Gezondheidsplein is een informatieve website over gezondheid. De gezondheidsinformatie op deze website staat los van eventueel getoonde advertenties.

Bekkeninstabiliteit tijdens en na de zwangerschap

Verhaal door Monique (35)

Monique (35 jaar) was tijdens de eerste maanden van de zwangerschap extreem moe en misselijk. Ze had altijd pijn in haar rug en er werd verteld dat dit bandenpijn was. Vanaf de vierde maand kon ze niet meer werken en zat daarom thuis, op een flat 3 hoog. 

"Het was een ontzettende zware tijd. Ik kreeg veel onbegrip van mijn omgeving. Mensen vinden bekkeninstabiliteit een modeverschijnsel, want je ziet niets aan de buitenkant. Als ik dan een keer met alle pijn en moeite ging wandelen, zei men: "ooh kijk, daar loopt ze, het valt wel mee". Eigenlijk moesten diegene met zo`n opmerking, daarna thuis komen kijken, hoe je je probeert te redden en loopt te strompelen. Ik vind het nog steeds een van de moeilijkste dingen van het hele verhaal, dat grote onbegrip."

Bekkenpijn ook na de zwangerschap

"Tijdens mijn zwangerschap raakte ik mijn baan kwijt, omdat het niet mogelijk was om minder uren te werken en omdat mijn diploma vanaf dat moment niet meer voldoende was. Ik vond dat niet zo erg. Ik wilde ook graag via het uitzendbureau werken, omdat je dan de dagen/uren zelf kunt indelen. In de verzorging is altijd wel werk. Na de bevalling ben ik eerst nog thuis geweest. Na 4 maanden ben ik aan het werk gegaan in een bejaardentehuis. Ik vond dit heel erg leuk en moeilijk tegelijk. Ik heb ook even een traantje moeten laten, toen ik ging en mijn dochtertje Demi moest achterlaten. Het werk ging totaal niet, want ik kreeg een heel erge terugval! Ik kon nog minder dan in de zwangerschap. Ik had nu vooral last en pijn aan mijn schaambot, maar nu had ik nog een kleintje waar ik voor wilde zorgen."

"Ik moest veel regelen en moest de ziektewet in. Ik kreeg fysiotherapie en de conclusie was dat ik veel te veel overbelast was en van voren af aan moest beginnen. Er werd een medische indicatie aangevraagd om te kunnen verhuizen. We wonen hier niet echt ideaal; met een kleintje op een flat 3 hoog. Demi moet gedragen worden, terwijl het mij overal wordt afgeraden om trappen te lopen. Helaas werd ons verzoek afgewezen. Ik werd het echt ontzettend zat. Er ging een knop om en ik ben toen naar een andere fysiotherapeut gegaan, die gespecialiseerd was in dit probleem. Ook ging ik onder begeleiding fitnessen en in onze woonplaats is ook nog een speciaal half uurtje zwemmen voor bekkenpatiënten. Dat hielp, gelukkig! Ik kon weer wat meer en ben ook begonnen met fietsen. Ik fiets nu ondertussen ongeveer een half uurtje op een iets aangepaste fiets, met Demi voorop en zelfs de buggy mee achterop, al heb ik nog steeds moeite met opstappen en dan weer op gang komen."

"Tijdens mijn zwangerschap raakte ik mijn baan kwijt, omdat het niet mogelijk was om minder uren te werken en omdat mijn diploma vanaf dat moment niet meer voldoende was. Ik vond dat niet zo erg. Ik wilde ook graag via het uitzendbureau werken, omdat je dan de dagen/uren zelf kunt indelen. In de verzorging is altijd wel werk. Na de bevalling ben ik eerst nog thuis geweest. Na 4 maanden ben ik aan het werk gegaan in een bejaardentehuis. Ik vond dit heel erg leuk en moeilijk tegelijk. Ik heb ook even een traantje moeten laten, toen ik ging en mijn dochtertje Demi moest achterlaten. Het werk ging totaal niet, want ik kreeg een heel erge terugval! Ik kon nog minder dan in de zwangerschap. Ik had nu vooral last en pijn aan mijn schaambot, maar nu had ik nog een kleintje waar ik voor wilde zorgen."

"Ik moest veel regelen en moest de ziektewet in. Ik kreeg fysiotherapie en de conclusie was dat ik veel te veel overbelast was en van voren af aan moest beginnen. Er werd een medische indicatie aangevraagd om te kunnen verhuizen. We wonen hier niet echt ideaal; met een kleintje op een flat 3 hoog. Demi moet gedragen worden, terwijl het mij overal wordt afgeraden om trappen te lopen. Helaas werd ons verzoek afgewezen. Ik werd het echt ontzettend zat. Er ging een knop om en ik ben toen naar een andere fysiotherapeut gegaan, die gespecialiseerd was in dit probleem. Ook ging ik onder begeleiding fitnessen en in onze woonplaats is ook nog een speciaal half uurtje zwemmen voor bekkenpatiënten. Dat hielp, gelukkig! Ik kon weer wat meer en ben ook begonnen met fietsen. Ik fiets nu ondertussen ongeveer een half uurtje op een iets aangepaste fiets, met Demi voorop en zelfs de buggy mee achterop, al heb ik nog steeds moeite met opstappen en dan weer op gang komen."

Ik val regelmatig terug

"Het gaat nu vrij goed. Uitgezonderd de maandelijkse periodes, die zijn een hel. Ik ben blijven zwemmen en fitnessen en sinds ik dit doe, gaat het ook stukken beter en ga ik heel veel vooruit! Mijn conditie wordt beter en is op dit moment goed en mijn spieren worden sterker. Ik onderneem heel veel dingen en dat is ook mijn grote valkuil. Ik val regelmatig terug en heb dan weer heel veel pijn. Ik geniet erg van Demi. Samen met haar naar de stad gaan, het lukt me zelfs om met haar naar het peuterzwemmen te gaan, zonder dat ik hierbij iemand nodig heb! Als we moe zijn, rusten we samen uit. "

"Het gaat nu vrij goed. Uitgezonderd de maandelijkse periodes, die zijn een hel. Ik ben blijven zwemmen en fitnessen en sinds ik dit doe, gaat het ook stukken beter en ga ik heel veel vooruit! Mijn conditie wordt beter en is op dit moment goed en mijn spieren worden sterker. Ik onderneem heel veel dingen en dat is ook mijn grote valkuil. Ik val regelmatig terug en heb dan weer heel veel pijn. Ik geniet erg van Demi. Samen met haar naar de stad gaan, het lukt me zelfs om met haar naar het peuterzwemmen te gaan, zonder dat ik hierbij iemand nodig heb! Als we moe zijn, rusten we samen uit. "

Terug naar het begin

Reacties

  • lidia van der Schuit

    24 januari 2014 14:30

    hoi monique,,

    ik heken je verhaal zooo goed, ik heb ook bekkeninstabiliteid gehad en heb vanaf de 6e zwangerschaps maand niet meer kunnen werken..

    je voeld je zoo bezwaard als je iets niet meer kan maar ik heb op een gegeven moment zelfs een rolstoel gehuurd om er even uit te kunnen..

    en die mensen die dat zeggen weten gewoon niet waar ze over praten,, ik zou willen dat wij een blokje konden lopen. dit gun je niemand en daarom doet het z\'n pijn dat mensen denken dat je je aansteld.

    gelukkig voor mij was het vrij snel na de bevalling dat het beter ging..

    ik wil jou heel veel sterkte wensen.. zet e\'m op meis je kan het, je bent op de goede weg

    • Katja

      24 januari 2014 14:30

      Hoi Monique

      Ik ken het verhaal heel goed. Zelf zat ik met 5 maanden ook thuis met een bekkeninstabiliteit. Ben ook mijn baan kwijt geraakt. Na de bevalling ging het erg langzaam vooruit. En ook ik had mijn terug vallen, want je wilt zo graag iets doen maar vaak bleek dat al te zwaar te zijn. En met elke kleine stap vooruit was ik blij, tot dat na ongeveer 8 maand na de bevalling mijn bekken weer uit stand schoot. Dit ging gepaard met erg veel pijn. En nu kan ik weer van vooraf kan beginnen.
      Heel veel succes met het vinden van een nieuwe baan.

      • Karen

        24 januari 2014 14:30

        Hallo,
        Ik ben blij deze verhalen hier te kunnen lezen. Ik ben zelf ook erg misselijk geweest tot week 16. Op 12 weken wees iemand me erop dat die rugpijn van mij toch wel abnormaal vroeg was, op 14 weken belandde ik bij de kine voor bekkeninstabiliteit. Op 5 maand ben ik uiteindelijk moeten stoppen met werken want het ging echt niet meer. Wat er zo erg is aan BI? een combinatie van dingen. Ten eerste is er de fysieke pijn. Daarnaast ook het mentale aspect & het aanvaarden van 'iets niet kunnen' of het om hulp moeten vragen, en tot slot, wat me enorm aansprak in dit verhaal, zie ik ook enorm af van het onbegrip van de omgeving. Ik herken het precies! Kom je eens buiten met dat laatste restje energie dat je nog hebt, krijg je alleen maar meer onbegrip voor in de plaats. Tjah, mijn vriendengroep is inmiddels wel heel erg uitgedund. En zelfs de partner begrijpt het gewoon niet.
        Ik ben nu 34 weken ver, het einde is in zicht! Maar het aantal dagen dat ik niet gehuild heb kan ik echt op 2 handjes tellen. Zou ons dochtertje op komst straks graag een broertje of zusje gunnen, maar het is zo'n hel geweest dat ik nu echt nog niet weet of ik dit nog een keer kan...

        • Karen

          25 augustus 2012 04:02

          Hallo,
          Ik ben blij deze verhalen hier te kunnen lezen. Ik ben zelf ook erg misselijk geweest tot week 16. Op 12 weken wees iemand me erop dat die rugpijn van mij toch wel abnormaal vroeg was, op 14 weken belandde ik bij de kine voor bekkeninstabiliteit. Op 5 maand ben ik uiteindelijk moeten stoppen met werken want het ging echt niet meer. Wat er zo erg is aan BI? een combinatie van dingen. Ten eerste is er de fysieke pijn. Daarnaast ook het mentale aspect & het aanvaarden van 'iets niet kunnen' of het om hulp moeten vragen, en tot slot, wat me enorm aansprak in dit verhaal, zie ik ook enorm af van het onbegrip van de omgeving. Ik herken het precies! Kom je eens buiten met dat laatste restje energie dat je nog hebt, krijg je alleen maar meer onbegrip voor in de plaats. Tjah, mijn vriendengroep is inmiddels wel heel erg uitgedund. En zelfs de partner begrijpt het gewoon niet.
          Ik ben nu 34 weken ver, het einde is in zicht! Maar het aantal dagen dat ik niet gehuild heb kan ik echt op 2 handjes tellen. Zou ons dochtertje op komst straks graag een broertje of zusje gunnen, maar het is zo'n hel geweest dat ik nu echt nog niet weet of ik dit nog een keer kan...

          • Katja

            14 september 2011 14:02

            Hoi Monique

            Ik ken het verhaal heel goed. Zelf zat ik met 5 maanden ook thuis met een bekkeninstabiliteit. Ben ook mijn baan kwijt geraakt. Na de bevalling ging het erg langzaam vooruit. En ook ik had mijn terug vallen, want je wilt zo graag iets doen maar vaak bleek dat al te zwaar te zijn. En met elke kleine stap vooruit was ik blij, tot dat na ongeveer 8 maand na de bevalling mijn bekken weer uit stand schoot. Dit ging gepaard met erg veel pijn. En nu kan ik weer van vooraf kan beginnen.
            Heel veel succes met het vinden van een nieuwe baan.

            • lidia van der Schuit

              02 juli 2008 11:38

              hoi monique,,

              ik heken je verhaal zooo goed, ik heb ook bekkeninstabiliteid gehad en heb vanaf de 6e zwangerschaps maand niet meer kunnen werken..

              je voeld je zoo bezwaard als je iets niet meer kan maar ik heb op een gegeven moment zelfs een rolstoel gehuurd om er even uit te kunnen..

              en die mensen die dat zeggen weten gewoon niet waar ze over praten,, ik zou willen dat wij een blokje konden lopen. dit gun je niemand en daarom doet het z\'n pijn dat mensen denken dat je je aansteld.

              gelukkig voor mij was het vrij snel na de bevalling dat het beter ging..

              ik wil jou heel veel sterkte wensen.. zet e\'m op meis je kan het, je bent op de goede weg

              .
              - Advertentie -
              - Advertentie -