Gezondheidsplein is een informatieve website over gezondheid. De gezondheidsinformatie op deze website staat los van eventueel getoonde advertenties.

Toch bevallen in ziekenhuis in plaats van thuis

Verhaal door Rianne (23)

Rianne (23) heeft haar eerste bevalling thuis gehad. Het liefst had ze haar tweede bevalling ook thuis, in een vertrouwde omgeving, maar door problemen met de baby besloot ze toch in het ziekenhuis te bevallen. 

"Ik ben bevallen van mijn dochtertje Klaartje in het ziekenhuis in Eindhoven. Onze oudste, Klaartjes broer, is thuis geboren. Tijdens de zwangerschap van Klaartje wist ik zeker dat ik weer thuis wilde bevallen. Fijn in je eigen bed, thuis bij onze eerste, die dan meteen kon komen kijken als de baby was geboren. In deze zwangerschap wilde ik wel stiekem weten wat het zou worden, en toen ik een echo kreeg met 16 weken zwangerschap zeiden ze bij het Diagnostisch Centrum dat ze voor 70% zeker konden zeggen dat het weer een jongen zou worden. Aangezien er veel jongens in de familie van mijn man geboren worden stonden we er niet gek van te kijken. De weken verstreken, toen ik bij de verloskundige kwam met 38 weken zwangerschap en er een hartritmestoornis werd ontdekt."

Hartritmestoornis

"We moesten meteen naar het ziekenhuis waar ik een CTG kreeg en een echo, en inderdaad, af en toe viel de hartslag weg en dan een moment later kwam het dubbel zo snel terug. We, ik en mijn man, hadden de schrik goed te pakken. De volgende ochtend kon ik pas terecht in Maastricht voor een uitgebreide echo, maar in die nacht zat ik alweer in het ziekenhuis in Eindhoven want ik voelde niks meer. De baby lag zomaar ineens te slapen, wat ie 's nachts zowat nooit deed. Mezelf weer druk gemaakt om niets, maar ik werd gelukkig wel serieus genomen. De volgende ochtend naar Maastricht een uitgebreide echo gehad, en gelukkig bleek dit geen ernstige zaak te zijn, want als de baby geboren zou worden dan zou het hartje zichzelf corrigeren. Gelukkig! Ik mocht zelfs gewoon thuis bevallen."

"We moesten meteen naar het ziekenhuis waar ik een CTG kreeg en een echo, en inderdaad, af en toe viel de hartslag weg en dan een moment later kwam het dubbel zo snel terug. We, ik en mijn man, hadden de schrik goed te pakken. De volgende ochtend kon ik pas terecht in Maastricht voor een uitgebreide echo, maar in die nacht zat ik alweer in het ziekenhuis in Eindhoven want ik voelde niks meer. De baby lag zomaar ineens te slapen, wat ie 's nachts zowat nooit deed. Mezelf weer druk gemaakt om niets, maar ik werd gelukkig wel serieus genomen. De volgende ochtend naar Maastricht een uitgebreide echo gehad, en gelukkig bleek dit geen ernstige zaak te zijn, want als de baby geboren zou worden dan zou het hartje zichzelf corrigeren. Gelukkig! Ik mocht zelfs gewoon thuis bevallen."

Toch bevallen in ziekenhuis

"Diep in mijn hart heb ik toch aangevoeld dat ik in het ziekenhuis moest bevallen. Want ik dacht, als er iets gebeurt, dan hebben ze hier alles bij de hand, en ik was inmiddels al verschillende keren in het ziekenhuis geweest en ik voelde me er vertrouwd. Toen eenmaal de weeën begonnen, was ik om 00.45 uur in het ziekenhuis. Tijdens de ontsluitingsfase werd ik van links naar rechts gedraaid, sieraden af, het infuus kwam eraan. Ik dacht, dit gaat niet goed. De hartslag van mijn kindje viel steeds weer weg. Ze wilden me aan de weeënremmers leggen, maar ik hield het niet meer en moest persen. In 1 wee, 3 keer geperst, toen was mijn dochtertje er al om 02.01 uur. Ze had de navelstreng strak om haar nekje, waardoor ze wat zuurstof tekort was gekomen, en door de snelheid van de bevalling moest ze wel 2 dagen de couveuse in om bij te komen. Wat was ik blij om in het ziekenhuis te zijn. Ik had er niet aan moeten denken om halsoverkop nog naar het ziekenhuis te moeten. Ze hebben ons daar goed opgevangen. Met Klaartje is nu niets aan de hand, ze heeft zich zeer snel hersteld en het is een echte kletstante waar iedereen gek op is. "

"Diep in mijn hart heb ik toch aangevoeld dat ik in het ziekenhuis moest bevallen. Want ik dacht, als er iets gebeurt, dan hebben ze hier alles bij de hand, en ik was inmiddels al verschillende keren in het ziekenhuis geweest en ik voelde me er vertrouwd. Toen eenmaal de weeën begonnen, was ik om 00.45 uur in het ziekenhuis. Tijdens de ontsluitingsfase werd ik van links naar rechts gedraaid, sieraden af, het infuus kwam eraan. Ik dacht, dit gaat niet goed. De hartslag van mijn kindje viel steeds weer weg. Ze wilden me aan de weeënremmers leggen, maar ik hield het niet meer en moest persen. In 1 wee, 3 keer geperst, toen was mijn dochtertje er al om 02.01 uur. Ze had de navelstreng strak om haar nekje, waardoor ze wat zuurstof tekort was gekomen, en door de snelheid van de bevalling moest ze wel 2 dagen de couveuse in om bij te komen. Wat was ik blij om in het ziekenhuis te zijn. Ik had er niet aan moeten denken om halsoverkop nog naar het ziekenhuis te moeten. Ze hebben ons daar goed opgevangen. Met Klaartje is nu niets aan de hand, ze heeft zich zeer snel hersteld en het is een echte kletstante waar iedereen gek op is. "

Verder lezen

Reacties

  • zwaan

    24 januari 2014 14:30

    hoi hoi
    ben blij dat het nog allemaal zo
    goed is gegaan. en niks mis is met de geboorde.alles is goed gekomen gelukkig.
    verder wens ik jullie heel veel geluk samen met de baby.
    groetjes uit limburg

    • zwaan

      11 november 2003 01:00

      hoi hoi
      ben blij dat het nog allemaal zo
      goed is gegaan. en niks mis is met de geboorde.alles is goed gekomen gelukkig.
      verder wens ik jullie heel veel geluk samen met de baby.
      groetjes uit limburg

      .
      - Advertentie -
      - Advertentie -