Wat doe jij om van je tandartsangst af te komen?

Reacties

• 

  Bea

  10 maart 2016 16:45

  Mijn angst is in de loop der tijd erger geworden. Het heeft niet zozeer te maken met pijn, want bij de fysio heb ik veel méér pijn, maar daar ga ik zonder mankeren naartoe. Het is het achterover liggen met mond open en allerlei zooi in mijn mond, wat mij al angstiger maakt. Ik heb van nature veel slijmvorming. Zelfs in bed kan ik niet op mijn rug liggen, vanwege het feit dat er van alles in mijn keel zakt, met alle gevolgen van dien. Met je mond open kun je minder goed slikken. Er zit weliswaar een zuiger in mijn mond bij de tandarts, maar juist al die instrumenten geven mij een intens benauwd gevoel. Ik ben nu net weer geweest en ik stond te trillen op mijn benen, ik had een hartslag van boven de honderd. Zelfs het hele korte polijsten of iets dergelijks van één van mijn kiezen, was naar. Ik ben gewoon zó bang om benauwd te worden, wat ook één keer werkelijk is gebeurd. Ik voelde toen slijm of iets dergelijks in mijn verkeerde keelgat zakken en schoot overeind. Het is bij mij dus niet de pijn zozeer, maar het achterover liggen. Graag zou ik behandeld worden (ik heb nu drie gaten) met een lichte narcose, maar dat schijnt niet vaak te gebeuren. Het lachgas of andere vorm van rustgevende middelen is juist extra eng, denk ik, want dan kan ik misschien nóg slechter slikken?
• 

  Feathers

  22 oktober 2012 11:49

  Al vanaf dat ik een klein meisje was, had ik al problemen met mijn gebit. Vele antibioticakuren hebben daarin zeker meegewerkt. Op mijn 10e viel ik mijn 2 voortanden eruit, een nogal traumatische ervaring. Op mijn 17e werd de brug die ik had als voortanden verwijderd en kreeg ik 2 kronen. Op mijn 21e werd ik zwanger van mijn zoon, tijdens die zwangerschap brak de ene kies na de andere af, dan weer een ontsteking hier en dan weer op een andere plek. Na de zwangerschap een aantal keer, met heel veel lood in mijn schoenen, naar de tandarts geweest om te proberen alles te herstellen. Tot ik 2 jaar later zwanger werd van mijn 2e kindje en we weer an voor af aan konden beginnen. Op dat moment dacht ik, laat maar, de angst won van de pijn. Vanaf dat moment, ik was toen 24, geen enkel bezoek meer aan de tandarts gebracht. Doordat ik de afgelopen jaren helaas veel medicatie heb moeten slikken en nog steeds gebruik, kreeg ik steeds meer gebitsproblemen. Sinds dit jaar leefde ik op ibuprofen om zo min mogelijk pijn te hebben. Maar ook mijn kinderen ging het opvallen dat mama niet zulke mooie tanden meer had, dat was voor mij de druppel. Ik heb contact gezocht met een angsttandarts en na de intake besloten om onder narcose alles te laten trekken en een volledige prothese te nemen. Alleen het prijskaartje wat daaraan hing was voor mij, als alleenstaande moeder, niet op te brengen. Ik heb daarna contact gezocht met het ziekenhuis en een afspraak gemaakt met de kaakchirurg. Helaas voor mij trof ik één van de meest patiëntonvriendelijke artsen die je je maar kan voorstellen. Huilend ben ik daar weggegaan.
  Op aanraden van een aantal moeders op het schoolplein contact gezocht met een tandarts hier in de buurt. En wat een verademing was dat, een hele fijne rustige man, die niet alleen keek naar mijn leeftijd, maar ook daadwerkelijk luisterde wat ik wilde, waar ik zo bang voor was en alle tijd voor me nam. Ik ben nu 2x bij hem geweest, helaas is mijn bovengebit niet meer te redden, ik heb veel ontstekingen, kaakbot is weg door die ontstekingen, maar mijn ondergebit (wat er nog van over is) is prima in orde met wat kleine herstelwerkzaamheden. Alles wat er nu gaat gebeuren gaat op mijn tempo, raak ik in paniek dan stoppen we even, hij neemt contact op met de kaakchirurg en neemt alle stappen met hem door.
  Eerlijk is eerlijk, ik slaap nog steeds niet als ik een afspraak heb, neem nog steeds kalmeringstabletten in voor de afspraak, maar ik kan met eerlijkheid zeggen dat ik na al die jaren minder bang ben geworden. Mijn tip is dus ook, zoek een tandarts waar JIJ je prettig bij voelt, die je niet als een nummertje behandeld, die naar jou luistert en rekening houdt met wat jij wil. Het zijn namelijk jouw tanden, jouw gevoelens en jouw angst die je moet overwinnen.
• 

  Feathers

  18 januari 2012 12:01

  Al vanaf dat ik een klein meisje was, had ik al problemen met mijn gebit. Vele antibioticakuren hebben daarin zeker meegewerkt. Op mijn 10e viel ik mijn 2 voortanden eruit, een nogal traumatische ervaring. Op mijn 17e werd de brug die ik had als voortanden verwijderd en kreeg ik 2 kronen. Op mijn 21e werd ik zwanger van mijn zoon, tijdens die zwangerschap brak de ene kies na de andere af, dan weer een ontsteking hier en dan weer op een andere plek. Na de zwangerschap een aantal keer, met heel veel lood in mijn schoenen, naar de tandarts geweest om te proberen alles te herstellen. Tot ik 2 jaar later zwanger werd van mijn 2e kindje en we weer an voor af aan konden beginnen. Op dat moment dacht ik, laat maar, de angst won van de pijn. Vanaf dat moment, ik was toen 24, geen enkel bezoek meer aan de tandarts gebracht. Doordat ik de afgelopen jaren helaas veel medicatie heb moeten slikken en nog steeds gebruik, kreeg ik steeds meer gebitsproblemen. Sinds dit jaar leefde ik op ibuprofen om zo min mogelijk pijn te hebben. Maar ook mijn kinderen ging het opvallen dat mama niet zulke mooie tanden meer had, dat was voor mij de druppel. Ik heb contact gezocht met een angsttandarts en na de intake besloten om onder narcose alles te laten trekken en een volledige prothese te nemen. Alleen het prijskaartje wat daaraan hing was voor mij, als alleenstaande moeder, niet op te brengen. Ik heb daarna contact gezocht met het ziekenhuis en een afspraak gemaakt met de kaakchirurg. Helaas voor mij trof ik één van de meest patiëntonvriendelijke artsen die je je maar kan voorstellen. Huilend ben ik daar weggegaan.
  Op aanraden van een aantal moeders op het schoolplein contact gezocht met een tandarts hier in de buurt. En wat een verademing was dat, een hele fijne rustige man, die niet alleen keek naar mijn leeftijd, maar ook daadwerkelijk luisterde wat ik wilde, waar ik zo bang voor was en alle tijd voor me nam. Ik ben nu 2x bij hem geweest, helaas is mijn bovengebit niet meer te redden, ik heb veel ontstekingen, kaakbot is weg door die ontstekingen, maar mijn ondergebit (wat er nog van over is) is prima in orde met wat kleine herstelwerkzaamheden. Alles wat er nu gaat gebeuren gaat op mijn tempo, raak ik in paniek dan stoppen we even, hij neemt contact op met de kaakchirurg en neemt alle stappen met hem door.
  Eerlijk is eerlijk, ik slaap nog steeds niet als ik een afspraak heb, neem nog steeds kalmeringstabletten in voor de afspraak, maar ik kan met eerlijkheid zeggen dat ik na al die jaren minder bang ben geworden. Mijn tip is dus ook, zoek een tandarts waar JIJ je prettig bij voelt, die je niet als een nummertje behandeld, die naar jou luistert en rekening houdt met wat jij wil. Het zijn namelijk jouw tanden, jouw gevoelens en jouw angst die je moet overwinnen.