"Mijn werkgever vond het heel dubieus: dat je met Pfeiffer thuisblijft, is begrijpelijk, maar bloedarmoede? De bloedarmoede bleek een gevolg van een ijzertekort, dus ik kreeg staalpillen en twee weken later was ik weer helemaal op de been. De kuur duurde zes weken, en ook nadien voelde ik me prima. Tot een maand of twee later. Ik begon weer duidelijk meer moe te worden en ging naar de huisarts. Inderdaad: weer bloedarmoede. De kuur is een paar keer herhaald, met steeds langer durende kuren, waarbij het steeds langer duurde voor de staalpillen gingen werken, en steeds sneller na afloop begon ik weer moe te worden."
"Al met al heb ik 2 jaar gekwakkeld. Ik was niet alleen moe maar had ook duidelijk lage weerstand. Ik ben 2 jaar bijna onafgebroken verkouden geweest en had met diverse andere kwaaltjes en ontstekingen te kampen. Behalve dat ik staalpillen gebruikte, lette ik ook extra op mijn eten: vlees, spinazie, stroop, pleegzuster bloedwijn, enz. Maar dat bleek geen invloed te hebben. Mijn voeding was het dus niet. Mijn menstruaties waren ook normaal, dus dat was het ook niet. Een echte oorzaak was dus niet te vinden, maar dat kan ook niet schelen, want het is weer vanzelf verdwenen. Ik heb zelfs bloeddonor kunnen worden. Dus daardoor kan ik ook aardig in de gaten houden hoe mijn ijzergehalte is. Bij de Bloedbank heb ik ook begrepen dat weinig ijzer een typische vrouwenkwaal is maar meestal niet veel kwaad kan. Ze willen mijn bloed wel niet altijd hebben omdat ik soms nog aan de lage kant zit, maar meestal gaat het prima."