Beste lady,
Spijker op de kop, voor mij althans want ik denk er precies zo over. Sterker nog, dat wat je omschrijft is nu net hetgeen dat ik wil beleven met een vrouw.
Ik ben een man van in de 50 die al in geen 2 jaar meer met zijn vrouw heeft gevreeën, ondanks alle verwoede pogingen. Ik heb haar voorgesteld om een relatietherapeut op te zoeken maar na een ja-antwoord kwam er van haar verder niets aan initiatief. Attenties, met rust laten, weer een opening zoeken, weer over een therapeut beginnen, niets van dat alles helpt .
Ik ben niet van het vreemd gaan. Ik heb kinderen en geloof in verantwoordelijkheid en trouw, maar oh wat hunker ik naar een ervaring die jij nu omschrijft. Ik denk soms wel eens dat ik dan maar beter de knoop kan doorhakken. Nu is de seks nooit echt knallend geweest. Vroeger ging het wel, maar na de komst van kinderen, het moest snel, in het donker, net voor slapen gaan. Tsja dat wil ik toch anders.
Ik merk dat mijn seksuele vuur langzaam verdwijnt en dat stemt me treurig. Ik wil mijn vrouw terug, maar het lijkt wel dat iedere poging strand en dat zij het wel goed vind zo. Zij wil dat het volledig van mijn kant komt, maar toenadering van haar kant uit is er niet. Als ik dan een een toenadering probeer is de deur weer snel dicht, frustrerend.
Het doet me deugd jouw verhaal te lezen, want dat steunt me bij de gedachte dat ik misschien mezelf maar eens open moet stellen voor een andere vrouw. Waar ik wel mijn vuur kan laten branden en diep intiem mee kan worden. Want dat licht zit er wel, maar het vuur is gereduceerd tot een klein vlammetje waarvan ik hoop dat het niet dooft maar ooit weer oplaait.