Gezondheidsplein is een informatieve website over gezondheid. De gezondheidsinformatie op deze website staat los van eventueel getoonde advertenties.

Bestaat een zorgeloze zwangerschap als je diabetes hebt?

1 op de 50 Nederlanders heeft last van suikerziekte, oftewel diabetes. Sommigen merken er weinig van omdat ze eraan gewend zijn en kunnen zorgen dat hun bloedsuikers niet veel schommelen. Voor anderen is het moeilijk om hun diabetes onder controle te krijgen, vooral in het begin. 

Tegenwoordig levert diabetes bij vrouwen die zwanger willen worden eigenlijk geen problemen meer op. Maar het is wel zaak je goed te informeren. Een zwangerschap is in alle opzichten een bijzondere en ingrijpende gebeurtenis. Er vinden allemaal processen plaats in je lichaam: hormonen, gewichtstoename, eventuele zwangerschapsproblemen, noem maar op.

Een bekende zwangerschapskwaal is de zogenaamde 'zwangerschapssuiker' maar dit is niet hetzelfde als diabetes en zwangerschap. Een vrouw die al diabetes heeft en zwanger wordt, zal in veel gevallen merken dat haar bloedsuikers veel meer gaan schommelen dan voorheen. Dat is geen ramp, maar betekent wel dat ze haar bloedsuiker veel vaker moet controleren, en wellicht moet overstappen van tabletten op het spuiten van insuline.

Heb je diabetes en ben je zwanger geweest? Werd je bloedsuiker erg ontregeld door je zwangerschap of viel het mee? Heb je je veel zorgen gemaakt of kon je toch nog lekker genieten van je zwangerschap?

Terug naar het begin

Reacties

  • Schatteke

    05 augustus 2018 23:36

    Ik ben 47 jaar en wil zwanger worden maar elke maand is negatief en ik heb ook suiker type 2 en mijn suikerspiegel schommelt veel kan het zijn dat ik nu zwanger zou zijn

    • Halima

      24 mei 2018 23:10

      Hallo iedereen,

      Ik ben 17 weken zwanger nu. Het was niet gepland maar ben natuurlijk superblij met de zwangerschap. Alleen is het zo dat ik echt van die hoge bloedsuikers heb. Ik weet niet of het door de zwangerschap kan komen?? Ik spuit viermaal novorapid en de levemir. Ik maak me ook erg zorgen, kindje is tot nu toe goed en hartje klopt goed gelukkig. Alleen ik maak me heel erg zorgen met vooral wat ik terug lees bij de reacties.

      • Bianc

        07 september 2017 18:43

        Ik heb sinds mijn veertiende diabetes type 1 en ik ben 27 jaar. Ik ben eigenlijk altijd wel goed ingesteld. In mijn puberjaren heb ik amper tot niet gemeten en toch was mijn HBA1c-gehalte altijd keurig. Ik heb een zoontje van bijna drie en ben nu 34 weken zwanger van een meisje.
        Mijn HBA1c-gehalte zit op 36, echt bijzonder laag vind mijn internist. Ik heb ook een sensor en eigenlijk kom ik nooit hoger dan tien, dus wat dat betreft fantastisch!
        Mijn zoontje is met 38 weken geboren met een gewicht van 3050 gram, dus eigenlijk gewoon heel klein! Absoluut geen suiker baby! Nu nog een week of drie à vier wachten en dan word ik ingeleid.

        • Syl

          22 augustus 2017 22:19

          Hallo allemaal, ik ben Syl en 28 jaar. Ik heb diabetes sinds mijn derde. Mijn vriend en ik zijn van plan om zwanger te worden zodra mijn hba1c in orde is. Nou ben ik allerlei informatie aan het zoeken over zwanger zijn en diabetes hebben. Helaas is er zeer weinig over te vinden. Daarom heb ik een aantal vragen en hoop dat jullie die kunnen beantwoorden. 1. Hoe werden jullie in het ziekenhuis begeleid toen jullie aangaven dat je zwanger wilde worden? 2. Naar welke specialisten moet je allemaal in het ziekenhuis? 3. Hoelang hebben jullie kunnen doorwerken i.v.m. suiker en zwangerschap? 4. Hebben jullie na de bevalling lang in het ziekenhuis moet blijven? 5. Hoelang heeft je herstel met je bloedsuikers geduurd na de bevalling. 6. Hoe reageerde je suiker na je zwangerschapsverlof tijdens het werken?

          • Cindy

            22 mei 2017 05:43

            Hoi,

            Mijn naam is Cindy en ben 27 jaar oud. Sinds mijn elfde diabetes type 1 en zit al ongeveer tien jaar aan een pomp.

            Toen ik twintig was hebben wij een ivf traject gedaan (icsi) . Ik was binnen drie maanden zwanger, inclusief alle hormoon behandelingen enzovoorts. Ik wist niet dat het zo snel kon gaan voor een diabetespatiënt maar goed, wij in blijde verwachting. Tot twintig weken erg last van hypo's gehad. Maar na 25 weken kwam het ergste, zwangerschapsvergiftiging!

            Onze dochter Vlinder is toen met 33 weken geboren met een gewicht van 2960 gram en ze was 49 centimeter. Een echte suikerbaby dus.

            Inmiddels zijn we 6 jaar later en zijn we in blijde verwachting van ons tweede kindje (het enige embryo wat in de vriezer is gegaan met de icsi, heeft de 30% overlevingskans overleefd!)

            Ik ben nu 35+3 weken zwanger en so far so good, tenminste nog geen zwangerschapsvergiftiging!
            Mijn suikers zijn tot de achttien weken perfect geweest! Daarna werd het een ramp. Ik moest aan de sensor (zit ik nog aan, en bij de vorige zwangerschap had ik moeite met die naalden van de sensor aangezien ze enorm dik zijn) waar ik erg tegenop zag.

            Mijn suikers schommelden van 3-18 . Een ramp dus! Ik heb al twee groei echo's gehad en meneertje zit al ruim één kilo boven het "normale" gewicht. Dit alles door de suiker. Dus een echte suikerbeer! Wel zijn we enorm blij dat alles zo goed gaat. Ik moest ook vanaf zestien weken starten met bloedverdunners (aspirine), dit helpt om de doorbloeding naar de placenta beter te laten verlopen, dus minder kans op een zwangerschapsvergiftiging. Ook ben ik net gestopt met een zware antibiotica kuur voor een blaasontsteking. En slik ik pillen voor bloedarmoede.

            Nou jullie begrijpen wel dat ik het inmiddels erg zat ben. Dit alles komt nog naast alle "normale" zwangerschapskwalen zoals vocht voeten/benen benauwdheid et cetera. Mijn buik is inmiddels zo groot dat de dagelijkse vraag van mensen is: ' Zijn het er 2?' Of :'sta je op klappen?' Neeee, ik heb een suikerbeer in m'n buik.

            Morgen een gesprek met de gynaecoloog over een datum wanneer de geplande keizersnede plaats gaat vinden, hopelijk bij 37 weken. Ik ben er klaar mee!

            Hopelijk is m'n verhaal een beetje duidelijk haha.
            Vragen stellen mag altijd! Graag zelfs.

            Liefs, Cindy

            • Suleyka

              04 april 2017 00:03

              Ik ben een meid van 28 jaar. Ik ben sinds mijn veertiende alle bekend met diabetes type 1. Moet vier keer per dag spuiten en controleren. Ik ben nu zwanger van mijn vierde kindje. Maar dit keer schommelt mijn suiker heel erg. Ik heb regelmatig afspraken met de internisten. Maar zij kunnen me ook niet echt helpen. Het blijft schommelen. Ik ben nu 21 weken zwanger. En ik maak me zo erg zorgen hoe dit gaat aflopen. Hopelijk goed.

              • Aimee

                18 augustus 2016 18:25

                Hoi allemaal,

                Mijn naam is Aimée en ik ben 33 jaar. Al vanaf mijn 10e heb ik DM1. Net als velen begonnen de eerste jaren best oké, om daarna in de puberteit de teugels wat te laten vieren. Ook ik had toen een instelling van "dan maar een paar jaartjes korter leven". Inmiddels weet ik natuurlijk dat het zo niet werkt. Mijn HbA1c was altijd vrij stabiel, maar wel te hoog, rond de 8,5 / 9.

                Toen mijn vriend en ik vier jaar geleden besloten dat het langzaam tijd werd voor een kindje, moesten mijn waardes dus eerst beter worden. Ik heb eerst een klein jaar hard gewerkt en veel gemeten, waarna mijn HbA1c al terug was gegaan naar 6.8. Het gevolg van deze snelle daling was dat ik een operatie aan mijn ogen heb moeten ondergaan. Een risico dat schijnbaar bekend is, alleen helaas niet bij mij. Vervolgens ben ik naar een pomp overgestapt. Hierdoor werd het nog beter, ongeveer 6.2. Na een jaartje heb ik een CGM (sensor) erbij gekregen en werden mijn waardes nog beter/ strakker. Mijn HbA1C zakte naar ongeveer 5.8.

                Prima uitgangspunt dus om zwanger te worden. Alleen lukte het niet. Een jaar lang hebben we gehoopt en geprobeerd, maar helaas. Uiteindelijk hebben we met een IVF traject moeten starten en inmiddels ben ik acht weken zwanger! Het is nog heel pril allemaal, maar net de eerste weken zijn zo belangrijk om goede waardes te hebben. Mijn diabetesverpleegkundige vindt dat ik teveel hypo's heb. Dat klopt ook wel, alleen vind ik het zo vervelend om te hoge waardes te hebben. Ik ben dan toch bang dat dit leidt tot afwijkingen. Dus dan maar een tijdje wat extra hypo's... Ik vind het moeilijk om de juiste begeleiding te krijgen in dit hele traject. Het meeste van wat ik weet, weet ik doordat ik het zelf opgezocht heb. Waarschijnlijk komt de begeleiding nog wel, maar is het niet beter om net in het begin een intensiever traject te krijgen? Ik ben benieuwd of nog iemand dit zo ervaart.

                • Marieke

                  10 juli 2016 20:13

                  Lieve meiden,
                  Ik ben Marieke, 33 jaar oud en heb al sinds mijn negende diabetes. Als klein meisje vond ik het allemaal reuze interessant, een bloedsuikersmeter, een prikpen, etc. Ook was ik, zo noemde mijn dokter het toen, een voorbeeldkind omdat ik altijd een HBA1C van rond de 5 had. Toen ik puber werd, werd die interesse toch minder. Ik begon mij anders te voelen, een patiënt. Dit door onder andere klasgenootjes op de basisschool die mij buiten sloten omdat ik een "lastige" ziekte had. Ik werd dus bijvoorbeeld niet meer op feestjes gevraagd. Ik trok me dus ook niet zoveel meer aan van mijn diabetes en dat ik zorg nodig had. Ik meette mijn waardes ook niet meer zo goed en ben op een gegeven moment twee jaar niet meer naar het ziekenhuis geweest. Ik was het gewoon helemaal zat. Totdat ik zwanger wilde worden. Ik heb al elf jaar dezelfde vriend waar ik dolgelukkig mee ben en hij met mij, dus wilden we heel graag een kindje samen. In maart kreeg ik ook te horen van mijn diabetesverpleegkundige en internist dat ik beter de plannen om zwanger te worden in de koelkast kon zetten omdat ik op HBA1C 65% zat, te hoog om zwanger te worden. Op dat moment was ik al bezig zwanger te worden, omdat mijn vorige HBA1C goed was en een akkoord kreeg van de internist om zwanger te worden. Mijn reactie was nu dan ook: dan hoop ik dat ik niet zwanger ben nu, want ja, mijn vriend en ik waren wel serieus bezig met zwanger worden. 12 april heb ik een test gedaan en ja hoor, positieve zwangerschapstest. Toen schrok ik heel erg, omdat ik me ineens besefte dat er een mensje in mij groeide en het besef wat de internist zei. Want zou ik nu wel een gezond kindje op de wereld zetten? Inmiddels ben ik bijna 17 weken zwanger (van een meisje) en heb ik de pomp en de sensor. Hier is toen wel spoed achter gezet. Ik ben nog nooit zo blij geweest met mijn waardes. Mijn HBA1C zit nu op de 35%, dus 5.5. Mijn verpleegkundige was heel blij dat deze zo goed is, maar nog steeds heb ik wel pieken, ook heel veel dalen, maar dat is minder erg. De 12 weken echo zag er goed uit en het kindje heeft geen syndromen. Tot nu toe dus gezond. Toch blijf ik de 20 weken echo die we over 2 weken hebben heel spannend vinden. Dit door de hoge waardes die ik af en toe heb. Mijn verpleegkundige zegt dat het er om gaat dat je de hoge waardes snel de nek om draait en als je dat lukt dat het dan geen kwaad kan.
                  Ik eet zo gezond mogelijk, geen zoetigheden (heel soms wel, want je blijft een mens) en dus laat ik ook de 5 p's staan en alles volkoren, dus geen witte pasta maar volkoren en zilvervlies rijst i.p.v. witte rijst en volkoren brood. Ik heb 1 keer pizza gegeten maar dit doe ik echt niet meer omdat mijn waarde heel de nacht hoog zat. Niet goed dus.

                  Meiden, wat ik eigenlijk wil zeggen is dat het belangrijk is je diabetes niet te laten overheersen. Ik weet het, het klinkt heel makkelijk en bij sommige gaan misschien de haren rechtovereind staan door wat ik zeg, maar als je 24 uur per dag gestresst word hierdoor, zal dit zeker ook een rol spelen bij de instabiele waardes. Ook het genieten van je zwangerschap is dan weg. Het feit dat er een klein mensje groeit en bloeit in je buik is het mooiste wat er is! Probeer ook altijd je gevoel te volgen in je insulinegebruik. Dat helpt mij heel goed. Luister naar je lichaam en vertrouw op jezelf en de signalen, zoek een patroon! Ik hoop dat jullie hier iets aan hebben! Heel veel succes maar vooral genietse van dat kleine wonder in je buikje! Ik sta zeker open voor contact met jullie mochten jullie hier behoefte aan hebben. Mailen kan altijd!! Heel veel liefs, Marieke & Co ;-)

                  • Svd

                    18 april 2018 17:55

                    Hoi, ook ik heb DM1, pas sinds vier jaar, ben nu 30 en heb een hba1c van 6.1. Groen licht gekregen. Hoe snel na de innesteling ging de bloedsuiker lager zitten dan “normaal”? Ik moet nu soms eten om een stabiele 5-curve te halen. Pomp reduceer ik regelmatig. Zie jullie reacties tegemoet.

                    • Marieke

                      22 april 2018 22:32

                      Hoi Svd,

                      Een 6.1 is hartstikke goed zeg!
                      Het is alweer een hele tijd geleden dat ik zwanger was, maar wat ik me nog kan herinneren is dat ik (volgens mij) het eerste trimester en de eerste helft van het tweede trimester heel veel hypo's had. Ik heb gedurende mijn zwangerschap heel veel mooie waardes gehad. Maar hoe snel na de innesteling dit gebeurde weet ik helaas niet meer. Mijn advies zou zijn: hou het goed in de gaten vooral nu je zwanger wilt worden of al bent. Succes!

                  • Simone83

                    13 juni 2016 22:11

                    Hoi allemaal,
                    Ik heb hier even alles gelezen. Zelf ben ik 33 en nu zestien weken zwanger en heb sinds mijn 21e diabetes type 1. Ik ben lange tijd erg makkelijk geweest met mijn suikers (ik zat in een grote dip in mijn leven). Uiteindelijk is het via de huisarts weer onder controle gekomen. Uiteindelijk ben ik weer een beetje op het goede pad gekomen en mijn partner en ik wilde een kindje. Dus ik had overlegd met de huisarts en het was geen probleem. Ik moest stoppen met de pil en wonder boven wonder in was ik in één keer zwanger.

                    • Marieke

                      18 februari 2016 12:06

                      Lieve allemaal,
                      Mijn naam is Marieke en ik heb sinds jonge leeftijd diabetes mellitus type 1. Het was 3 december 1993 dat ik die boodschap kreeg en ik was 8 jaar oud. Ik begreep toen de ernst er niet van. Ik snapte niet dat mijn ouders zo verdrietig waren. De levensloop van mijn diabetes sinds die dag is in één wanhoopskreet te omschrijven met ‘sterk schommelende waarden’. Nu begrijp ik het.
                      Ik blijk overal gevoelig voor te zijn: weersomstandigheden, zomer/wintertijd, maandelijkse cyclus, veel of weinig beweging en het soort koolhydraten. Alles lijkt simpelweg een enorme impact te hebben op mijn insulinebehoefte en/of –gevoeligheid.
                      Tijdens mijn tienerjaren leerde ik het accepteren. Met vallen en opstaan leerde ik me erbij neer te leggen dat het niet beter zou worden, dat ik me af en toe niet goed voelde, dat ik regelmatig moe was en niet alles zou kunnen.
                      Totdat we ongeveer 4 jaar geleden te horen kregen dat we met deze HBA1C-waarde streng afgeraden worden om zwanger te worden. Op dat moment was de waarde 86. Al mijn hele leven trok ik eraan om ervoor te zorgen dat ik in ieder geval mezelf zo goed mogelijk voelde en ik had vrede met die waarde. Tot we die boodschap kregen dus.
                      Je kent vast beelden van die nachtmerries dat de grond achter je wegzakt en je heel hard daarvoor wegrent? Voor mij voelde het op dat moment dat de grond niet achter mij maar vóór mij wegzakte, dat de hele wereld vóór mij instortte en dat ik als aan de grond genageld machteloos stond toe te kijken.
                      Toch ben ik keihard gaan werken aan mijn bloedsuikers door middel van een insulinepomp in combinatie met sensor. Ik was tenslotte nog jong (26 jaar) toen ik die boodschap kreeg en ik had dus nog genoeg ‘tijd’, werd mij verteld. Maar tijd is zo relatief als het gewoonweg niet lukt en hoeveel tijd heb ik dan nog? Deze week is het mijn 31e verjaardag en voor mijn gevoel is die tijd op.
                      Eerlijk is eerlijk, ik ben me in de afgelopen vier jaar een stuk beter gaan voelen. Mijn HBA1C van inmiddels 59 is daar dan ook een bewijs van. Ik ben trots op dat ik dit bereikt heb. Het is echter niet voldoende om de goedkeuring van mijn internist te krijgen voor een zwangerschap. Er wordt mij verteld dat die namelijk maximaal 54 mag zijn om ‘gezond’ zwanger te worden. Ik zou het mezelf nooit meer vergeven als er iets mis zou zijn met mijn kindje, aldus mijn internist.
                      En toch struin ik het Internet af op zoek naar lotgenoten met soortgelijke verhalen. Succesverhalen, maar ook ervaringen die minder positief zijn. Gewoon ervaringen van zwangerschappen met een te hoog HBA1C. Want ik ben geneigd het op te geven, beter wordt het niet, en dan? Durven we toch het risico te nemen op een zwangerschap? Wat zijn dan de exacte risicopercentages? Of moet ik nog volhouden? En hoe lang moet ik nog volhouden? Wanneer is mijn tijd op dat ik nog hoop kan houden, dat die hoop nog realistisch is? Wat moeten we doen? Wat zou jij doen in mijn situatie?

                      • Jojo

                        27 april 2016 01:08

                        Hoi Marieke,

                        Wat je vertelt komt mij heel bekend voor. Ik zal mij zelf even voorstellen: ik ben Johanneke, 27 jaar, en ik heb sinds zes jaar diabetes type 1. Ik had al een zwangerschap wens voordat ik diabetes kreeg, dus ik ben gelijk gaan proberen om mijn hba1c zo laag mogelijk te krijgen.
                        Dit lukte jammer genoeg niet, hij werd alleen maar hoger.
                        Wat jij zegt met dat schommelen ken ik heel erg. Ik hoef maar een beetje stres te hebben of iets te veel beweging of zomertijd en het is helemaal mis. Ook met maaltijden gaat het bijna altijd verkeerd.
                        Ik ben nu sinds een halfjaar op dieet. Het is heel erg strak, maar het werkt.
                        Elke morgen moet ik om exact de zelfde tijd eten en precies het zelfde, niks meer tussendoor (alleen als het te laag wordt), en tussen de middag altijd drie volkoren boterhammen met worst. Het avondeten mag ook niet te veel koolhydraten bevatten. Geen patat, pizza, pannenkoeken, pasta enz.
                        Mijn hba1c was ook negen (oude waarde) en is nu zeven. Ze zeiden tegen mij dat het 6,5 moest zijn om zwanger te mogen raken. Ik doe er echt alles aan en lager wil het niet, ik heb een insulinepomp en een glucosesensor. Het wil niet beter dan dit. Toen zei mijn internist de laatste keer dat ik mocht stoppen met de pil, omdat ik dan eerst nog drie maanden foliumzuur moet slikken. Dan hebben we de drie maanden nog om het iets naar beneden te krijgen. Lukt dit niet en blijft het zeven, dan mag ik gewoon zwanger worden.
                        Hij zei: je kunt beter zeven hebben, en je bent nog jong, dan heb je minder kans op complicaties dan wanneer je nog jaren zo doorgaat om het goed te krijgen. De kans op complicaties wordt dan alleen maar groter, dus misschien kun je nog eens met je internist praten?
                        Ik ben bij prof. Bilo in het shopia ziekenhuis in Zwolle.

                        Misschien heb je hier iets aan.
                        Heel veel sterkte ermee.
                        Liefs Johanneke

                      .
                      - Advertentie -
                      - Advertentie -