Lisa (24 jaar) is voor de tweede keer zwanger. Tijdens haar eerste zwangerschap had ze een goed seksleven met haar partner, maar nu ze voor de tweede keer zwanger is wil haar partner geen seks hebben.
Gezondheidsplein is een informatieve website over gezondheid. De gezondheidsinformatie op deze website staat los van eventueel getoonde advertenties.
Lisa (24 jaar) is voor de tweede keer zwanger. Tijdens haar eerste zwangerschap had ze een goed seksleven met haar partner, maar nu ze voor de tweede keer zwanger is wil haar partner geen seks hebben.
"Mijn man heeft moeite om seks met mij te hebben nu in zwanger ben. Ik moet zeggen, het is ook wat moeilijk want als ik opgewonden word krijg ik steeds harde buiken of geen lucht in bepaalde posities en bepaalde standjes zijn ook niet echt prettig meer nu. Maar ik zou willen dat hij mijn lichaam wat sexier zou vinden."
Nou, als ik dit allemaal zo lees
Heb ik wel geluk met mijn beide zwangerschappen en mijn vriend.
Ben nu 36 weken zwanger en mag absoluut niet klagen over mijn sex leven
Wauw mensen...ik ben eens gaan lezen wat reacties van mensen omdat ik ook wat moeite heb met seks tijdens de zwangerschap van mijn vrouw. Maar ik ben blij dat ik dit lees. Ik ga mezelf echt een schop onder mijn reet geven! Ik vind het normaal dat ik mijn vrouw lichamelijk minder aantrekkelijk vind op dit moment, maar Ik houd zo veel van haar. Ik wil niet dat zij dit gevoel moet krijgen. Dan kost het maar wat moeite. Dat wil ik ook aan alle dames die dit lezen vertellen. Jullie zijn het waard om voor te vechten en je vent moet blij zijn dat je 9 maanden zijn kind wilt dragen. Het minste wat wij kunnen doen is aan jullie behoeftes voldoen! Of dat nou veel of weinig seks is!
De meeste reacties zijn al een paar jaar oud. Maar ik zit ook met dat probleem.
Ik heb een hoog libido altijd gehad ik heb er ook nooit geen klachten over gehad maar sinds ik een relatie heb met mijn vriend moet ik mezelf behoorlijk inhouden. We hebben ruim vier jaar een relatie. Hij heeft echt een heel laag libido. Ik ben nu zwanger van ons tweede kindje en dat vind ik al een wonder. Al vier maanden hebben we geen seks meer en ik moet nog ruim twee maanden. Ik ben het ook zat om mezelf te helpen het gaat ook niet zo makkelijk meer die buik zit in de weg plus ik krijg last van slaaphanden waardoor ik niks meer voel.
Mijn vriend kijkt wel porno maar mij ziet hij niet staan. Ik vind dat heel kwetsend. Als ik er iets van zeg krijgen we ruzie. Ik kijk steeds meer naar andere mannen en fantaseer ik hoe het zou zijn met hen. Nee het is en blijft een fantasie ik ga niet vreemd, nooit gedaan. Ook niet met mijn ex terwijl ik kansen genoeg had. We hadden vijftien jaar een relatie.
Bij mijn vorige zwangerschap was dit precies hetzelfde twee keer seks gehad in negen maanden tijd en na de bevalling moest ik nog vier maanden wachten.
Pfff, iemand tips?
Zo herkenbaar, dit is bij mij exact hetzelfde. Twee zwangerschappen en vanaf twintig weken geen seks meer.
Hij vindt mij nu niet meer aantrekkelijk op die manier zegt hij en is nu vooral heel erg veel met zichzelf bezig door veel te sporten en af te vallen, terwijl ik maar dikker en dikker wordt. Nu ben ik 32 weken zwanger...
Wat een zieke mensen hier zeg. Vrouwen praten hier oprecht over de libido van hun partner. Uiteraard komen er allemaal zaken kijken bij een zwangerschap. Maar hier lopen mannen zich allemaal aan te bieden aan vrouwen met een partner, omdat ze kicken op zwangere vrouwen. Bah, bah...
Je kan op je rug op tafel liggen. Ieder been op op een stoel. Je man kan je staand verwennen.
Groet Dik
Ik ben nu 25 weken zwanger en mijn vriend wil alleen seks als hij veel gedronken heeft. Verder wil hij niet en vindt het raar en eng. Hij wil pas na de zwangerschap weer seks hebben.
Nou, ik heb al geen seks meer sinds ik 6 maanden zwanger ben.... Daarvoor had ik het ook steeds minder. Het is een wonder dat ik zwanger ben.....Tja.....
25 jaar zijn we getrouwd, we hebben 4 prachtige kinderen, maar nadat onze jongste is geboren, werd de seks steeds minder , tot 1 X per jaar en nu niks meer.
We wisten niet dat hij ass had, onze oudste zoon heeft het , en ik zag veel overeenkomsten bij mijn man.
Dat hoor je vaker, maar mijn man wou zich niet testen. Zijn problemen werden groter, blackouts, niet tegen drukte kunnen, liegen, hardhandig optreden tegen onze pubers. Niet mee kunnen leven, geen vriendschappen, daarbij heeft hij ploegendienst, waar hij al helemaal niet tegen kan.
Uiteindelijk heeft hij zich laten testen en ja, ass.
Poeh, toch! Tjonge, wat gaat dat voor onze toekomst betekenen?
Nu weet ik het, geen vriendenbezoek samen, geen hobby's samen, geen seks, want dat is zo'n gedoe.
Geen invoelingsvermogen, geen verdriet delen, geen.....
Wel houd hij van mij en onze kinderen, probeert hij mij te verwennen met wat lekkers, want ik kom bij hem zo te kort, hij ziet het dus zelf. Dat doet zeer, hij is lief, maar.....
Ik mis hem, raar hè, we wonen samen , maar ook niet. Hij vind het prima zo, werken, slapen en schaken, zijn wereld. Maar ik merk nu we geen lichamelijke contact meer hebben, ik hem niet meer zie als mijn man.
Het maakt mij verdrietig en boos soms, want hij kan er niets aan doen, maar ik ben moe merk ik.
Het telkens oppassen, aanpassen, vergoedelijken, recht praten.
Kinderen logeren is hem teveel, op visite is al te stressvol, ik zie wel dat hij probeert voor mij, maar ik wordt er helemaal zenuwachtig van , omdat hij zo maar ineens boos kan worden.
Ik krijg steeds meer lichamelijke klachten, hij zit niet dat dat door hem komt.
Ik wou oud met hem worden, genieten van onze kinderen en kleinkinderen, die droom gaat niet door, ik zal dat alleen moeten doen, zo als ik al zoveel alleen doe de laatste jaren.
En dan geen arm mij heen , of troost als ik het eens nodig heb en ook geen seks meer of knuffelen, dat vind ik zwaar en moeilijk. Ik vind mij zelf een klager de laatste jaren. Het zonnetje is weg.
Eigenlijk wil ik weg, maar kan ik dat wel maken?
Beste Nicky
Mijn vrouw heeft ook ASS. We zijn nu al twaalf jaar samen. De seks ging altijd goed, geen problemen. Veel liefde en knuffelen. Nu is ons derde kind ondertussen zes maanden. En al sinds de zwangerschap dus al meer dan een jaar inderdaad geen seks meer.
Zij zegt altijd dat ze moe is, er is altijd wel een uitvlucht. Dat zal wel zo zijn, maar ik mag nog doodvallen dan nog zou ik wel eens willen vrijen met haar. Maar het is niet alleen dat. Ze klaagt dat ik niks doe terwijl ik de voeten vanonder mijn lijf loop, afvragend hoe ik nog meer kan doen.
Ik weet het gewoon allemaal niet meer. Soms denk aan haar verlaten, maar vind het dan zo grof dat ik bij haar weg zou gaan omdat de intimiteit tussen ons niet meer is zoals vroeger. Ze wil niet begrijpen dat seks voor mij belangrijk is in een relatie (ik ben zelfs blij met twee keer per maand hoor). Ze zal zelden eens afkomen en mij vast nemen, ik hou zo van eens een goede knuffel (gelukkig geven mijn kids die maar dat is toch niet hetzelfde als van mijn partner).
Ik moet altijd zelf toenadering zoeken. Er is zo weinig spontaniteit van haar kant op het vlak van intimiteit. Vanavond nog eens een poging gedaan, Alle kids lagen te slapen. Ik zei leg de jongste in zijn park, hij slaapt en laat ons eens samen naar boven gaan. Haar antwoord: Nee, een potje chips of een ijsje. ???What the ...???
Kan je begrijpen hoe gekwetst ik mij voel? Ze verkiest dus junkfood boven intimiteit met mij :( . Wat moet ik hier nu mee? Ik wil gelijk in een hoekje kruipen en wenen. Ik weet dat je bericht al drie jaar oud is maar ik hoop dat je er met je man bent uitgeraakt dan is er voor mij misschien ook nog hoop. Ik hoop echt iets van je te horen
Ik herken me heel erg in de verhalen. Ik ben 28 weken zwanger en sinds ik zwanger ben, heb ik - denk ik - 1 x sex gehad. Ik kan praten totdat ik een ons weeg, maar hij hapt niet toe. Ik voel me als vrouw verwaarloosd. Mezelf bevredigen ben ik beu.
Mijn man geeft aan dat het aan hem ligt en niet aan mij, maar intussen tijd zit ik met de gevolgen.