droom in een nachtmerrie. Ik ging plassen, deed mijn broek naar beneden en toen zag ik tot mijn grote schrik dat heel mijn onderbroek onder het bloed zat. Precies hetzelfde als een menstruatie. Ik ben gelijk naar de verloskundige geweest en die heeft een echo gemaakt van mijn buik en je zag alleen nog maar een leeg vruchtzakje.
              De grond verdween onder mijn voeten. Waarom gebeurde dit mij? Ik wou zo graag een baby. Na veel verdriet wou ik het heel graag overnieuw proberen. Ik kon de pijn niet aan en wou een tweede kans. Al snel na 2 maanden raakte ik opnieuw zwanger en had er goede vertrouwen in. Ik dacht echt dat het nu wel goed zou komen. Ik was 10 weken zwanger en kreeg mijn eerste echo samen met mijn man en dochterlief. De verloskundige keek op de echo en keek aandachtig. Toen ze zolang zat te kijken vroeg ik me af waarom het zolang duurde en toen vertelde ze dat het hartje van mijn baby was gestopt met kloppen. Wat je dan voelt op dat moment is onbeschrijfelijk. Ik ben lichamelijk en geestelijk helemaal kapot en kan dit verdriet nog steeds niet aan.

              • Julian

                24 mei 2014 10:46

                Geliefde broeders en zusters ,

                Namens mijn man geef ik deze getuigen van de glorie van God en om u te vertellen dat God gebeden beantwoordt. Mijn naam is Julian Caswell en ben getrouwd met de heer Bernard Caswell, we waren acht jaar getrouwd zonder een kind. In het eerste jaar van ons huwelijk heb ik een miskraam gehad en sindsdien alles geprobeerd. We woonden bijna alle beste openbare en prive-klinieken en ziekenhuizen in Brussel, Gent bij, maar het nieuws was altijd somber .

                In juli 2011 raadde mijn neef aan contact op te nemen met de profeet Odogwu in Afrika. Tijdens het telefoongesprek gaf de man aanwijzingen, hij profeteerde en zei dat God binnen 90 dagen vanaf vandaag mijn gebed zal verhoren met een baby. Het klonk grappig in mijn oren, omdat hij niet wist van mijn probleem en door de afstand tussen ons beiden. Ik was in Arizona, USA en hij in zijn tempel in Afrika. Maar ik geloofde het. Precies op de 70e dag voelde ik me een beetje onwel en ging naar mijn huisarts waar de dokter tests deed. Er werd mij medegedeeld dat ik twee maanden zwanger was! Ik belde de man van God en hij bad met mij consequent elke maand tot ik beviel van een stuiterende gezonde jongen in maart 2012. Medische wetenschap werd getrotseerd, mijn adviseur was geschokt en vreugde van mijn man kan niet verklaard worden tot vandaag. En vandaag verwachten we een tweede kind, want ik ben nu 6 maanden zwanger!

                Mevrouw Favor

                • Mamasan

                  16 januari 2013 22:39

                  Beste Denise,
                  Het is verschrikkelijk als te horen krijgt dat het kindje in je buik niet meer leeft! Zelf heb ik op dit moment ook een dood kindje (foetus) in mijn buik en morgen onderga ik voor de tweede keer een curettage. In totaal heb ik 3 miskramen gehad maar ook 1 mooie gezonde dochter tussendoor gekregen. Helaas ondervinden sommige vrouwen deze nare ervaring en het is hard zoals ook mensen hierop kunnen reageren. Mensen die zelf geen kinderen hebben of waarbij het ook niet lukt kennen het je ook verschrikkelijk misgunnen. Terwijl ik het een ander juist ook zo graag gun. Mensen die hun kind afstaan of gewoon als oud vuil behandelen, dat is pas erg! Ook omdat er zoveel vrouwen zijn die graag een kindje willen. Probeer rust te vinden voor jezelf, hopelijk komt het dan voor jou ook goed. Veel sterkte !!

                  • kellsey

                    29 augustus 2012 19:13

                    Ik heb in nov 2009 een miskraam gehad en ik was 14 weken :| 7 nov had ik nog het hartje geluisterd en alles was in orde.... In het nieuwe jaar zijn mijn vriend en ik weer bezig gegaan.... Alleen tot heden 29-8-2012 ben ik nog steeds niet zwanger..... Ik ben bijna 24 en hij 27 :S Als het deze maand weer niet zo is moet ik toch maar naar de dokter :S ..... Ik ben bang dat er iets met me mis is ofzo.

                    • Fejah

                      16 augustus 2012 13:57

                      Ten eerste iedereen heel veel sterkte met dit grote verlies..

                      Anna: ik schrok verschrikkelijk van jou reactie! Wat ongelovelijk harteloos en egoistisch dat jij beweerd dat een miskraam alleen erg is voor vrouwen die nog geen kinderen hebben! Ik ben moeder van twee gezonde jongens en wil dolgraag nog een kindje. Ik ben zes weken zwanger maar sinds gisteren bloed ik hevig en heb ik steeds pijn in mijn buik. Ben bij de verloskundige geweest en helaas leeft het vruchtje niet en zal het afgestoten worden door mijn lichaam... het is nu afwachten wanneer.

                      Wij zijn ook in diepe rouw, want ondanks dat we al kinderen hebben wilden wij dit kindje dolgraag! Wie ben jij om deze opmerkingen te plaatsen, want jij bent echt niet beter of slechter dan wij! Jij hebt echt geen meer verdriet, omdat jij nog geen kinderen hebt! Wij hebben ook een kind verloren en moeten ook een manier vinden met ons verlies omgaan! Het is ontzettend onrespectvol om deze uitingen te doen, kan er geen enkel begrip voor opbrengen!

                      De rest: het spijt me van deze uitbarsting maar ben verschrikkelijk kwaad dat iemand zo'n bericht op een site kan zetten waar meerdere vrouwen een miskraam hebben gehad ongeacht of je al kinderen hebt of niet het is en blijft verschrikkelijk... uiteindelijk hebben we allemaal een kind verloren en dat doet pijn!

                      Iedereen veel sterkte

                      .
                      - Advertentie -
                      - Advertentie -