Priscilla (24 jaar) is vanaf 12e constant bezig met alles wat met afvallen te maken heeft. Van een hongerstaking tot laxeermiddelen. "Mijn gewicht is echt een obsessie."
Gezondheidsplein is partner van onder andere Dokterdokter en Ziekenhuis. Wij werken samen met verschillende medische patiëntverenigingen, beroepsverenigingen, stichtingen en medisch specialisten.
Meer informatieGezondheidsplein is een informatieve website over gezondheid. De gezondheidsinformatie op deze website staat los van eventueel getoonde advertenties.
Minder schuldgevoel met vetverbranders
Verhaal door Priscilla (24)
"Vroeger toen ik een jaar of zes was werd ik altijd vergeleken met mijn nichtje. Iedereen had het erover wie er nou dikker was ik of mijn nichtje. Ze noemde mij altijd die dikke. Ik was misschien ook mollig. Ik vind mezelf altijd te dik."
"Ik ging een keer op vakantie, toen keek ik naar een jurk. De verkoopster zei, vergeet het maar die past je toch niet. In dezelfde vakantie is het nog een keer gezegd. Ik voelde mij altijd al dik, maar als het ook nog eens tegen je wordt gezegd, terwijl je de verkoopster niet eens kent dan voel je je echt rot. Sindsdien sta ik nooit meer op de weegschaal."
Terug naar het begin
Reacties
Hallo Priscilla Tarwegras, Of Gerstegras
beetje google en opgelost je problemenIk snap jou heel goed. Ik ben zelf pas 14, en continu bezig met mijn gewicht. Ik lees echt super veel verhalen hierover op internet. Ik ben 1.66m lang, dat vind ik dus echt klein. En ik weeg maarliefst 49kg. En als ik ongesteld ben weeg ik wel zon 51kg. (hebben jullie dat ook dat als je ongesteld bent, meer weegt dan normaal??) Maar goed, jullie zullen wel denken.. dat is toch helemaal niet zwaar?? Mijn bmi zegt ook van niet, maar ik vind mezelf toch te zwaar. Ik probeer al mijn vinger in mijn keel te stoppen, maar het lukt niet. Elke keer komt er bijna niks uit. En ik durf mijn vinger er niet verder in te steken. Laxeermiddelen durf ik niet te kopen in de winkel.. Ik sport ook niet, omdat mijn moeder vind dat dat te duur is, omdat ik ook al 2 muziekinstrumenten bespeel. Ik snap dus jou verhaal heel goed. Veel suc6 Groeten van Lieke
Beste Priscilla,
Ik denk dat veel mensen (vrouwen) je verhaal herkennen, ik had het ook kunnen schrijven. Ik ben nu 26 en ik kan je vertellen dat het nooit helemaal over zal gaan. Als je daar zo erg mee bezig bent zal het altijd wel in je systeem blijven zitten. Maar je kan het ook veranderen naar iets positiefs. Ik ben nu iedere dag een uur in de sportschool bezig en voel me er heel goed bij. Discipline heb ik van nature niet maar omdat ik zo graag een beter figuur wil (een beeld wat in mijn hoofd zit) heb ik de wil iedere dag te gaan sporten. En niet alleen zie ik er beter uit, ik voel me ook sterker en die ronde billen ben ik zowaar mooi gaan vinden! Ook ik ben aan de pillen geweest maar denk eens na over je organen die van binnen uit aan het vernielen bent. Denk ook aan het feit dat je over .. jaar ook gezond wil zijn en niet aan de medicijnen door die slechte troep! Het is gevaarlijk! Ik wens je veel kracht en wijsheid, en wees lief voor jezelf.
IrisVetverbranders helpt helemaal niks..
Ik heb ze nog nooit gebruikt.. omdat ik er zoveel slechte verhalen over hoor.. Ik ben 14 jaar.. Ik ben 1.80 en weeg 96.5 kilo. Ik zit er erg mee. Vooral omdat mijn oma mijn gewicht niet kan accepteren. Ze vraagt zelfs nooit hoe het met me gaat!!! Ik zie haar niet zo vaak omdat zij in noordholland woont en ik in noordbrabant. Ik voel me rot nadat we bij haar geweest zijn.. Ze laat me altijd op de 1 of andere manier weten dat ze me niet accepteert om wie ik ben. En dat doet me pijn.Hoi Priscilla, ik herken veel in jouw verhaal, zelf ben ik 162 m en ik weeg ongeveer 64,5 kg. Ik ben ook altijd met mijn gewicht bezig, dan weer herbalife en andere poedertjes, laxeermiddelen gebruik ik ook wel eens. Je kunt wel zeggen dat ik ben geobsedeerd door mijn gewicht. Ik heb ook wel eens geprobeerd om mijn vinger in mijn keel te steken maar dat lukte niet. Ik heb ook vaak vreet buien waarbij ik mezelf echt vol prop.
Ik probeer ook echt alles uit wat maar zou kunnen helpen.Ik heb ook alles gebruikt maar ik ben dik nou dik ik ben een rubensvrouw.
Het is en blijft een schulgevoel.
Maar ik vind 60 kilo oke, maar je moet eeuwig opletten wat je eet.
Maar ik vind toch dat je verkeerd bezig bent zo jong.
Dat je, op moet letten oke dat begrijp ik.
Maar een ding, je bent niet gezond bezig voor de leeftijd die jij heb.
Ik ben 46 jaar, vroeger was ik echt heel tenger en op latere leeftijd ben ik dus aangekomen. Het heeft mijn erg geraakt en nog, maar ik moet ermee leren omgaan maar jij ook. Het is waardeloos en niemand kan je er mee helpen en dat is eenzaam.Hej, ik ben Eliza, 16. Ik neem als sinds m' n 9-10 jaar pillen om te vermageren en ik kots ook. Ik herken het gevoel dat je je minder schulidg voelt enorm. Ik weet van mezelf dat het zo niet doorkan en m'n ouders en dokter dreigen met opname, maar ik kan zoiets niet aan ! Ik neem sinds kort weer lax. Nadat het een tijd (aantal weken) goed gingis het nu helemaal weer omgekeerd. Ik haat het gewoon dat mensen naar me kijken. Ik zou zou graag verdwijnen van al die blikken maar ik weet dat dat niet kan. Ik ben echt radeloos ,... ik weeet het eventjes niet meer
Lieve Priscilla, Ik zou je willen aanraden zo snel mogelijk (psychologische) hulp te zoeken. Jouw lichaamsbeeld en je manier van omgaan met eten wijzen op een eetstoornis.
En weer een cliche: alles wat je doet en meemaakt, maakt je tot wie je nu bent: een prachtig mens! Want dat zijn we allemaal, hoewel ik dat zelf ook heus niet altijd geloof hoor. Dan zegt iemand dat ik mooi ben, maar geloof ik het toch niet (helemaal). Dat is het restje van dat stemmetje waar jullie waarschijnlijk ook allemaal last van hebben (je kan het niet, je bent het niet waard, je kunt net zo goed dood zijn). Maar tegenwoordig luister ik daar niet meer naar, ik ben de baas! En nog wat praktische tips: sta niet te vaak op de weegschaal, je gewicht zegt sowieso maar heel weinig. Ik kijk zelf maar heel af en toe. (ik heb niet eens een weegschaal)Als ik er weer meer mee bezig ben, is dat een signaal voor mezelf dat er ergens iets niet lekker zit. Dan probeer ik daar iets aan te doen. En verder: gun jezelf af en toe gewoon iets! Eten is gewoon lekker. Als ik trek heb, denk ik nog wel vaak: WAAROM heb ik nu trek? en soms snoep ik gewoon lekker. Vooral als ik ongesteld ben, dan mag ik van mezelf chocola eten. En ik heb er nu nog nauwelijks behoefte aan, terwijl ik praktisch verslaafd was! Ik hoop echt dat iemand hier iets aan heeft, ik moest het gewoon even kwijt na al die verhalen. Take care! (geluk zit in een klein hoekje)
Op een gegeven moment was ik het hele gebeuren zo zat, ik was al jaren depressief zonder dit aan mezelf toe te willen geven. Het afvallen en het bezig zijn met mn gewicht gaf me iets om me op te richten , zodat ik me niet met mn echte problemen bezig hoefde te houden. Ik was eigenlijk gewoon zwaar ongelukkig en in het algemeen niet tevreden met mn leven, ik baalde ervan! (en eigenlijk was ik niet eens te zwaar,eerder te licht, maar door dat obsessieve gebeuren kwam ik wel enorm aan!)Toen ik dat eindelijk inzag, ben ik dingen gaan veranderen. Ik had een baan waar ik ongelooflijk van baalde, dus ging ik wat anders zoeken. De opleiding waar ik mee gestopt was, zat me ook nog dwars, ik wilde altijd gaan studeren en nu had ik het idee dat dat nooit meer wat zou worden. Dus ben ik een andere studie uit gaan zoeken, die ik nu ook nog volg. En dat gaat best goed. Waar ik ook erg mee zat, was dat ik nog steeds bij mn ouders woonde, zo gauw ik daar actie op ging ondernemen, had ik zo een kamer! En mn gewicht, dat gaat nu langzaam iets naar beneden, zonder er echt op te letten. Zo zie je maar, als je je bewust bent van wat je dwars zit en je dat wilt veranderen, dan kun je dat ook, sterker nog, het leven (of god, of hoe je het ook wilt noemen) zal je er dan bij helpen en goede (en soms minder goede) dingen op je pad brengen. Onthoud: het komt allemaal goed! niet wanhopen! Achteraf is het makkelijk om te zeggen dat ik blij ben dat ik er mee te maken heb gehad, en in bepaald opzicht is dat ook wel zo, ik ben volwassener dan de meeste leeftijdsgenoten, maar heb daardoor ook veel aansluiting gemist. Gewone dingetjes die je als jongere doet. Je gaat het toch inhalen.
- Advertentie -
- Advertentie -
Cookies op gezondheidsplein.nl
Om gezondheidsplein.nl voor jou nog makkelijker en persoonlijker te maken, gebruikt Gezondheidsplein cookies (en daarmee vergelijkbare technieken).
Met deze cookies kunnen wij en derde partijen informatie over jou verzamelen en jouw internetgedrag binnen, en mogelijk ook buiten, onze website volgen. Met deze informatie passen wij en derde partijen de website, onze communicatie en advertenties aan op jouw interesses en profiel. Daarnaast kan je door deze cookies informatie delen via social media.
Als je op "Accepteer" klikt, dan geef je Gezondheidsplein toestemming om cookies voor social media en gepersonaliseerde advertenties te plaatsen. Lees hier meer over in ons privacybeleid en cookiebeleid.
Via "Cookie Instellingen" kan je zelf ook instellen welke cookies worden geplaatst. Je kan je keuze altijd wijzigen of intrekken op ons cookiebeleid
Gezondheidsplein is partner van onder andere Dokterdokter en Ziekenhuis. Wij werken samen met verschillende medische patiëntverenigingen, beroepsverenigingen, stichtingen en medisch specialisten.
© 2024 Gezondheidsplein