Behandeling van de ziekte van kahler

Als blijkt dat de myelomen zich hebben verspreid in je lichaam, wordt er (afhankelijk van je leeftijd en de agressiviteit van de kankercellen) meestal gekozen voor chemotherapie. Chemotherapie wordt vaak aangevuld met andere medicijnen, zoals prednison of dexamethason (ontstekingsremmende hormonen). Het laatste medicijn is een krachtigere variant van prednison en werkt sterk tegen myelomen. Soms worden onderdrukkers van het immuunsysteem (en dus deling van de kwaadaardige plasmacellen) toegevoegd aan de behandeling.

Stamceltransplantatie is samen met chemotherapie een standaardonderdeel van de behandeling van de ziekte van Kahler. Stamcellen worden verzameld uit je eigen bloed of het bloed van een donor. Na de chemokuren volgt een extra intensieve chemotherapie. Deze chemobehandeling vernietigt naast zieke cellen ook andere gezonde cellen in de beenmergholte. Vervolgens kan de stamceltransplantatie worden gedaan waarbij gezonde, goedwerkende stamcellen worden ingebracht in je bloed. Zij begeven zich naar de beenmergholte waar zij binnen ongeveer drie weken nieuw beenmerg en nieuwe bloedcellen vormen. Doordat je immuunsysteem is platgelegd door het vernietigen van al je stamcellen heeft de transplantatie grotere kans om aan te slaan.

Bestraling bij de ziekte van Kahler is een behandeling voor specifieke plekken waar veel myelomen zijn, zogenoemde haarden. Bestraling is een heel gerichte behandeling. Daarom wordt het vaak gebruikt ter behandeling van een haard in de buurt van het ruggenmerg, om te voorkomen dat de myelomen doorgroeien in de zenuwen. Door de haarden te verkleinen helpt bestraling tegen de (bot)pijn en kan het helpen tegen de verspreiding van de ziekte door de rest van het lichaam.

De meeste patiënten met de ziekte van Kahler reageren goed op de behandelingen, maar vaak keert de ziekte in heftigere vorm terug en blijkt dan ongeneeslijk. De behandelingen zijn er dan opgericht het leven te verlengen. Met de genoemde stamceltransplantatie wordt echter veel vooruitgang geboekt. Dankzij stamceltransplantatie zijn sommige patiënten meerdere jaren (tot wel tien jaar) ziektevrij. De agressiviteit van deze vorm van kanker varieert echter bij elke patiënt en daarmee ook de individuele prognose.