Gezondheidsplein is een informatieve website over gezondheid. De gezondheidsinformatie op deze website staat los van eventueel getoonde advertenties.

Kleptomaan of toch gewoon crimineel?

Verhaal door Jady (13)

Jady (13 jaar) is verslaafd aan winkeldiefstal. Het begon met een poederdoos, maar inmiddels stopt ze een hele rits make-upspullen achteloos in haar tas. Waarom? Voor de kick. "Ik blink nergens in uit en hierin wel."

Eerste winkeldiefstal

"Het begon een half jaar geleden toen ik een poederdoos had gekocht die thuis toch de verkeerde kleur bleek te zijn. Een drogisterij moet gewoon goed licht hebben maar dat was dus niet zo. En nee hoor, ik mocht het niet ruilen van de bitch achter de toonbank. Ook al had ik hem nog niet gebruikt. Ik was er erg boos om en toen heb ik een nieuwe meegenomen in wel de goede kleur. Puur uit gerechtigheid. De oude doos heb ik daar achtergelaten, hup een stickertje erop en ze kunnen het weer verkopen. Het was een week zakgeld geweest. Het was fijn, gaf een fijn bevredigend gevoel. Er zijn al zoveel dingen waar je niks aan kunt doen en dit ging prima."

"Dus toen later heb ik een oogpotlood meegenomen. En toen een haarspeld. En toen mascara. En toen foundation. Inmiddels heb ik een hele nieuwe set aan make-upspullen. Eerst was het leuk maar toen niet meer. Toen de kick er wat af ging toen vond ik dat het toch wel link werd. Twee of drie keer per week is best veel en vroeg of laat moet het toch fout gaan. En dan krijg je een strafblad en vind je nooit meer werk. Het gevoel dat ik met zoiets doms als het jatten van een camouflagestift mijn hele leven kapotmaakt is echt verschrikkelijk!"

"Het begon een half jaar geleden toen ik een poederdoos had gekocht die thuis toch de verkeerde kleur bleek te zijn. Een drogisterij moet gewoon goed licht hebben maar dat was dus niet zo. En nee hoor, ik mocht het niet ruilen van de bitch achter de toonbank. Ook al had ik hem nog niet gebruikt. Ik was er erg boos om en toen heb ik een nieuwe meegenomen in wel de goede kleur. Puur uit gerechtigheid. De oude doos heb ik daar achtergelaten, hup een stickertje erop en ze kunnen het weer verkopen. Het was een week zakgeld geweest. Het was fijn, gaf een fijn bevredigend gevoel. Er zijn al zoveel dingen waar je niks aan kunt doen en dit ging prima."

"Dus toen later heb ik een oogpotlood meegenomen. En toen een haarspeld. En toen mascara. En toen foundation. Inmiddels heb ik een hele nieuwe set aan make-upspullen. Eerst was het leuk maar toen niet meer. Toen de kick er wat af ging toen vond ik dat het toch wel link werd. Twee of drie keer per week is best veel en vroeg of laat moet het toch fout gaan. En dan krijg je een strafblad en vind je nooit meer werk. Het gevoel dat ik met zoiets doms als het jatten van een camouflagestift mijn hele leven kapotmaakt is echt verschrikkelijk!"

Kicken op jatten 

"Het is nu al zo dat ik met lood in mijn schoenen naar het winkelcentrum fiets omdat ik gewoon zeker weet dat ik gesnapt wordt. Alsof ik mijn ondergang tegemoet fiets. Maar toch moet ik. Ik heb nu meer poederdozen dan ik ooit op krijg, meer deodorant en kleuren nagellak die ik niet eens mooi vind. Mijn zakgeld krijg ik niet meer op en verstop ik omdat mijn ouders dit natuurlijk niet mogen weten. Maar het geeft een kick dat het jatten zo goed gaat. Ik kan niet vreselijk goed leren op school, ik ben niet bijzonder, ik zou net zo goed niet eens kunnen bestaan."

"Met mijn ouders kan ik niet praten, broers of zussen heb ik niet en zulke goede vriendinnen als vroeger heb ik niet meer. Het lijkt soms wel of ik droom, of mijn lichaam niet van mij is en iedereen echt is behalve ik. Alleen jatten ben ik wel goed in, dat is het enige. Ik kan alles van een toonbank jatten onder de ogen van de verkopers vandaan. Ze vinden me een braaf uitziend weinigzeggend meisje, die kan geen kwaad. Ze kijken alleen maar naar kinderen die eruit zien als tuig, die houden ze wel in de gaten. Mij niet."

"Het is nu al zo dat ik met lood in mijn schoenen naar het winkelcentrum fiets omdat ik gewoon zeker weet dat ik gesnapt wordt. Alsof ik mijn ondergang tegemoet fiets. Maar toch moet ik. Ik heb nu meer poederdozen dan ik ooit op krijg, meer deodorant en kleuren nagellak die ik niet eens mooi vind. Mijn zakgeld krijg ik niet meer op en verstop ik omdat mijn ouders dit natuurlijk niet mogen weten. Maar het geeft een kick dat het jatten zo goed gaat. Ik kan niet vreselijk goed leren op school, ik ben niet bijzonder, ik zou net zo goed niet eens kunnen bestaan."

"Met mijn ouders kan ik niet praten, broers of zussen heb ik niet en zulke goede vriendinnen als vroeger heb ik niet meer. Het lijkt soms wel of ik droom, of mijn lichaam niet van mij is en iedereen echt is behalve ik. Alleen jatten ben ik wel goed in, dat is het enige. Ik kan alles van een toonbank jatten onder de ogen van de verkopers vandaan. Ze vinden me een braaf uitziend weinigzeggend meisje, die kan geen kwaad. Ze kijken alleen maar naar kinderen die eruit zien als tuig, die houden ze wel in de gaten. Mij niet."

Afkicken 

"Ik heb dus wel nagedacht over wat ik moet doen. Ik heb geprobeerd te stoppen maar dat lukte niet. Ik heb één keer een week volgehouden, dat had ik afgesproken met een vriendin. Ik heb het aan twe vriendinnen verteld. De ene vond het alleen maar heel slecht van me. Ze heeft het zelfs doorverteld aan haar moeder, want later zei ze tegen me dat ook haar moeder het heel stom van me vond. Ik was heel boos op haar dat ze het had doorverteld. Nu hebben we ruzie, want ik praat niet meer met haar. De andere vriendin wil me best helpen maar weet ook niet hoe. Dus nu hebben we prijzen afgesproken: voor maximaal 7,50 per week en dan een week later voor maximaal 5 enzovoorts enzovoorts. Het is te proberen maar ik weet echt niet of het lukt."

"Ik heb dus wel nagedacht over wat ik moet doen. Ik heb geprobeerd te stoppen maar dat lukte niet. Ik heb één keer een week volgehouden, dat had ik afgesproken met een vriendin. Ik heb het aan twe vriendinnen verteld. De ene vond het alleen maar heel slecht van me. Ze heeft het zelfs doorverteld aan haar moeder, want later zei ze tegen me dat ook haar moeder het heel stom van me vond. Ik was heel boos op haar dat ze het had doorverteld. Nu hebben we ruzie, want ik praat niet meer met haar. De andere vriendin wil me best helpen maar weet ook niet hoe. Dus nu hebben we prijzen afgesproken: voor maximaal 7,50 per week en dan een week later voor maximaal 5 enzovoorts enzovoorts. Het is te proberen maar ik weet echt niet of het lukt."

Terug naar het begin

Reacties

  • kleptomaan1.0

    16 november 2019 21:28

    Hoi,
    Ik steel nu iets minder dan een jaar geleden. Het begon heel onschuldig. Ik begon steeds beter bevriend te raken met een meisje uit mijn klas. Zij was iets stoerder, dronk en rookte al dat soort dingen. Ik deed dat niet en was nog best onschuldig op dat moment. We konden het heel goed vinden en er was eigenlijk niets aan de hand. Tot we een keer samen aan het shoppen waren en ik half grappend zei dat ze moest proberen een lippenstift mee te nemen van een winkel. Ze deed het en het lukte. Het gevoel dat ik had nadat ik een gratis lippenstift had gekregen, en de spanning als je hoort dat er geen pieper af gaat was verslavend. We hebben de rest van de dag alleen nog maar gestolen. Zonder voorbereiding of iets. Zelfs Bh's bij een kledingwinkel. We deden het gewoon en het lukte. Die dag alleen al heb ik voor meer dan 60 euro dingen gestolen. We deden het vaker, gingen we dagen plannen waarop we het nog een keer zouden doen. Zelfs in grote winkels in Utrecht.
    Hoe langer ik het deed hoe minder het me ging boeien dat ik betrapt kon worden. Na een tijdje verwaterde onze vriendschap en stopte ik ook met stelen. Tot dat ik het aan mijn beste vriendin vertelde en ze vroeg of ik het wilde 'voordoen'. Ik nam een potje nagellak mee en kon niet stoppen. We gingen meerdere keren bij dezelfde winkel naar binnen en ik liet ook haar zien hoe het moest. Ik voelde me bijna trots dat ik er zo goed in was. Ik heb die dag meer dan 20 potjes nagellak gestolen en in totaal had alles een waarde over de 200 euro. Ik schaam me dat ik haar er mee in gesleurd heb, maar aan de andere kant boeit het me ook niet. Niets is meer te gek en zelfs als ik zonder een plan naar binnen loop neem ik iets mee, ook zonder een tas of als ik alleen ben. Ik wil hier aan de ene kant vanaf, maar aan de andere kant boeit het me ook niet zo. Het gevoel van voldoening is gewoon te groot. Dit is het enige wat een beetje helpt met de gedachten in mijn hoofd en het enige waar ik een beetje goed in ben...

    • Smurvinneke

      01 augustus 2018 06:02

      Hoi meis, het is me duidelijk dat je eigenlijk best van af zou willen. Het gaat een keer mis. Het kan heel vaak goed gaan en dan heb je een heleboel mooie gratis spullen. Maar er gaat een moment komen dat je wel gepakt word! En dan heb je van alles spijt.

      Ik heb ook gejat hoor. Toen ik rond de 16 was voor de fun met twee vriendinnen. Daarna jarenlang niet meer. Tot ongeveer anderhalf jaar geleden. Toen begon het weer als soort van drug tegen liefdesverdriet en een gebroken hart. De kick was een heerlijke afleiding, echt als een drug.

      Ik begon met tips googelen en filmpjes kijken van andere winkeldieven. En uit afkeer van de filmpjes van andere winkeldieven en van criminaliteits opsporingsprogramma's ben ik nu gestopt. En dat voelt goed.

      De angst om gepakt te worden werd steeds groter. Ik ben blij dat ik nu gewoon netjes bij de kassa afreken. Ik weet zeker dat ik ooit een keer wel gesnapt zou worden! Bij mij is zelf 2 keer wel een alarm afgegaan en ik kon gewoon wegvluchten. Maar dat wil ik niet meer. Ik ben blij dat ik ermee gestopt ben. En ik heb heel veel geluk dat ik nooit gepakt ben!

      Ik zou niet meer durven en als ik eraan terug dat ik dat durfde! Echt de invloed van hebberigheid en het kwaad.
      Ik ben blij dat ik er van af ben. Aan iedereen: stop ermee! Je bent slecht bezig en op een dag zal het fout gaan.

      • Anoniem

        09 mei 2018 16:37

        Ik voel al jullie verhalen sterk aan. Ik ben begonnen met stelen toen ik elf jaar was. Inmiddels doe ik het al 20 jaar. Ik heb wel nog nooit van vrienden of familie gestolen. Kom soms met drie jassen over elkaar en drie tassen volgepropt thuis, gevuld aan huisdecoratie, kledij, eten, drank. Van levensnoodzakelijk tot alle leuke hebbedingetjes. Mijn huis loopt over, mijn kledij past zelfs niet meer in mijn tweede kleerkast. Ik kan er precies niet mee stoppen, elke winkel waar ik kom pak ik in de gauwte toch maar even iets mee, al is het een frulletje van een euro. In al die jaren ben ik nog nergens mee gepakt. Ik kan een babbeltje doen met de eigenaar en nog van alles hebben meenegenomen. Ik test mijzelf dan ook hoever ik kan gaan. Continu grenzen aftasten. Onlangs is de emmer overgelopen, en heb ik geprobeerd een puppy te stelen (weliswaar van een grote broodfokker die zijn dieren mishandeld, ondanks dat het niets goed praat). Ik ben wel gepakt en we hebben dit recht gezet door onmiddelijk te betalen (helft van de prijs van de hond). Ik schaam mij diep kapot. Ik weet hier geen raad mee. Ik wil het niet doen maar toch kan ik het niet laten en is het precies een "lijdensweg" die ik maar moet ondergaan. Ik kan mezelf niet bedwingen, wil het wel maar krijg mijn bubbel niet doorgeprikt. Mensen met raad?

        • Anoniem

          02 juni 2018 10:38

          Hooi, ik steel nu ongeveer twee jaar. Alleen doe ik het niet in winkels, maar bij schoonfamilie. Ze zijn er achtergekomen dat ik het was en nu willen ze dat ik hulp ga zoeken, alleen vind ik het moeilijk, omdat ik niet precies weet naar wie je daarvoor heen moet. Graag kom ik in contact met andere die hetzelfde hebben als mij (heb gelezen dat dat heel goed werkt). Hoe heb jij het verder gedaan? Heb je hulp gevonden of niet?

        • Fen

          19 september 2016 19:30

          Heii
          Ik ben ook dertien en ik herken dit ook heel goed. Ik werd vandaag zelf nog aangehouden omdat ik ik had gejat, ik heb het zelf aan mijn ouders verteld. Ze reageerden er heel chill op, nu kijken wat er verder gebeurt. Ik denk dat als je het gewoon zelf vertelt en het toegeeft dat er dan heel makkelijk op word gereageerd. Ik heb niet gezegd dat ik last heb van kleptomanie maar ik denk dat ze snapten dat ik dit heb. Ik heb mezelf voorgenomen om gewoon heel erg mijn best te doen om te stoppen en het dan een plek te geven. Dit gaat veel tijd kosten maar ik wil gewoon dat het lukt want ik wil dit nooit meer.

          • Trotsemammie

            14 september 2014 01:02

            Je zou hier hulp voor kunnen zoeken. Er bestaat geloof ik wel een soort therapie voor om er van af te komen. Ik zou daar eens naar informeren als ik jou was.

            • Ielse

              29 januari 2014 12:06

              Alles wat je gestolen heb weggooien en alleen met vrienden of andere naar de winkels gaan zo dat zij op je letten. Of het meest effectieve: gepakt worden. Het klinkt cru en dat is het ook maar als je van het stelen af wil komen is dat niet makkelijk. Zelf ben ik 10jaar kleptomaan geweest en geloof me de drang blijf je houden, maar probeer daar boven te staan. Ook heb je nog het geluk dat je minderjarig bent en als je dan gesnapt wordt vervalt je "aantekening" (geen strafblad) als je gesnapt word met iets kleins na 5 jaar of na je 18e.

              Heel erg veel sterkte en succes om van je probleem af te komen.

              • 10eke

                31 oktober 2013 20:26

                Ik heb vele malen gestolen, vooral kleding. Ik heb een taakstraf gehad en een strafblad. Ook heb ik drie keer in de cel gezeten, één keer ben ik van het bed gelicht. Met stelen ben ik nu vijf jaar gestopt.

                • abrikoosje

                  06 oktober 2013 10:32

                  Daar maakt de maatschappij het wel naar, dat je zoiets gaat doen. Ik ben alleenstaand, 55 jaar oud en heb een minimum inkomen. Maar als ik honger heb en geen geld, zorg ik er toch wel voor dat ik goed eten op mijn bordje heb. Dat doe ik al mijn hele leven. Ik zie het als overleven, anders kom ik van de honger niet in slaap. Verder doe ik veel vrijwilligerswerk om anderen mensen te helpen en zo heb ik vrede met mezelf. Ik had het liever anders gezien, maar helaas.

                  • Toughcookie

                    19 juni 2013 22:59

                    Ik heb ook veel gestolen uit alle soorten winkels, ongeveer drie jaar lang. Nu ben ik gestopt. Ik ben twee keer gepakt voor mijn 18 de. Hierna ben ik gestopt. Nu ben ik 19 en heb ik echt geen zin in deze shit op mijn strafblad.
                    Ik vind het nog steeds vervelend om in de drogist of kledingwinkel te staan en te zien hoeveel dingen ik mee zou kunnen nemen en hoe duur alles is. Financieel heb ik het thuis namelijk niet zo best. Maar ik weet dat het beter is om niet te doen. Toch is het wel fijn om zonder stress een winkel uit te lopen en zelfs een beetje een trots gevoel op jezelf te hebben! Ik raad je aan minder naar de stad/winkels te gaan, en blijf denken aan de risico's. Hoop dat je er uit komt, en niet pas stopt als je gepakt wordt. Ga voor goeie karma punten.

                    • Kaatje

                      03 juni 2013 21:00

                      Ik ken de drang van stelen, doe het zelf ook. Ik heb het met kleding. Misschien klink ik egoïstisch als ik vertel dat ik bij het stelen altijd bedenk dat ik iets moet kopen, maar dan wel meer moet stelen dan het bedrag dat ik koop. Dus als iets 15 euro kost, moet wat ik iets stelen wat duurder is. Klinkt misschien raar, maar ik weet dat als ik iets koop en het poortje dan toch ooit een keer afgaat, ik iets in mijn tas heb zitten en ze mij niet zo snel verdenken. Mensen zeggen dat praten helpt, na bijna één jaar stelen, heb ik me per ongelijk versproken en het toen toch maar verteld aan de begeleiding (ik woon begeleid). Ik heb nu regels waar ik me aan moet houden. en bij de volgende keer, word het aan mijn ouders verteld. Nu heb ik al één maand niks meer meegenomen. Tips en tops die ik zou kunnen geven, bedenk dat als je gepakt wordt heb je een groot probleem en je voelt je even fijn, maar daarna voel je je rot. Groetjes

                      .
                      - Advertentie -
                      - Advertentie -