"Ik ben erg blij dat ik deze beslissing genomen heb. Toen mijn borsten werden weggehaald, is ook dit weefsel naar het forensisch lab gegaan en duurde het drie weken voor de uitslag bekend was. Toen ik tegenover de arts zat, kreeg ik te horen dat er kanker in het onderzochte weefsel was ontdekt. Ik zat naar hem te kijken alsof het niet over mij ging. Werkelijk alles gaat dan op de helling. Pas bij thuiskomst realiseerde ik me dat het echt om mezelf ging. Omdat ik bang was dat de kanker zou kunnen uitzaaien, zijn als een soort van voorzorgsmaatregel de lymfen in mijn rechteroksel weggehaald. Gelukkig waren die schoon. Ik mocht geen hormonen slikken, omdat er kanker was ontdekt. Dan fungeren de hormonen als een soort van voedingsbodem."
"Toch heb ik nog steeds niet echt het idee dat ik kanker heb gehad. Maar dat alles toch niet echt in orde was, realiseerde ik toen ik mijn baan als postbode moest opgeven. Het lopen buiten, dat is heerlijk. Dat was mijn ziel en zaligheid. Dat ik dat niet meer kan doen, vind ik heel erg. Dat buiten zijn is toch een uitlaatklep, zoals dat voor een ander sporten is. Je bent met jezelf, tijdens het lopen. Ter vervanging hiervan wandel ik nu veel."