Malaria ondanks inenting

"Uiteraard ben ik voor mijn vertrek uit Nederland ingeënt tegen alle mogelijke ziektes en werd mij sterk aangeraden Lariam te slikken als profylaxe voor malaria. Juist in West-Afrika is de malariaparasiet namelijk zeer resistent geworden tegen allerlei medicijnen. Bij Lariam had je nog de minste kans de ziekte op te lopen en de bijwerkingen had ik er wel voor over. Het mocht echter niet baten, want ongeveer vier weken voor mijn vertrek naar Nederland werd ik ziek. Ik had een aantal dagen daarvoor mijn 'zus' geholpen met het werk op het land. Dat is best zwaar als je het nooit doet. De hele dag in de brandende zon voorovergebogen onkruid wieden. Ik vond het nogal logisch dat ik de volgende dag verging van de spierpijn. Na een dag of vijf had ik er nog steeds last van. Ik kreeg ook last van koorts, hoofdpijn en verkoudheid. Alle symptomen van de griep en aangezien ik ook verkouden was, was ik ervan overtuigd dat het griep was."

"Toen ik echter ook nog koude rillingen kreeg begon ik me zorgen te maken. Ik ben toen tijdelijk verhuisd naar een medestudent die in hetzelfde dorp verbleef. Het was gelukkig niet ver, maar lopen kon ik maar met moeite. Mijn medestudent heeft een ezelwagen weten te regelen om ons te vervoeren naar het ziekenhuis in een nabijgelegen stadje. Haar tolk ging met ons mee, want die wist waar we terecht konden in het weekeinde als het ziekenhuis gesloten is. We kwamen aan bij een arts uit Sierra Leone die naast het ziekenhuis woonde. Daar heeft hij mij bij het laboratorium afgeleverd om mijn bloed te laten onderzoeken. Gelukkig was daar wel iemand, ook al werd er die dag niet gewerkt. Het bleek dus inderdaad malaria te zijn."

"Na van deze verbazing bekomen te zijn gingen wij weer terug naar de dokter. Hij schreef meteen chloroquine voor en een heleboel paracetamol. Aangezien ik de bijsluiter had gelezen, wist ik dat Lariam in combinatie met chloroquine niet zo verstandig was, maar volgens hem hoefde ik nergens bang voor te zijn. Dat bleek ook nergens voor nodig, want na twee dagen voelde ik mij al stukken beter. Dat was een wereld van verschil met de week daarvoor, toen ik met vlagen dacht dat ik wel eens dood zou kunnen gaan en mijn medestudent al aan het informeren was hoe ik eerder naar Nederland terug zou kunnen keren."

"Deze ervaring heeft wel mijn opvatting over westerse en niet-westerse gezondheidszorg beïnvloedt. In Gambia bleek het heel makkelijk (weliswaar voor een blanke) om behandeld en serieus genomen te worden. Terug in Nederland wilde echter geen arts geloven dat ik malaria had gehad. Het was ook niet mogelijk dat te onderzoeken, zei men. Uiteindelijk heb ik een arts wel zover gekregen dat hij mijn bloed wilde onderzoeken, maar gelukkig bleek er niets meer aan de hand te zijn. Er wordt in Nederland heel sceptisch gekeken naar de niet-westerse gezondheidszorg, terwijl ik ervan overtuigd ben dat ze daar als geen ander weten van malaria. Ze zijn tenminste niet bang om te behandelen als ze de mogelijkheden hebben."