Gezondheidsplein is een informatieve website over gezondheid. De gezondheidsinformatie op deze website staat los van eventueel getoonde advertenties.

"Ik heb mijn sociale fobie leren accepteren"

Verhaal door Ingrid (25)

Het verschrikkelijk vinden om in de belangstelling te staan, weinig gevoel voor eigenwaarde hebben, bang zijn om afgekeurd te worden door andere mensen, jezelf onhandig voelen in sociale situaties, niet voor jezelf op durven komen. Ingrid (25 jaar) heeft last van dit soort klachten. 

"Twee jaar geleden stuitte ik op mijn werk op een psychologieboek waar angststoornissen in werden beschreven. Toen ik het hoofdstuk over sociale angst las, dacht ik: dat gaat over mij: angst om afkeuring van een ander. Ik weet niet hoe mijn sociale fobie is ontstaan. Wel denk ik dat het te maken heeft met de manier waarop ik ben opgevoed. Mijn middelbare schoolperiode vond ik het ergst. Ik durfde de klas niet in. Klasgenoten hebben me wel eens, goedbedoeld, zo'n beetje de klas ingesleurd. Ik heb me letterlijk tegen de deurpost afgezet om het lokaal niet in te hoeven, zo bang was ik."

Angst voor afkeuring van een ander

"Als ik in een omgeving ben waar andere mensen zijn, ben ik bang dat zij me afkeuren. Ik ben bang dat ze me dom of lelijk vinden en voel me onhandig in sociale situaties. Als ik bijvoorbeeld in de rij sta voor de kassa en iemand dringt voor, durf ik daar niets van te zeggen omdat ik daarmee de aandacht op mezelf vestig. Ik vind het lastiger om in een groep met bekenden te zijn dan in een groep met vreemden. Vreemden weten nog niet hoe ik ben, zij verwachten nog niets van me. Bij bekenden voel ik me gedwongen om hun eventuele goede indruk van me in stand te houden. Ik ben ook bang voor de kritiek van anderen. Ik ben heel perfectionistisch, want als ik iets niet goed doe, kunnen mensen kritiek op me hebben en dat betekent dat ik waardeloos ben."

"Ik ben uiteindelijk zo'n beetje alle sociale situaties gaan vermijden: vriendschappen, een relatie, ik doe niets met mijn vrije tijd, heb mijn opleiding niet afgemaakt, enzovoorts. Ik ben bang dat ik afga, dat er een oordeel over me wordt uitgesproken. Dat is beangstigend, omdat ik mijn eigenwaarde koppel aan wat anderen van me vinden. Tijdens de slechtere periodes van mijn fobie wilde ik het liefst thuis blijven en niets te maken hebben met de buitenwereld; geen journaal, geen krant, niets! Als ik stilstond bij wat er in de wereld allemaal gebeurde, kwam ik tot de conclusie dat ik niets met mijn leven deed, dat ik niets betekende, en dat was heel pijnlijk.

"Als ik in een omgeving ben waar andere mensen zijn, ben ik bang dat zij me afkeuren. Ik ben bang dat ze me dom of lelijk vinden en voel me onhandig in sociale situaties. Als ik bijvoorbeeld in de rij sta voor de kassa en iemand dringt voor, durf ik daar niets van te zeggen omdat ik daarmee de aandacht op mezelf vestig. Ik vind het lastiger om in een groep met bekenden te zijn dan in een groep met vreemden. Vreemden weten nog niet hoe ik ben, zij verwachten nog niets van me. Bij bekenden voel ik me gedwongen om hun eventuele goede indruk van me in stand te houden. Ik ben ook bang voor de kritiek van anderen. Ik ben heel perfectionistisch, want als ik iets niet goed doe, kunnen mensen kritiek op me hebben en dat betekent dat ik waardeloos ben."

"Ik ben uiteindelijk zo'n beetje alle sociale situaties gaan vermijden: vriendschappen, een relatie, ik doe niets met mijn vrije tijd, heb mijn opleiding niet afgemaakt, enzovoorts. Ik ben bang dat ik afga, dat er een oordeel over me wordt uitgesproken. Dat is beangstigend, omdat ik mijn eigenwaarde koppel aan wat anderen van me vinden. Tijdens de slechtere periodes van mijn fobie wilde ik het liefst thuis blijven en niets te maken hebben met de buitenwereld; geen journaal, geen krant, niets! Als ik stilstond bij wat er in de wereld allemaal gebeurde, kwam ik tot de conclusie dat ik niets met mijn leven deed, dat ik niets betekende, en dat was heel pijnlijk.

Therapie

"Ik moet leren mezelf complimenten te geven en complimenten te accepteren. Daarom volg ik op het moment een groepstraining waarbij ik leer dat mijn eigen irreële gedachten mijn angst in stand houden. Die gedachten leer ik te veranderen. Een bijeenkomst bestaat uit een theoretisch gedeelte, het oefenen van moeilijke situaties door middel van rollenspellen en het bespreken van het 'huiswerk'. Iedere deelnemer maakt een lijst met situaties die angst oproepen, van redelijk makkelijke tot zeer moeilijke, en probeert die in het dagelijks leven op te zoeken om ermee om te leren gaan."

"Ik heb veel baat bij deze training. De opdracht die ik mezelf nu heb gegeven is: ik moet me in de koffiekamer op mijn werk mengen in een gesprek. Iets wat ik heel moeilijk vind, omdat ik daarmee de aandacht op mezelf vestigt. Zodra het gesprek over koetjes en kalfjes gaat, weet ik gewoon echt niet wat ik moet zeggen. Als ik met iemand praat, vraag ik me ook af welke mening ik volgens diegene moet hebben en hoe hij of zij wil dat ik me gedraag. De volgende stap is nog moeilijker; ik moet me niet alleen mengen in een gesprek, maar zelf een gesprek beginnen. Tijdens de meest recente bijeenkomst van de cursus hebben we een kerstlied gezongen, eerst met de hele groep, daarna in subgroepjes en tenslotte één voor één. Ik vond dat doodeng. En dan was ik ook nog de op één na laatste die het lied in mijn eentje moest zingen, terwijl de anderen de opdracht kregen om naar me te kijken. En ik kan ook niet goed zingen."

"Ik moet leren mezelf complimenten te geven en complimenten te accepteren. Daarom volg ik op het moment een groepstraining waarbij ik leer dat mijn eigen irreële gedachten mijn angst in stand houden. Die gedachten leer ik te veranderen. Een bijeenkomst bestaat uit een theoretisch gedeelte, het oefenen van moeilijke situaties door middel van rollenspellen en het bespreken van het 'huiswerk'. Iedere deelnemer maakt een lijst met situaties die angst oproepen, van redelijk makkelijke tot zeer moeilijke, en probeert die in het dagelijks leven op te zoeken om ermee om te leren gaan."

"Ik heb veel baat bij deze training. De opdracht die ik mezelf nu heb gegeven is: ik moet me in de koffiekamer op mijn werk mengen in een gesprek. Iets wat ik heel moeilijk vind, omdat ik daarmee de aandacht op mezelf vestigt. Zodra het gesprek over koetjes en kalfjes gaat, weet ik gewoon echt niet wat ik moet zeggen. Als ik met iemand praat, vraag ik me ook af welke mening ik volgens diegene moet hebben en hoe hij of zij wil dat ik me gedraag. De volgende stap is nog moeilijker; ik moet me niet alleen mengen in een gesprek, maar zelf een gesprek beginnen. Tijdens de meest recente bijeenkomst van de cursus hebben we een kerstlied gezongen, eerst met de hele groep, daarna in subgroepjes en tenslotte één voor één. Ik vond dat doodeng. En dan was ik ook nog de op één na laatste die het lied in mijn eentje moest zingen, terwijl de anderen de opdracht kregen om naar me te kijken. En ik kan ook niet goed zingen."

Vooruitgang

"Tegenwoordig gaat het beter. Vroeger dacht ik dat ik een probleem wás, nu weet ik dat ik een probleem héb. Er zijn enkele collega's die ik heb toevertrouwd dat ik een sociale fobie heb. Ze waren erg verbaasd, hadden dat niet verwacht en nooit aan mij gemerkt. Ik heb ook geleerd dat mijn gedachten mijn gevoelens beïnvloeden en niet andersom. Dat automatisch negatief denken, dat moet ik afleren. Ik heb de overtuiging dat ik er vanaf kan komen. Ik schaamde me eerst voor mezelf, maar ik kan nu zeggen dat ik redelijk normaal ben. Die overtuiging groeide toen ik via de Stichting Fobieclub Nederland voor het eerst in contact kwam met lotgenoten. Ik ben er niet meer van overtuigd dat ik een mislukkeling ben. Ik ben realistischer gaan denken, heb meer mensen om mij heen en ik realiseer me dat er niks fundamenteel mis met mij is."

"Tegenwoordig gaat het beter. Vroeger dacht ik dat ik een probleem wás, nu weet ik dat ik een probleem héb. Er zijn enkele collega's die ik heb toevertrouwd dat ik een sociale fobie heb. Ze waren erg verbaasd, hadden dat niet verwacht en nooit aan mij gemerkt. Ik heb ook geleerd dat mijn gedachten mijn gevoelens beïnvloeden en niet andersom. Dat automatisch negatief denken, dat moet ik afleren. Ik heb de overtuiging dat ik er vanaf kan komen. Ik schaamde me eerst voor mezelf, maar ik kan nu zeggen dat ik redelijk normaal ben. Die overtuiging groeide toen ik via de Stichting Fobieclub Nederland voor het eerst in contact kwam met lotgenoten. Ik ben er niet meer van overtuigd dat ik een mislukkeling ben. Ik ben realistischer gaan denken, heb meer mensen om mij heen en ik realiseer me dat er niks fundamenteel mis met mij is."

Terug naar het begin

Reacties

  • Lucky 47

    16 november 2019 15:33

    Hallo allemaal,
    Ik heb ook last van sociale fobie wanneer als ik slecht geslapen heb. En ik heb al 2 jaar slaapprobleem. Doordat ik nu weet dat ik last heb van sociale heb door het slecht slapen. daarom slaap ik juist altijd slecht. Ik wil graag met lotgenoten praten en vrienden maken. Zodat we elkaar kunnen steunen.

    • JS

      08 oktober 2019 19:00

      Hallo,
      Ik ben 24 jaar oud en ook ik heb hier last van. Niks meer durven sociaal gezien, angst om te bellen en daarbij gaan te stotteren. Ik loop al een tijdje bij het GGZ, maar helaas werkt dit niet goed. Ik probeer nu mijn hulp ergens anders te zoeken. Ik zou tevens graag met andere (indien dit wederzijds is) in contact willen komen, die ook last hebben van een sociale fobie. Allemaal heel veel sterkte!
      Lieve groetjes,
      JS

      • JC

        12 september 2019 18:21

        Hoi, wat een herkenbaar verhaal. Ik ben 24 jaar.
        Ik heb sociale angst en ook symptomen van depressie. Al heel erg lang. Ik heb eindelijk besloten om er wat aan te doen: morgen ga ik naar de huisarts om een verwijsbrief voor een Psycholoog aan te vragen.

        Ik heb mijn mijn studie (Psychologie) na 5 jaar nog niet af, omdat ik al 3 keer gestopt ben. Nu ben ik begonnen met een nieuwe studie (Communicatie) in een andere stad, maar hierdoor worden mijn klachten ook erger. Ik wil het niet weer ontwijken, ik wil het aanpakken.

        Vraag: heb je je opleiding uiteindelijk nog afgemaakt?

        Groetjes en veel moois toegewenst.

        • JS

          08 oktober 2019 19:05

          Hoi!
          Ik ben zelf 24 jaar oud en heb dezelfde klachten ongeveer. Kamp er ook al enige tijd mee en zoek eigenlijk lotgenoten om elkaar te kunnen ondersteunen en misschien wel tips te geven. Hoor wel of je daar ook interesse in hebt!
          Groet,
          Jenny

        • An

          11 augustus 2019 00:23

          Beste Ingrid,

          Ik ben een meisje van 12, bijna 13, jaar. Ik ga binnenkort naar klas 2 en heb deze gevoelens elke dag. Ik zit ook in een depressie. Ik ben altijd gepest en heb 2 lastige jaren achter de rug. 4 maanden geleden heb ik verteld dat ik biseksueel was. De reacties waren goed, maar ik durf het aan niemand te vertellen omdat ik bang ben dat ze me raar vinden. De klachten worden steeds meer, maar durf er mee niet naar mijn ouders te gaan. Wat kan ik doen?

          • Andre

            17 juli 2019 09:36

            Ik heb er dagelijks last van vooral op m'n werk. Heb geen idee meer wat ik ermee moet. Ik sport elke dag keihard, doe ademhalingsoefeningen, bezoek regelmatig een spa maar niks blijkt te helpen. Weet hiermee geen raad meer.

            • Tara

              13 juni 2019 02:51

              Help ik wil heel graag in contact komen met lotgenoten met angststoornis.
              In regio Nijmegen. Ik ben een vrouw van 55 jaar.

              Alvast bedankt.

              • Sammy

                25 augustus 2019 13:45

                Dag Tara,

                Ik ben sinds kort een Facebook groep begonnen voor mensen met een sociale fobie en/of andere angststoornissen.
                Is alleen niet in omgeving Nijmegen helaas.

                Ik ben begonnen met deze groep, omdat bij mij ook meerdere dingen zijn geconstateerd, en ik ook graag in contact wil komen met lotgenoten. Elkaar aanhoren en proberen te steunen/helpen/adviseren, samen sta je altijd sterker is mijn idee. Als u interesse heeft, bent u meer dan welkom is mijn groep!

                In ieder geval veel sterkte en succes de komende tijd.

                • JS

                  08 oktober 2019 19:01

                  Ik zou graag in je fb groep willen!
                  Groet, Jenny

              • Sanne

                18 januari 2019 01:25

                Ik ben twee jaar in behandeling geweest voor sociale fobie en zit momenteel in de ‘fase’ die je beschreef dat ik me af wil zonderen. Heb mijn studie niet afgemaakt en ik durf niet te werken.

                Hoe ben je hieruit gestapt?

                • Miranda

                  18 maart 2018 20:22

                  Ik heb ook eerst EMDR gedaan en het heeft mijn niet geholpen. Daarna heb ik hypnose gedaan en nu ben ik van mijn angst af. Ik ben zelf bij een hypnosepraktijk geweest.
                  Erg lieve man die je begrijpt en naar je luistert. Hoop dat jullie hier wat mee kunnen :) Ik ben van mijn angst af en heb 2 sessies gedaan.

                  • Marco

                    03 september 2018 03:21

                    Hoi Miranda, ik lees met grote interesse op deze site en jouw reactie in het bijzonder. Dankjewel voor t delen! Ik ben benieuwd; bij wie heb je de sessies gedaan? Overweeg sterk dat ook te doen!
                    Dank vast,
                    Groet Marco

                  • Kees

                    11 december 2017 12:38

                    Ik zoek lotgenoten om verhalen mee te delen. Ikzelf heb ook sociale angsten waar ik mijn hele leven last van hebt. Ik ben 37 jaar en ik woon in Den Haag. Het lijk mij leuk om met iemand in contact te komen.

                    • Marco

                      03 september 2018 03:18

                      Hoi Kees, ik herken een hoop op deze site. Zelf zit ik nu een tijdje in Thailand, maar ben 36 en woonde ook in Den Haag. Dit is eigenlijk voor het eerst dat ik serieus naar m'n klachten kijk, heb het eerder denk ik niet willen zien. Dus, lijkt me interessant om eens te mailen.
                      Groet Marco

                    • Meisje14

                      18 augustus 2017 22:59

                      Hee, ik ben een meisje van veertien jaar en ik heb echt bijna dezelfde dingen/gevoelens! Ik zit er eigenlijk wel een beetje mee en ben daardoor een tijdje geleden een tijdje best wel depressief geweest. Ik dacht/denk nog steeds dat ik er nooit bij hoor en ik heb ook vaak dat ik denk dat iemand boos op mij is. Ik ga het niet tegen mijn ouders zeggen, want ik schaam me er heel erg om. Is er ook een manier dat iemand mij kan helpen zonder dat mijn ouders dat weten?

                      • frashii13

                        22 april 2018 20:50

                        Wees sterk en vertel het tegen je ouders. Je zult er enorm van opknappen en ik weet zeker dat ze je steunen. Ik heb het ook niet gedaan en heb er naderhand enorm veel spijt van dat ik zolang heb gewacht. Je denkt nu waarschijnlijk: ik zeg het toch niet. Maar je ouders zullen het enorm knap van je vinden dat je zoiets durft te vertellen. De meeste meisjes van jouw leeftijd zouden dat niet durven. Wees sterk.

                      .
                      - Advertentie -
                      - Advertentie -