Gezondheidsplein is een informatieve website over gezondheid. De gezondheidsinformatie op deze website staat los van eventueel getoonde advertenties.

Eiwit in urine (Proteïnurie)

4.5 uit 5 - 77 beoordelingen
Beoordeling icoon71 mensen vonden deze informatie nuttig

In het kort: 

  • Normaal gesproken is er niet of nauwelijks eiwit in de urine aanwezig. 
  • Wanneer er voor langere tijd eiwit in de urine aanwezig is, is er vaak iets met de nieren aan de hand. 
  • Er zijn meerdere mogelijke oorzaken voor te veel eiwit in de urine, zoals een hoge bloeddruk of diabetes.
  • Vaak zijn er geen symptomen aanwezig, in sommige gevallen is er een laag schuim op de urine te zien.
  • De diagnose kan worden gesteld met een ‘dipstick’. Dit is een staafje dat van kleur verandert zodra het in aanraking komt met eiwit.
  • De behandeling van eiwit in de urine bestaat doorgaans uit medicatie.
  • Het is aan te raden om een zoutarm dieet te volgen en andere leefstijltips toe te passen. 

Wat is eiwit in urine (proteïnurie)? 

Normaal gesproken zit er niet of nauwelijks eiwit in je urine. Het is normaal dat er soms tijdelijk eiwit in je urine zit, bijvoorbeeld na sporten of als je griep hebt gehad. Als je echter voor langere tijd te veel eiwitten in je urine hebt, spreken we van proteïnurie.  Dit betekent vaak dat er iets met je nieren aan de hand is. Heb je langere tijd eiwit in je urine, dan krijg je klachten. 

Normaal gesproken zit er niet of nauwelijks eiwit in je urine. Het is normaal dat er soms tijdelijk eiwit in je urine zit, bijvoorbeeld na sporten of als je griep hebt gehad. Als je echter voor langere tijd te veel eiwitten in je urine hebt, spreken we van proteïnurie.  Dit betekent vaak dat er iets met je nieren aan de hand is. Heb je langere tijd eiwit in je urine, dan krijg je klachten. 

Wat is een normale en verhoogde hoeveelheid eiwit in je urine?

Bij een normale waarde heb je per dag minder dan 30 milligram eiwit in je urine. Bij meer dan 30 milligram per dag is de waarde verhoogd. Hieronder vind je de normale en verhoogde eiwitwaarden in urine op een rij: 

  • Normale hoeveelheid eiwit in de urine: minder dan 30 milligram eiwit per dag. Hierbij werken de nieren normaal.
  • Licht verhoogde hoeveelheid eiwit in de urine: 30 tot 300 milligram eiwit per dag. Dit kan duiden op een beginnende nierziekte.
  • Verhoogde hoeveelheid eiwit in de urine: 300 tot 3000 milligram per dag. Dit duidt erop dat je een ernstige nieraandoening hebt.
  • Sterk verhoogde hoeveelheid eiwit in de urine: meer dan 3000 milligram per dag. Dit duidt erop dat je een ernstige tot zeer ernstige nieraandoening hebt.

Bij een sterk verhoogde hoeveelheid eiwit in de urine is er sprake van het nefrotisch syndroom. Hierbij “lekken” de nieren grote hoeveelheden eiwit, omdat het filter van de nieren niet meer goed werkt. Je bloed wordt dan niet goed gefilterd en veel eiwitten lekken door naar de urine. 

Bij een normale waarde heb je per dag minder dan 30 milligram eiwit in je urine. Bij meer dan 30 milligram per dag is de waarde verhoogd. Hieronder vind je de normale en verhoogde eiwitwaarden in urine op een rij: 

  • Normale hoeveelheid eiwit in de urine: minder dan 30 milligram eiwit per dag. Hierbij werken de nieren normaal.
  • Licht verhoogde hoeveelheid eiwit in de urine: 30 tot 300 milligram eiwit per dag. Dit kan duiden op een beginnende nierziekte.
  • Verhoogde hoeveelheid eiwit in de urine: 300 tot 3000 milligram per dag. Dit duidt erop dat je een ernstige nieraandoening hebt.
  • Sterk verhoogde hoeveelheid eiwit in de urine: meer dan 3000 milligram per dag. Dit duidt erop dat je een ernstige tot zeer ernstige nieraandoening hebt.

Bij een sterk verhoogde hoeveelheid eiwit in de urine is er sprake van het nefrotisch syndroom. Hierbij “lekken” de nieren grote hoeveelheden eiwit, omdat het filter van de nieren niet meer goed werkt. Je bloed wordt dan niet goed gefilterd en veel eiwitten lekken door naar de urine. 

Symptomen van eiwit in de urine

Eiwit in de urine geeft gewoonlijk geen symptomen. Pas als er erg veel eiwit in de urine terechtkomt, kun je de volgende symptomen krijgen: 

  • Schuimende urine. Het eiwit laat je urine schuimen en kan een duidelijk zichtbare laag schuim op de urine veroorzaken. Het schuim blijft ook liggen op de urine. 
  • Vochtophoping, zoals gezwollen benen, enkels en geslachtsdelen. Dit wordt veroorzaakt doordat de nieren door het eiwitverlies in de war raken. Ze gaan daardoor meer zout en water vasthouden, met vochtophopingen tot gevolg. 
  • Minder vaak plassen. Dit hangt samen met het feit dat je lichaam meer vocht vasthoudt. 
  • Verminderde weerstand. Met het verlies van (veel) eiwitten, die nodig zijn bij je afweersysteem, verslechtert je weerstand. 
  • Trombose. Verlies je erg veel eiwit via je urine, dan kunnen die eiwitten minder goed hun werk doen bij het remmen van de bloedstolling. Daardoor neemt de kans op bloedstolsels en trombose toe.
  • Verhoogde kans op hart- en vaatziekten. Je lever probeert het eiwitverlies via je urine te compenseren en gaat meer eiwitten aanmaken. Hierbij maakt de lever echter ook meer vetten en cholesterol aan, waardoor het vetpercentage in je bloed toeneemt. Dit verhoogt de kans op het dichtslibben van slagaderen. 

Merk je deze klachten op en vermoed je dat dit komt door veel eiwit in je urine? Neem dan direct contact op met je huisarts. Bij deze symptomen is de hoeveelheid eiwit in de urine namelijk al erg hoog en is er mogelijk sprake van het nefrotisch syndroom.

Kun je aan je urine zien of er eiwitten in zitten? 

Het is, behalve bij schuimende urine, niet zichtbaar aan je urine of er een hoge concentratie eiwitten in zit. Bloed in je urine, (witte) vlokken in je urine en troebele urine duiden in het algemeen niet op verhoogd eiwit in je urine. Meer weten over wat je urine je wél kan vertellen? Lees hier meer over wat de kleur van je urine zegt over je gezondheid. 

Eiwit in de urine geeft gewoonlijk geen symptomen. Pas als er erg veel eiwit in de urine terechtkomt, kun je de volgende symptomen krijgen: 

  • Schuimende urine. Het eiwit laat je urine schuimen en kan een duidelijk zichtbare laag schuim op de urine veroorzaken. Het schuim blijft ook liggen op de urine. 
  • Vochtophoping, zoals gezwollen benen, enkels en geslachtsdelen. Dit wordt veroorzaakt doordat de nieren door het eiwitverlies in de war raken. Ze gaan daardoor meer zout en water vasthouden, met vochtophopingen tot gevolg. 
  • Minder vaak plassen. Dit hangt samen met het feit dat je lichaam meer vocht vasthoudt. 
  • Verminderde weerstand. Met het verlies van (veel) eiwitten, die nodig zijn bij je afweersysteem, verslechtert je weerstand. 
  • Trombose. Verlies je erg veel eiwit via je urine, dan kunnen die eiwitten minder goed hun werk doen bij het remmen van de bloedstolling. Daardoor neemt de kans op bloedstolsels en trombose toe.
  • Verhoogde kans op hart- en vaatziekten. Je lever probeert het eiwitverlies via je urine te compenseren en gaat meer eiwitten aanmaken. Hierbij maakt de lever echter ook meer vetten en cholesterol aan, waardoor het vetpercentage in je bloed toeneemt. Dit verhoogt de kans op het dichtslibben van slagaderen. 

Merk je deze klachten op en vermoed je dat dit komt door veel eiwit in je urine? Neem dan direct contact op met je huisarts. Bij deze symptomen is de hoeveelheid eiwit in de urine namelijk al erg hoog en is er mogelijk sprake van het nefrotisch syndroom.

Kun je aan je urine zien of er eiwitten in zitten? 

Het is, behalve bij schuimende urine, niet zichtbaar aan je urine of er een hoge concentratie eiwitten in zit. Bloed in je urine, (witte) vlokken in je urine en troebele urine duiden in het algemeen niet op verhoogd eiwit in je urine. Meer weten over wat je urine je wél kan vertellen? Lees hier meer over wat de kleur van je urine zegt over je gezondheid. 

Oorzaken van eiwit in urine

Een verhoogde hoeveelheid eiwit in je urine wordt over het algemeen veroorzaakt door een nierprobleem. Goed werkende nieren filteren afvalstoffen uit het bloed. Zo zorgen ze ervoor dat deze afvalstoffen het lichaam verlaten via de urine. Indien de nieren niet goed werken, plas je ook de stoffen uit die het lichaam wel nodig heeft, zoals eiwitten. Lees hier meer over de werking van de nieren en urinewegen. 

Beschadiging van de nierfilters kan verschillende oorzaken hebben. Het kan duiden op verschillende nieraandoeningen. Lees daar hieronder meer over. Soms treedt beschadiging van de nierfilters, met eiwit in de urine als gevolg, op door het gebruik van ontstekingsremmende pijnstillers (NSAID’s), zoals diclofenac, naproxen en ibuprofen.

Een verhoogde hoeveelheid eiwit in je urine wordt over het algemeen veroorzaakt door een nierprobleem. Goed werkende nieren filteren afvalstoffen uit het bloed. Zo zorgen ze ervoor dat deze afvalstoffen het lichaam verlaten via de urine. Indien de nieren niet goed werken, plas je ook de stoffen uit die het lichaam wel nodig heeft, zoals eiwitten. Lees hier meer over de werking van de nieren en urinewegen. 

Beschadiging van de nierfilters kan verschillende oorzaken hebben. Het kan duiden op verschillende nieraandoeningen. Lees daar hieronder meer over. Soms treedt beschadiging van de nierfilters, met eiwit in de urine als gevolg, op door het gebruik van ontstekingsremmende pijnstillers (NSAID’s), zoals diclofenac, naproxen en ibuprofen.

Waar kan eiwit in je urine op duiden?

Eiwit in de urine duidt mogelijk op een van de volgende aandoeningen: 

Een sterk verhoogde hoeveelheid eiwit in je urine kan dus duiden op ernstige aandoeningen. Vermoed je dat je hier last van hebt, neem dan contact op met je huisarts. 

Eiwit in de urine duidt mogelijk op een van de volgende aandoeningen: 

Een sterk verhoogde hoeveelheid eiwit in je urine kan dus duiden op ernstige aandoeningen. Vermoed je dat je hier last van hebt, neem dan contact op met je huisarts. 

Eiwit in je urine en zwangerschap

Ben je zwanger en heb je veel eiwitten in je urine? Ga dan langs je arts of verloskundige. Dit kan namelijk duiden op zwangerschapsvergiftiging. Bij zwangerschapsvergiftiging heb je een hoge bloeddruk en eiwitten in je urine. Lees hier meer over zwangerschapsvergiftiging. 

Ben je zwanger en heb je veel eiwitten in je urine? Ga dan langs je arts of verloskundige. Dit kan namelijk duiden op zwangerschapsvergiftiging. Bij zwangerschapsvergiftiging heb je een hoge bloeddruk en eiwitten in je urine. Lees hier meer over zwangerschapsvergiftiging. 

Onderzoek en diagnose van eiwit in urine

De huisarts of, in het geval van erg hoge eiwitwaarden in je urine, een nefroloog (nierspecialist) kan je onderzoeken en een diagnose stellen. Dit kan bijvoorbeeld door een test met een ‘dipstick’ of door een urineonderzoek. In sommige gevallen is ook een nierbiopsie nodig. 

Eiwit in urine testen met een dipstick

Het eiwitgehalte van de urine kan worden getest met een dipstick. Dit is een staafje dat van kleur verandert zodra het in aanraking komt met eiwit. Bij deze test vang je urine op met een potje en houd je de dipstick gedurende enkele seconden in de urine. Vervolgens is aan de kleurverandering van de dipstick het eiwitgehalte af te lezen. Je kunt deze test bij de huisarts laten doen, maar het is ook mogelijk om hem thuis uit te voeren. 

Eiwit in urine testen met urineonderzoek (microalbumine)

Ook met een urineonderzoek, genaamd een microalbumine, is het mogelijk om eiwitten in je urine te onderzoeken. Bij een microalbumine wordt de hoeveelheid albumine in je urine gemeten. Dit wordt over het algemeen gemeten aan de hand van de albumine-kreatinine-ratio: de hoeveelheid albumine gedeeld door de hoeveelheid kreatinine (ook wel creatinine) in urine. 

Albumine is een eiwit dat in je lever wordt gemaakt en het meest voorkomt in je bloed. Als je nieren goed werken, lekt er maar heel weinig albumine door naar je urine. Functioneren je nieren niet goed, dan zie je dit terug aan grotere hoeveelheden albumine in de urine. Daarom wordt vaak specifiek naar albumine gekeken in de urine, om vast te stellen of er eiwit in je urine lekt. Ook is albumine één van de eerste eiwitten die in je urine worden doorgelaten, omdat deze zo klein is. Heb je meer nierschade, dan zal er veel albumine in je urine zichtbaar zijn. Ook grotere eiwitten, de globulines, komen dan in de urine terecht. 

De hoeveelheid albumine wordt bij de microalbumine-test afgezet tegen de hoeveelheid kreatinine in de urine. Dit zegt namelijk iets over de verdunning van je urine. Heb je veel gedronken, dan is je urine meer verdund. Er is dan ook minder kreatinine in je urine te zien. Heb je weinig gedronken, dan zal je urine geconcentreerder zijn en er meer kreatinine in zitten. Daarom wordt tijdens een test voor eiwit in je urine de hoeveelheid albumine vergeleken met de hoeveelheid kreatinine. Op die manier wordt duidelijk of de eiwitwaarden in je urine hoog zijn, ongeacht of je voor de test veel gedronken hebt of niet. 

Bij de microalbumine-test wordt, bij voorkeur, ochtendurine gebruikt. De albumine-concentratie in je plas is namelijk niet constant. Onder andere inspanning, een urineweginfectie, je bloeddruk of koorts kunnen effect hebben op de uitslag van de test. Ochtendurine is het meest betrouwbaar. 

Een nierbiopsie vanwege eiwit in urine

In sommige gevallen is een nierbiopsie nodig om de juiste diagnose te stellen als je eiwit in je urine hebt. Bij een nierbiopsie haalt een arts met een holle naald een stukje weefsel uit je nier. Dit nierweefsel wordt vervolgens in een laboratorium onderzocht om de juiste diagnose voor het nierprobleem vast te stellen. 

De huisarts of, in het geval van erg hoge eiwitwaarden in je urine, een nefroloog (nierspecialist) kan je onderzoeken en een diagnose stellen. Dit kan bijvoorbeeld door een test met een ‘dipstick’ of door een urineonderzoek. In sommige gevallen is ook een nierbiopsie nodig. 

Eiwit in urine testen met een dipstick

Het eiwitgehalte van de urine kan worden getest met een dipstick. Dit is een staafje dat van kleur verandert zodra het in aanraking komt met eiwit. Bij deze test vang je urine op met een potje en houd je de dipstick gedurende enkele seconden in de urine. Vervolgens is aan de kleurverandering van de dipstick het eiwitgehalte af te lezen. Je kunt deze test bij de huisarts laten doen, maar het is ook mogelijk om hem thuis uit te voeren. 

Eiwit in urine testen met urineonderzoek (microalbumine)

Ook met een urineonderzoek, genaamd een microalbumine, is het mogelijk om eiwitten in je urine te onderzoeken. Bij een microalbumine wordt de hoeveelheid albumine in je urine gemeten. Dit wordt over het algemeen gemeten aan de hand van de albumine-kreatinine-ratio: de hoeveelheid albumine gedeeld door de hoeveelheid kreatinine (ook wel creatinine) in urine. 

Albumine is een eiwit dat in je lever wordt gemaakt en het meest voorkomt in je bloed. Als je nieren goed werken, lekt er maar heel weinig albumine door naar je urine. Functioneren je nieren niet goed, dan zie je dit terug aan grotere hoeveelheden albumine in de urine. Daarom wordt vaak specifiek naar albumine gekeken in de urine, om vast te stellen of er eiwit in je urine lekt. Ook is albumine één van de eerste eiwitten die in je urine worden doorgelaten, omdat deze zo klein is. Heb je meer nierschade, dan zal er veel albumine in je urine zichtbaar zijn. Ook grotere eiwitten, de globulines, komen dan in de urine terecht. 

De hoeveelheid albumine wordt bij de microalbumine-test afgezet tegen de hoeveelheid kreatinine in de urine. Dit zegt namelijk iets over de verdunning van je urine. Heb je veel gedronken, dan is je urine meer verdund. Er is dan ook minder kreatinine in je urine te zien. Heb je weinig gedronken, dan zal je urine geconcentreerder zijn en er meer kreatinine in zitten. Daarom wordt tijdens een test voor eiwit in je urine de hoeveelheid albumine vergeleken met de hoeveelheid kreatinine. Op die manier wordt duidelijk of de eiwitwaarden in je urine hoog zijn, ongeacht of je voor de test veel gedronken hebt of niet. 

Bij de microalbumine-test wordt, bij voorkeur, ochtendurine gebruikt. De albumine-concentratie in je plas is namelijk niet constant. Onder andere inspanning, een urineweginfectie, je bloeddruk of koorts kunnen effect hebben op de uitslag van de test. Ochtendurine is het meest betrouwbaar. 

Een nierbiopsie vanwege eiwit in urine

In sommige gevallen is een nierbiopsie nodig om de juiste diagnose te stellen als je eiwit in je urine hebt. Bij een nierbiopsie haalt een arts met een holle naald een stukje weefsel uit je nier. Dit nierweefsel wordt vervolgens in een laboratorium onderzocht om de juiste diagnose voor het nierprobleem vast te stellen. 

Behandeling van eiwit in de urine

De behandeling van eiwit in urine bestaat vaak uit medicatie. Welke medicijnen je krijgt voorgeschreven, is afhankelijk van de onderliggende aandoening. Voorbeelden van medicijnen die je kunt krijgen, zijn ACE-remmers (zoals Enalapril en Lisinopril) en A-2-blokkers (zoals Losartan of Valsartan). Deze werken bloeddrukverlagend en hebben een positief effect op je nieren. Vaak wordt ook een plastablet (zoals Hydrochloorthiazide of Furosemide) voorgeschreven. In het geval van ernstigere nierziekten kan ook Prednisolon en Cyclofosfamide worden gebruikt in de behandeling tegen eiwitverlies via de urine. 

De behandeling van eiwit in urine bestaat vaak uit medicatie. Welke medicijnen je krijgt voorgeschreven, is afhankelijk van de onderliggende aandoening. Voorbeelden van medicijnen die je kunt krijgen, zijn ACE-remmers (zoals Enalapril en Lisinopril) en A-2-blokkers (zoals Losartan of Valsartan). Deze werken bloeddrukverlagend en hebben een positief effect op je nieren. Vaak wordt ook een plastablet (zoals Hydrochloorthiazide of Furosemide) voorgeschreven. In het geval van ernstigere nierziekten kan ook Prednisolon en Cyclofosfamide worden gebruikt in de behandeling tegen eiwitverlies via de urine. 

Kun je zelf het eiwit in je urine voorkomen of verlagen?

Het is lastig om eiwit in je urine helemaal te voorkomen. Het is namelijk vaak een symptoom van een nieraandoening. Daarom is het altijd belangrijk om de oorzaak van het hoge eiwitgehalte in je urine te achterhalen. Wel kun je door je dieet en andere leefstijlaanpassingen een positieve invloed hebben op je nieren. Wij zetten een aantal algemene tips en dieettips voor je op een rij:

  • Volg een zoutarm dieet. Voeg het niet toe aan je maaltijden en let ook op kant-en-klaarmaaltijden; deze bevatten over het algemeen veel zout. Heb je eiwit in je urine, dan schrijft de arts meestal voor dat je 5 tot 6 gram zout per dag mag. Dit is 2000 tot 2400 milligram natrium per dag. Weet je niet goed hoeveel zout jij momenteel binnenkrijgt? Gebruik dan de handige Zoutmeter van de Nierstichting.
  • Drink 1,5 tot 2 liter water per dag. Genoeg water drinken is goed voor de nieren. 
  • Drink minder koffie en alcohol. Door alcohol moeten je nieren harder werken en door de cafeïne in koffie komen je nierfilters meer onder druk te staan. Zowel koffie als alcohol zorgt dus voor meer belasting van je nieren. Ook moet je er vaker door plassen. 
  • Zorg dat je niet te veel eiwitrijke voeding eet. Eiwitten in je voeding is gezond, maar een teveel is niet goed. Te veel eiwit leidt tot een te hoge druk in je nierfilters, waardoor deze nog meer eiwitten naar je urine zullen lekken. Een te hoge eiwitinname kan bijvoorbeeld voorkomen bij mensen die fanatiek sporten en hierbij veel proteïnepoeders en -shakes innemen.
  • Beweeg voldoende. Dit is minstens 5 dagen per week minstens 30 minuten beweging per dag.
  • Zorg voor een gezond gewicht. Heb je overgewicht, probeer dan af te vallen. Overgewicht zorgt namelijk voor een verhoogde bloeddruk in de nieren. Ook bij ondergewicht is het van belang om hier iets aan te doen. Bij zeer ernstig overgewicht teert je lichaam in op je vetreserves en vervolgens op de overige weefsels, waaronder je nieren.
  • Rook niet. Lees hier tips om te stoppen met roken. 

Omdat eiwit in je urine meestal duidt op een nierprobleem, moet je altijd langs je huisarts gaan bij het vermoeden hiervan. Naast het toepassen van bovenstaande tips, is het goed om met je arts het eiwitgehalte in je urine en je bloeddruk in de gaten te houden.

Het is lastig om eiwit in je urine helemaal te voorkomen. Het is namelijk vaak een symptoom van een nieraandoening. Daarom is het altijd belangrijk om de oorzaak van het hoge eiwitgehalte in je urine te achterhalen. Wel kun je door je dieet en andere leefstijlaanpassingen een positieve invloed hebben op je nieren. Wij zetten een aantal algemene tips en dieettips voor je op een rij:

  • Volg een zoutarm dieet. Voeg het niet toe aan je maaltijden en let ook op kant-en-klaarmaaltijden; deze bevatten over het algemeen veel zout. Heb je eiwit in je urine, dan schrijft de arts meestal voor dat je 5 tot 6 gram zout per dag mag. Dit is 2000 tot 2400 milligram natrium per dag. Weet je niet goed hoeveel zout jij momenteel binnenkrijgt? Gebruik dan de handige Zoutmeter van de Nierstichting.
  • Drink 1,5 tot 2 liter water per dag. Genoeg water drinken is goed voor de nieren. 
  • Drink minder koffie en alcohol. Door alcohol moeten je nieren harder werken en door de cafeïne in koffie komen je nierfilters meer onder druk te staan. Zowel koffie als alcohol zorgt dus voor meer belasting van je nieren. Ook moet je er vaker door plassen. 
  • Zorg dat je niet te veel eiwitrijke voeding eet. Eiwitten in je voeding is gezond, maar een teveel is niet goed. Te veel eiwit leidt tot een te hoge druk in je nierfilters, waardoor deze nog meer eiwitten naar je urine zullen lekken. Een te hoge eiwitinname kan bijvoorbeeld voorkomen bij mensen die fanatiek sporten en hierbij veel proteïnepoeders en -shakes innemen.
  • Beweeg voldoende. Dit is minstens 5 dagen per week minstens 30 minuten beweging per dag.
  • Zorg voor een gezond gewicht. Heb je overgewicht, probeer dan af te vallen. Overgewicht zorgt namelijk voor een verhoogde bloeddruk in de nieren. Ook bij ondergewicht is het van belang om hier iets aan te doen. Bij zeer ernstig overgewicht teert je lichaam in op je vetreserves en vervolgens op de overige weefsels, waaronder je nieren.
  • Rook niet. Lees hier tips om te stoppen met roken. 

Omdat eiwit in je urine meestal duidt op een nierprobleem, moet je altijd langs je huisarts gaan bij het vermoeden hiervan. Naast het toepassen van bovenstaande tips, is het goed om met je arts het eiwitgehalte in je urine en je bloeddruk in de gaten te houden.

Pagina laatst aangepast op 15-03-2023

Auteur: Redactie Gezondheidsplein

Vond je deze informatie nuttig?

4.5 uit 5 - 77 beoordelingen

Heeft deze informatie jou geholpen?

.
- Advertentie -
- Advertentie -