"Een andere wereld ging open voor mij. Ik hoorde weer! Eén van de eerste geluiden die ik waarnam, toen ik het ziekenhuis na de aansluiting verliet, was 'het geritsel van afgevallen bladeren'. In het begin klonk alles metaalachtig en kon ik een mannen- en vrouwenstem niet van elkaar onderscheiden. Ik hoorde écht alles; voortdurend getik van het uurwerk, het 'aanslaan' van de koelkast, het geluid van de dweil op de vloer."
"De eerste weken waren hierdoor ook heel vermoeiend. Veel geluiden moest ik opnieuw leren kennen. Met de hulp van de audiologe en de logopedisten van het revalidatiecentrum Spermalie begon ik te wennen aan het nieuwe gehoor. Het spraakverstaan werd snel beter. De geluiden klonken na enkele maanden weer 'normaal'. Door mezelf een muziektraining op te leggen, kon ik opnieuw van 'gekende' muziek genieten. Het blijft echter nog altijd moeilijk om 'nieuwe, ongekende' stemmen te waarderen. Bij muziek beluisteren let ik vooral op de melodie, minder op de stem van de artiest. Toch kan ik mij niet van de indruk ontdoen, dat ik de 'vroegere, bekende' muziek behoorlijk natuurgetrouw hoor. De grootste meerwaarde van de CI is voor mij het herwinnen van een sociaal leven. Ik kan weer babbelen, want om te kunnen praten met iemand moet je elkaar verstaan. Een slechthorend iemand wordt een stil iemand."