Ben jij een hypochonder?

lonleyy 29 september 2018 11:02

Ja, helaas heb ik nu al een zo'n vijf jaar last van hypochondrie. Nog steeds in behandeling bij een psycholoog, voortdurend paniek aanvallen. Als maar denken dat ik wat heb. Er is niet één week geweest waar ik me optimaal goed en gezond voel in die vijf jaar. Je zit in een soort nachtmerrie waar je maar niet uit komt, zoals nu. Ik lig op bed snot verkouden, voel me raar en ik denk gelijk het allerergste. Alleen maar huilen, het is verschrikkelijk. Ik ben pas zestien.

hypogonder 6 augustus 2017 16:31

Hallo ik ben ook een hypochonder, maar het laatste jaar heel erg. Dan weer bang voor ziekte, dan weer voor keel. Nu heb ik paar dagen donkere ontlasting. Heb wel vis gegeten maar toch, het houdt niet op het is een hel.

Iemand 20 mei 2016 16:55

Ik ben ook een hypochonder. Ik had eerst een knobbeltje onder de borst, die kon ik gewoon bewegen, maar toch dacht ik dat ik borstkanker had. Later had ik wat donkere ontlasting ik dacht: nee, een maagbloeding! Ik zit altijd heel erg gebogen, dus ik had rugpijn en ik dacht dat het ruggenmergkanker was. Later werden mijn benen wat zwaar, omdat ik hard had gefietst. Toen dacht ik het helemaal. Ik laat mij dan weer wel geruststellen door de huisarts dan denk ik: oké, dat zit wel goed.

Jeannet 7 februari 2014 10:35

Ben het helemaal eens met Liza. Je kunt geen krant of tijdschrift meer openslaan of je leest over de meest enge ziektes. Ook in je eigen omgeving kom je mensen tegen die ongeneeslijk ziek zijn. Velen raken hierdoor ongerust en onzeker over hun eigen gezondheid. Info is goed maar het kan ook teveel zijn.

annette 29 november 2013 14:06

Na een operatie aan een hersentumor (pylocitair astrocytoom) vertrouw ik mijn lichaam niet meer. En dus ja, ik ben een hypochonder.

knuffel 31 oktober 2013 08:57

Ik was zeer zeker een hypochonder. Ik lees graag waargebeurde boeken en kijk graag naar waargebeurde films op TV. Meestal gaan deze over ernstige ziektes. Al wat er voorkwam in het boek of in de film begon ik ook te voelen. Ik was echt overtuigd dat ik ook die ziekte had. Ik was in die tijd ook een echte doktershopper. Je bent nooit meer gerust en kan niet meer gelukkig zijn. Ik heb bewust gekozen om deze boeken en films te mijden, niet echt naar het 'slechte' nieuws op TV te luisteren en de artikels in de krant over ziektes over te slaan. Het gaat nu stukken beter, alhoewel ergens die in mij nog steeds een beetje hypochonder schuilt. Misschien is dit wel nodig om alert te blijven. In elke geval, het is nu veel rustiger leven.
Heel veel sterkte voor mensen met hypochondrie en zoek u een weg om er vanaf te geraken. Je zult jezelf eeuwig dankbaar zijn.

Bloedseries 31 oktober 2013 05:07

Wanneer je na een aneurysma i.h. hoofd (DEC. 1997) elk jaar (tot voor 2 jaar terug) geopereerd wordt aan een kwaadaardige en mogelijk kwaadaardige aandoening, dan vergaat je de pret! Ik bemerk dat je zelf dan zo alert bent en niet weer iets wilt opmerken dat je naar het ziekenhuis moet. Het gekke is dat ik zelf een paar keer door heb gezet(arts zei niks a.d. hand),maar nadien een kwaadaardige aandoening bleek te hebben en geopereerd moest worden. Ik voel mij soms zelf een hypochonder, verontschuldig mij als ik uiteindelijk weer naar mijn huisarts ga. Zeker omdat ik soms voor hun 'onverklaarbare'bklachten heb. Paar dagen geleden werd ik 's avonds door de specialist gebeld: mijn bloed(BSE) was 100!Ze maakte zich ongerust (ik natuurlijk dan ook!) en moest de volgende dag bloed laten prikken, gelijk de dag erop kreeg ik de uitslag. Alles was normaal. Hoe kan dit? De arts weet het ook niet. Ik heb wel overal verdikkingen in vinger, voet en heftige pijnen. Ik probeer ze uit mijn hoofd te verbannen, want anders ga ik inderdaad richting hypochondrie! Maar van de andere kant ben ik blij dat er 'bewezen'dingen zijn waardoor ik mij niet goed voel? Alhoewel, alleen de pijn en een hoog BSE-waarde? En de leverwaarde niet goed, maar dat blijkt niet zo'n probleem? Ik zou willen dat er een echte diagnose kwam om er echt iets aan te kunnen doen. De jonge specialist is wel erg meegaand, mijn huisarts is erg alert, dus dat maakt het wat minder dat ik mij schuldig voel als ik WEER eens aan de bel trek.

bert 30 oktober 2013 08:12

Ik was er ook zo een! Ik beeldde mij ook alles in maar hebt gelukkig afstand kunnen nemen en leef daar een stuk rustiger door!

Liza 28 oktober 2013 10:03

Het is niet zo vreemd dat mensen gaan denken dat ze van alles hebben. Je hoort en leest ook voortdurend over de meest enge ziektes. Het ergste is nog dat het bepaald niet bevorderlijk is voor je gezondheid en welzijn als je steeds bang bent dat je iets ernstigs onder de leden hebt.

keesje 23 oktober 2013 17:24

Nee, ik denk niet dat ik een hypochonder ben.
Maar ik geloof dat er aardig wat mensen zijn die dat zijn. Zeer zeker vervelend lijkt mij dat, voor die mensen.