Alcoholverslaving en gevolgen omgeving

Reacties

• 

  borus

  10 december 2018 17:00

  Mijn man drinkt al vanaf we getrouwd zijn: zo een 37 jaar. Soms niet in de week, maar in het weekend stiekem. Ik hou niet meer van hem. Hij laat me onverschillig, als we weg gaan moet ik altijd rijden. Hij is een verslaafd mens en ziet dat niet in.
• 

  Nomore

  28 juni 2018 00:19

  Ik heb recentelijk mijn relatie met een alcoholist verbroken nadat hij een handgemeen had met een goede vriend van hem. Hij blijft voor zichzelf goedpraten dat de goede vriend er zelf om vroeg. Als je zover gaat dat je geweld gebruikt en het nog normaal vind om klappen uit te delen ook, dan ben je een grens te ver gegaan. Als je dat niet in ziet om er vervolgens ook nog over op te scheppen dan denk ik dat je hersenen al behoorlijk zijn aangetast. Maar goed hij blijft ontkennen tot hij echt kapot is. Moeilijk als je veel om iemand geeft maar niks kunt doen. Zal altijd van hem houden maar kan hem niet helpen hoe jammer ook. Wens hem het beste en kies eindelijk na 10 jaar op en af in de relatie, voor mezelf....sterkte aan iedereen die dit meemaakt. Je weet dat pas als je het hebt meegemaakt tot die tijd kun je er niet over oordelen.
• 

  Anna

  26 juni 2018 03:57

  Ik maak me zorgen om een vriend. Ik heb hem een jaar geleden leren kennen en het is zo'n lief mens,
  wij hebben ook een klik. Maar hij heeft een groot alcoholprobleem. Vanaf zijn zestiende drinkt hij. Dat is nu dus al 23 jaar.
  Wat ik heb gezien de enkele keren dat ik hem heb bezocht dat hij een gemiddeld 12 bier drinkt en de laatste keer dronken ook nog Martini erbij. Ik vind het zo erg. Ik heb meerdere malen gezegd dat hij moet stoppen of dat ik zeg "dit is je laatste biertje", maar ik weet echt niet hoe ik hem moet doen veranderen voor zijn eigen gezondheid en bestwil. Ik ben echt radeloos. Ik weet niet wat ik moet doen, wie kan mij advies geven? Want hij luistert vooralsnog niet naar mij, maar naar de alcohol. Verder is het voor hem geen probleem met gemak genoeg aan te schaffen omdat hij voldoende middelen heeft.
• 

  Puk1234

  12 juli 2017 05:55

  Ik weet dat dit forum al een tijdje oud is maar zag nog een aantal recente reacties.
  Ik ben een jonge kerel van dertig jaar en heb sinds zeven maanden (sinds mijn relatie van zevenenhalf jaar voorbij is en ik ook mijn stiefdochter waar ik zielsveel van ben gaan houden niet meer mag zien vanwege de nieuwe relatie van m'n ex) een bewust alcohol probleem en weet even geen raad.
  Ik drink al zeven maanden elke dag vijf tot zes zware biertjes van 10% en laatste tijd heb ik 's morgens wel eens echt hartkloppingen als ik wakker word en met de dag begin. Ik maak me echt zorgen sindsdien. Ik heb gelukkig nog geen trillende handen maar als ik een dag niet drink ben ik wel echt overmatig gespannen. Ik drink ook bewust meestal even één of twee dagen per week niet zodra ik het merk.
  Maar goed ik merk dat ik echt een verslaving begin te krijgen die al in ontwikkeling is. Ik zie het alleen maar verder uit de hand lopen. Ik voel me helemaal niet meer fijn zonder alcohol. Ik zie er verder nog wel verzorgd uit en ben niet echt lelijk of onzeker dus dat speelt geen rol. Is echt puur begonnen door het wegdrinken van die periode dat ik mijn gezinnetje waar ik zoveel jaar elke dag moeite voor heb gedaan ben kwijt geraakt omdat zij een nieuwe liefde had en ik als grof vuil naast de straat gezet werd.
  Sorry ik typ teveel. En ja, heb er nu ook weer vier achter de kiezen dus neem me niet kwalijk. Ik wil gewoon even mijn verhaal kwijt omdat ik merk dat m'n cognitieve functies heel lichtelijk achteruit beginnen te gaan, zoals dingen vergeten, te laat komen en ik begin slechter te eten. Ik hoop dat iemand zich hierin herkent en mij goed advies kan geven. Alvast bedankt, gr.
• 

  Julia

  06 juni 2017 13:32

  In 2008 kreeg ik verlammingen in mijn benen door beschadigingen aan de rugzenuwen. Dat heeft zich nooit hersteld met als gevolg dat ik nu pijn patient ben en in een rolstoel zit. Ik ben dertig jaar gehuwd en heb drie kinderen waarvan er twee nog studeren en thuis wonen. Mijn man dronk altijd al graag een biertje en was heel sociaal in de omgang als hij iets gedronken had. Dat was maar een paar glazen pils en echt dronken was hij bijna nooit. Maar toen kreeg ik die rugproblemen en kon ik niet meer gaan werken, ik werd hulpbehoevend. Mijn man heeft alles van mij overgenomen in het huishouden maar na een tijd merkte ik dat hij dagelijks zeker vijf blikjes dronk 's avonds tijdens het koken. Hij was er prettig van maar niet echt dronken. Maar toen kreeg hij zelf ook zware rugproblemen en moest worden geopereerd. Hij kon het allemaal niet meer aan thuis. Naar de buitenwereld is hij de perfecte mantelzorger. Iedereen denkt dat hij thuis alles doet. Maar in werkelijkheid doet hij enkel de boodschappen en drinken en koken en drinken en de afwas en drinken en slapen. De rest doe ik zelf zo goed en kwaad als ik kan samen met mijn volwassen kinderen (studenten). Ik ga nergens naartoe want dat heeft hij niet graag. Hij nodigt mij nooit eens uit om met hem ergens heen te gaan. Enkel naar de dokter of kapper en zo'n dingen. Er mag niemand langskomen want onze verbouwingen (voor mijn handicap) blijven maar aanslepen waardoor ik niemand kan ontvangen. Hij doet alle bankzaken en regelt het huishoudgeld. Ik heb dus niets van geld in huis. Nu besef ik dat hij mij gewoon stukje bij beetje geïsoleerd heeft van alles en iedereen. Hij drinkt intussen elke dag zeker minstens 12 blikken pils thuis alleen al. In de late voormiddag een deel en 's avonds de rest. Meestal komt hij van zijn werk en heeft hij daar al bier gedronken. Hij komt aangeschoten thuis. Drinkt volgens mij dus ook op zijn werk. Hij heeft de tijd niet om zijn jas af te doen want hij moet eerst dat blik bier uit de frigo hebben. Dan kookt hij en drinkt. Het ene na het andere blik. Wordt ambetant tegen de kinderen en tegen mij. Gooit mij de vreselijkste verwijten naar mijn hoofd. Intussen hebben we gegeten. Dan moet hij nog iets halen uit de garage. Daar heeft hij ook bier staan. Komt stomdronken terug binnen. Zet hij zich voor de pc en slaapt zijn roes uit. Blijft zo zitten tot twee uur ’s nachts en komt dan naar bed om zijn roes verder uit te slapen. Ik sta dan op want zijn dronken gesnurk is niet om vol te houden. Dat is zo'n beetje hoe mijn leven er sinds 2010 uitziet in het kort verteld. Hij drinkt zeven op zeven dagen en is minstens twee keer per dag dronken. Als ik er de ochtend nadien iets over zeg dan gaat hij het gesprek niet aan maar is zelf boos op mij omdat ik een zeur ben. En vertrekt vlug naar z’n werk om weg te zijn thuis. Ik zit vast. De kinderen helpen veel maar moeten studeren en jong zijn en plezier maken. Dus zijn ze veel bij vrienden of op hun studentenkot. Wat ik heel goed vind want dan moeten ze het niet iedere dag zelf zien. En ik? Ik zit vast. Geen familie of vrienden om me te helpen. Geen geld, geen inkomen waar ik bij kan. En hij? Mensen denken nog steeds dat hij alles voor mij doet. En ik heb hem nodig. Dus ik zwijg en blijf bij hem. Wat kan ik anders in mijn geval? Ik ben helemaal op!
• 

  Bruna

  21 november 2016 13:59

  Mijn man drinkt zwaar bier en dan doet hij best wel lief, maar ik reageer zo naar. Vind het heel Rot! weet niet wat ik moet doen, aardiger zijn? Maar 6 euro drank per dag vind ik veel!
• 

  Yvon

  14 april 2016 00:16

  Mijn vader (72 jaar) heeft al jaren een alcoholprobleem en dit heeft met allerlei toestanden geleid tot de scheiding van m'n ouders twaalf jaar geleden. Hij heeft een nieuwe liefde gevonden drie jaar geleden. Hij is vorig jaar getouwd. Voor die tijd gingen ze vaak op vakantie en viel het haar niet zo op, omdat ze meedeed met zowel roken als drinken. Zij weet niets van de heftige geschiedenis van m'n ouders (agressie).
  
  Laatst vroeg zijn nieuwe vrouw van 74 jaar, advies aan mij (ik ben zelf een vrouw met twee jonge kinderen en ben 44 jaar oud). Mijn vader lag voor een dingetje een nachtje in het ziekenhuis en ik bracht haar naar huis. Ze zei moeite te hebben met het toenemende drinkgedrag van mijn vader. Ik heb haar geadviseerd dit met de huisarts te bespreken op een dag dat hij er niet is. Wij hebben het in het verleden ook duidelijk geprobeerd te maken dat zijn drinkgedrag echt niet kan. Dit hielp toen ook niet. Zij zegt dat hij nu zeker acht à negen flesjes euroshopper drinkt. Whiskey mag hij niet meer halen van haar en hij mag zijn eerste biertje om half vijf. Tot nu toe luistert hij. Ik ben wel wat angstig over de toekomst. Zij is zeker wel een sterkere vrouw dan mijn moeder destijds, maar toch! Wat adviseert u mij?
• 

  Frieda

  10 januari 2016 09:47

  Mijn zoon van 30 probeert zijn verdriet weg te drinken met cola. Het drinken wordt steeds erger. Hij wordt zo agressief. Hij slaat alles kapot nog geen mensen voor zover iik weet. Ik ben zijn moeder. Ik ga er aan kapot om me zoon zo te zien. Hij is boos als ik niet elke dag kom, aan andere kant wil hij rust omdat hij steeds moe is. Zijn vriendin die werkt gaf al aan dat ze dit niet vol gaat houden. Zijn gedrag is zeer kwetsen naar mensen toe hij. Heeft wel nare dingen meegemaakt, maar ik wordt er boos en verdrietig van. Hij wil ook geen hulp van deskundigen want wij zijn het probleem hij niet, zegt hij dan. Ik ben bang dat hij straks alles kwijt is. Hij zit thuis heeft iemand in dienst die zijn werk doet. Hij komt weinig buiten alleen wanneer hij auto rijdt. Ik ben erg bang om me zoon kwijt te raken. Ik weet niet meer hoe ik hem kan helpen.
• 

  Kenny

  08 januari 2016 21:22

  Beste mensen, mijn 41 jaar oude broertje is op 5 januari 2016 gestorven door drankmisbruik. Zijn vriendin heeft hem vervreemd van iedereen die on hem gaf. Door de drank ALS wapen te gebruiken gaf ze hem elke dag 1.5 krat bier en ALS toetje slaappillen gegeven tot zijn dood . 41 jaar en dan dood zonder te denken of dit wel normaal is.
• 

  Ingeborg

  01 december 2015 21:42

  Wil U zo vriendelijk zijn om een manier te vinden om minder te drinken?

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9
• 10
• Volgende ›
• Laatste »