Meestal is behandeling van hyperactiviteit niet nodig. Bij een onderliggende aandoening wordt vaak wel behandeling ingezet.
Kinderartsen beschouwen hyperactiviteit bij kinderen in de eerste plaats als een gedragsverschijnsel. Het duidt niet zozeer op een probleemkind dan wel op de sterk uiteenlopende wijzen waarop de verschillende gezinsleden zich gedragen. Zij zullen in het algemeen aansporen tot grotere betrokkenheid, structuur en tolerantie.
De laatste jaren is wel een verschuiving merkbaar, mede door de vaak opmerkelijk goede resultaten van behandeling met medicatie bij bijvoorbeeld ADHD. In Nederland wordt steeds vaker behandeld met een combinatie van gedags- en gezinstherapie en medicijnen. Om een zo goed mogelijk beeld van het gedrag van het kind te krijgen worden er gesprekken gevoerd met een hulpverlener en een behandelplan opgesteld.