Gezondheidsplein is een informatieve website over gezondheid. De gezondheidsinformatie op deze website staat los van eventueel getoonde advertenties.

"Ik heb 2 jaar gekwakkeld met chronische bloedarmoede"

Verhaal door Eva (25)

Eva (25 jaar) heeft 2 jaar te kampen gehad met bloedarmoede. Staalpillen hielpen maar tijdelijk en ook aanpassingen van haar voeding hadden niet echt resultaat. Uiteindelijk is het vanzelf overgegaan, zonder dat de oorzaak ooit echt duidelijk is geworden.

"Wanneer de vermoeidheid precies is begonnen zou ik echt niet kunnen zeggen. Het sluipt er heel langzaam in. Je went er bijna aan dat je niet meer zo fit bent als een jaar ervoor."

Naar de huisarts 

"Toch ging ik niet naar de huisarts. Ten eerste omdat het zo'n vage klacht is dat je er toch vanuit gaat dat je huisarts niks zinnigs weet te zeggen. Ten tweede omdat ik de schuld bij mezelf zocht. Want misschien moest ik toch maar gaan sporten. En gezonder eten. Of zou het eraan liggen dat ik nog wel eens doorzakte in het weekend? Misschien als de lente begon, ik ook weer fitter zou zijn. Enzovoort. Dat er echt een medische oorzaak kan zijn, bedenk je niet eens. Op een goed moment was ik toch zo ontzettend moe dat ik niet meer kon werken. Mijn vader was boos: hoe haalde ik het in mijn hoofd om me voor zoiets onbenulligs als moeheid ziek te melden? Toch bleef ik thuis."

"Tegenover mijn werkgever voelde ik me verplicht om naar de huisarts te gaan maar ik zag er weinig heil in. Toch nam hij het meer serieus dan ikzelf. Hij wilde mijn bloed onderzoeken. Het kon bloedarmoede zijn, zei hij, of Pfeiffer. Ik was dan ook zeer opgelucht dat het bloedarmoede bleek te zijn in plaats van Pfeiffer. Toen ik de uitslag kreeg was ik al zo moe dat ik alleen 's ochtends een paar uur wakker was, de hele middag sliep en 's avonds weer even mijn bed uitkroop. Ik kon maximaal zes uur achtereen wakker blijven en deed niets anders dan lezen en tv kijken."

"Toch ging ik niet naar de huisarts. Ten eerste omdat het zo'n vage klacht is dat je er toch vanuit gaat dat je huisarts niks zinnigs weet te zeggen. Ten tweede omdat ik de schuld bij mezelf zocht. Want misschien moest ik toch maar gaan sporten. En gezonder eten. Of zou het eraan liggen dat ik nog wel eens doorzakte in het weekend? Misschien als de lente begon, ik ook weer fitter zou zijn. Enzovoort. Dat er echt een medische oorzaak kan zijn, bedenk je niet eens. Op een goed moment was ik toch zo ontzettend moe dat ik niet meer kon werken. Mijn vader was boos: hoe haalde ik het in mijn hoofd om me voor zoiets onbenulligs als moeheid ziek te melden? Toch bleef ik thuis."

"Tegenover mijn werkgever voelde ik me verplicht om naar de huisarts te gaan maar ik zag er weinig heil in. Toch nam hij het meer serieus dan ikzelf. Hij wilde mijn bloed onderzoeken. Het kon bloedarmoede zijn, zei hij, of Pfeiffer. Ik was dan ook zeer opgelucht dat het bloedarmoede bleek te zijn in plaats van Pfeiffer. Toen ik de uitslag kreeg was ik al zo moe dat ik alleen 's ochtends een paar uur wakker was, de hele middag sliep en 's avonds weer even mijn bed uitkroop. Ik kon maximaal zes uur achtereen wakker blijven en deed niets anders dan lezen en tv kijken."

Weer bloedarmoede 

"Mijn werkgever vond het heel dubieus: dat je met Pfeiffer thuisblijft, is begrijpelijk, maar bloedarmoede? De bloedarmoede bleek een gevolg van een ijzertekort, dus ik kreeg staalpillen en twee weken later was ik weer helemaal op de been. De kuur duurde zes weken, en ook nadien voelde ik me prima. Tot een maand of twee later. Ik begon weer duidelijk meer moe te worden en ging naar de huisarts. Inderdaad: weer bloedarmoede. De kuur is een paar keer herhaald, met steeds langer durende kuren, waarbij het steeds langer duurde voor de staalpillen gingen werken, en steeds sneller na afloop begon ik weer moe te worden."

"Al met al heb ik 2 jaar gekwakkeld. Ik was niet alleen moe maar had ook duidelijk lage weerstand. Ik ben 2 jaar bijna onafgebroken verkouden geweest en had met diverse andere kwaaltjes en ontstekingen te kampen. Behalve dat ik staalpillen gebruikte, lette ik ook extra op mijn eten: vlees, spinazie, stroop, pleegzuster bloedwijn, enz. Maar dat bleek geen invloed te hebben. Mijn voeding was het dus niet. Mijn menstruaties waren ook normaal, dus dat was het ook niet. Een echte oorzaak was dus niet te vinden, maar dat kan ook niet schelen, want het is weer vanzelf verdwenen. Ik heb zelfs bloeddonor kunnen worden. Dus daardoor kan ik ook aardig in de gaten houden hoe mijn ijzergehalte is. Bij de Bloedbank heb ik ook begrepen dat weinig ijzer een typische vrouwenkwaal is maar meestal niet veel kwaad kan. Ze willen mijn bloed wel niet altijd hebben omdat ik soms nog aan de lage kant zit, maar meestal gaat het prima."

"Mijn werkgever vond het heel dubieus: dat je met Pfeiffer thuisblijft, is begrijpelijk, maar bloedarmoede? De bloedarmoede bleek een gevolg van een ijzertekort, dus ik kreeg staalpillen en twee weken later was ik weer helemaal op de been. De kuur duurde zes weken, en ook nadien voelde ik me prima. Tot een maand of twee later. Ik begon weer duidelijk meer moe te worden en ging naar de huisarts. Inderdaad: weer bloedarmoede. De kuur is een paar keer herhaald, met steeds langer durende kuren, waarbij het steeds langer duurde voor de staalpillen gingen werken, en steeds sneller na afloop begon ik weer moe te worden."

"Al met al heb ik 2 jaar gekwakkeld. Ik was niet alleen moe maar had ook duidelijk lage weerstand. Ik ben 2 jaar bijna onafgebroken verkouden geweest en had met diverse andere kwaaltjes en ontstekingen te kampen. Behalve dat ik staalpillen gebruikte, lette ik ook extra op mijn eten: vlees, spinazie, stroop, pleegzuster bloedwijn, enz. Maar dat bleek geen invloed te hebben. Mijn voeding was het dus niet. Mijn menstruaties waren ook normaal, dus dat was het ook niet. Een echte oorzaak was dus niet te vinden, maar dat kan ook niet schelen, want het is weer vanzelf verdwenen. Ik heb zelfs bloeddonor kunnen worden. Dus daardoor kan ik ook aardig in de gaten houden hoe mijn ijzergehalte is. Bij de Bloedbank heb ik ook begrepen dat weinig ijzer een typische vrouwenkwaal is maar meestal niet veel kwaad kan. Ze willen mijn bloed wel niet altijd hebben omdat ik soms nog aan de lage kant zit, maar meestal gaat het prima."

Terug naar het begin

Reacties

  • pluche

    15 november 2019 21:11

    Ik ben een vrouw van 59 jaar. Ik verloor bloed via mijn urine een jaar terug. Het was volgens uroloog niets. De uroloog zei: "dit hebben meerdere vrouwen en het hoeft niks te zijn." Nu een jaar later zie ik af en toe (heb ik 't idee) toch nog bloed, ook al is het weinig. Ik heb nu ook weer een tekort aan ijzer. Het stond op 9 hoort tussen de .. en 150 te zittten, zei assistente vanmiddag. Ondanks een kuur van pillen dan nu dus toch weer tekort. Ik ben ook moe en heb geen energie meer. Ik maak me er niet heel druk over, maar vraag me wel af hoe dat kan. Bij de huisarts doen ze alsof 't heel ernstig is. Ik ben afgelopen jaar helemaal binnenste buiten gekeerd in het ziekenhuis en er wordt steeds maar niets gevonden. Anders dan dat ik een onregelmatig hart heb. Of het daarmee in verband staat is nog nooit naar gekeken of niks over gezegd.

    • Elias

      11 juni 2019 10:26

      Ik heb ook bloedarmoede, heb altijd al aan de lage kant gezeten, ben 65 jaar. Doordat ik een heupoperatie moest hebben kwamen ze erachter. Het was 6.5. Anesthesist wilde gelijk darm maag onderzoek, dat heb ik geweigerd. Ontlasting bij bevolkingsonderzoek was in orde en heb verder geen klachten. Ook niet van het lage ijzer. Ijzer infuus gehad en toen was het weer goed. Maar na de heupoperatie weer 6.5. Heb nu ijzerpillen. Hoop dat die aanslaan, want wil geen darmonderzoek. Heb bijna 3 jaar lang 6 aspirine's per dag geslikt tegen de pijn en naxopren, daarbij ook schildkliermedicatie. Dat veroorzaakt ook een laag ijzer gehalte.

      • Ree

        17 juni 2017 16:29

        Hallo beste mensen,
        Ik wil graag reageren op J, Beijert, de moeder van de zoon van toen 16, maar tevens op al die bloedarmoede klachten en wat daar uit voort kan komen! Heel veel van de bloedneuzen, bloedarmoede ed komt voort uit de hormoonhuishouding die niet goed is. Laat uw zoon eens testen op zijn hormoonspiegel en een genetisch onderzoek doen, dus testosterongehalte en chromosoom (voor evt afwijkingen).

        In mijn familie kwam dit veel voor het is geen enge ziekte maar gewoon een aangeboren afwijking van de X-Y chromosomen, wat heel veel van alle genoemde klachten zowel bij mannen als vrouwen (kinderen) veroorzaakt. Bij mijn zoon werd het Syndroom van Kleynefelter geconstateerd op latere leeftijd. Ik wens u alleen veel succes!!! Want bij een goede diagnose bent u al 50% op de goede weg naar een gezond in balans zijnde lichaam en krijgt u weer levenslust.

        Groet en succes een Ervaringsdeskundige (Rinaldo) u mag mij mailen als u daar behoefte aan hebt.

        • Elske

          01 augustus 2016 23:06

          Door B12 gebrek kreeg ik last van prikkelbaarheid, zware vermoeidheid, woorden waar ik niet uit kon komen, concentratieproblemen etc.. Heb het gekregen van Metformine omdat mijn bloedsuiker te hoog was. Inmiddels 12 kg afgevallen en bloedsuiker in orde. En voor de B12 ga ik nu nog plm. eens in de 6 a 8 weken om een prik. Ook heb ik een tijd zuigtabletten gebruikt. Sterkte ermee, je kunt na prikken niet meer meten. Zie de Stichting B12.

          • Elske

            24 april 2016 13:17

            Ik ken dit. Ik heb B12 gebrek, waardoor ik buiten gewoon moe was. Laat je bloed controleren op B12, er is ook een stichting: www.B12.nl

            • Onmyown25

              31 juli 2016 22:47

              Hey Elske,

              Toevallig hier ook een b12 te kort ontdekt na mijn bevalling. Wat waren jou klachten als ik vragen mag en wat is de oorzaak van jouw tekort? Ik loop een beetje vast, krijg nu wel injecties maar oorzaak vind de ha onbelangrijk om te onderzoeken. Mijn hoofdklacht is toch wel dat ik enorm moe en uitgeput ben... vreselijk dit! Sterkte ermee! Groetjes Romy

            • Sandeera

              08 januari 2015 17:48

              Van een te laag ijzergehalte kan je bloed stroperig worden en tia's veroorzaken, dus ongevaarlijk is het niet.

              • Lientje

                01 november 2014 11:47

                Hallo, Ik ben een vrouw van 36 jaar, 3 kindjes en loop ook al een jaar te sukkelen met bloedarmoede. staaltabletten helpen niet en dus moet ik telkens infuus met injecatafer krijgen als de ijzerwaarden weer veel te laag staan. Dit herhaalt zich zo om de 2 maanden. Ik heb al heel wat onderzoeken ondergaan om te achterhalen waar deze bloedarmoede vandaan komt, ct, beenmergonderzoek, gastroscopie, coloscopie, longonderzoek.. Geen pretje. Ik wil vooral duidelijkheid. Ik doe al mijn hele leven mijn best om zo gezond mogelijk te leven, ik ga sporten, ik rook niet, drink niet en eet heel gezond en toch wil mijn lichaam nu niet meer mee. 2 weken geleden heb ik opnieuw een infuus gekregen, ik hoop zo dat het eens stopt. Hebben hier nog mensen ervaring met steeds wederkerige ernstige bloedarmoede, waarbij bloedwaarden enkel terug wat beter worden na infuus. Groetjes iedereen

                • Zinnia

                  05 januari 2020 23:15

                  Ja ik herken dit zeker! Komt steeds terug en na ongeveer 3 weken na het infuus voel ik me pas beter en een tijd later is het al weer terug bij af. Ik heb barstende hoofdpijn en ben zeer uitgeput. Ik ben pas maar 20 jaar. Echt verschrikkelijk.

                • Cristall

                  20 oktober 2014 16:12

                  Ik herken mezelf hier heel erg in. Bij mij is er 5x vastgesteld dat ik bloedarmoede heb en als ik dan vraag hoe het komt dat het elke keer weer opduikt, krijg ik te horen dat het wel vaker voor komt bij meisjes net als ik (ik menstrueer hevig). Ik verzin vaak smoesjes om niet met mijn vriendinnen mee te gaan shoppen, puur omdat ik te moe ben. Ik kan ook niet in slaap vallen, kortom ik ben het zat. Ik ga denk ik vragen voor nader onderzoek.

                  • Navanyo

                    11 oktober 2014 02:10

                    Hallo allemaal, ik loop al 2 jaar het umcg in, wordt van her naar der gestuurd omdat ze niet weten waar mijn bloedarmoede vandaan komt. Ik zelf ben steeds moe en zit na een halve boterham al vol. Ik ben telkens duizelig en heb een trilling door mijn hele lichaam, veel hoofdpijn en slapeloze nachten. Kreeg te horen dat ik slaapapneu heb. Nu willen ze dat in het ziekenhuis bespreken dus moet ik weer komen. Ik ben moe en angstig.

                    • a.p.

                      09 januari 2014 18:11

                      Ik, een vrouw van 56, ben al een paar jaar erg moe. Sindskort gebruik ik een voedingssupplement (een kruidenelixer) en na 2 dagen begon ik al op te kanppen. Toch heb ik nog mijn bloed laten onderzoeken. Hieruit kwam niks schokkends uit, geen bloedarmoede, geen pfeiffer.

                      • keesie

                        28 april 2017 13:32

                        Graag zou ik de naam van dit voedingssupplement van u willen ontvangen. Ik ben al twee jaar stervensmoe en er is niemand die mij kan helpen, geen huisarts of ziekenhuis.
                        Bij voorbaat mijn hartelijke dank.

                      .
                      - Advertentie -
                      - Advertentie -