Gezondheidsplein is een informatieve website over gezondheid. De gezondheidsinformatie op deze website staat los van eventueel getoonde advertenties.

"Een whiplash heeft veel invloed op mijn leven"

Verhaal door Lukie (41)

Het ongeluk gebeurde op 22 november 1995, op de A4. Het was slecht weer. Lukie (41 jaar) reed van Amsterdam naar Zoetermeer. 

"Er was file en ik weet nog dat ik dacht: Ik heb zo'n honger, ik hoop dat het een beetje opschiet. Eindelijk maakten we weer vaart naar zo'n 80 kilometer per uur. Daarna moesten we weer boven op de rem. Ik was blij dat ik op tijd had geremd, maar toen botste de auto achter me in volle vaart op de mijne. Ik klapte hard naar voren en weer terug. Mijn stoel zat helemaal los. Ik ben uitgestapt en had niet meteen klachten. Ik dacht nog: daar ben ik goed vanaf gekomen."

"Na tien minuten kreeg ik hoofdpijn. Toen de politie na een uur kwam, lukte het me niet om het schadeformulier in te vullen. Ik kreeg de letters niet op papier. Inmiddels had ik ook flink wat spierpijn. Mijn man kwam en ik wilde alleen maar naar huis. De stoel is provisorisch vastgezet en ik ben achter hem aan naar huis gereden. Daar hebben we eten besteld, maar ik kon geen hap door mijn keel krijgen. Ik had knallende hoofdpijn en veel last van mijn nek en schouders."

Misselijk van hoofdpijn

"De volgende dag ben ik naar de huisarts gegaan. Ik kreeg pijnstillers en de boodschap dat ik het rustig aan moest doen. Mijn klachten werden steeds erger. Ik kon niet meer opstaan. Ik was misselijk van de pijn. De huisarts is gekomen en ik kreeg valium om mijn spieren te ontspannen. Ondertussen deed ik er zelf alles aan om beter te worden: ontspannen, warme baden, rustig bewegen, noem maar op. Het hielp allemaal niet. Ik kreeg fysiotherapie en knapte daar iets van op. Daarna ben ik ook weer aan het werk gegaan. Ik werkte twee dagen in de wijkverpleging en had daarnaast een eigen schoonheidssalon aan huis. Ik werkte zo'n zes dagen per week."

"Na een paar weken zat ik weer thuis. De pijn was inmiddels erger dan vlak na het ongeluk. Ik knapte wat op en ging weer aan het werk. Een paar weken later zat ik weer thuis en ga zo maar door. Ik ging steeds meer achteruit. Ik kon bijvoorbeeld geen rapporten meer schrijven. Mijn collega's wezen me er ook op dat ik veel spelfouten maakte. Ik heb het er met mijn collega's wel eens over gehad of ik misschien whiplash had. Volgens mij kon ik dat niet hebben. Ik dacht dat het dan nog ernstiger moest zijn."

"We gingen verhuizen van Zoetermeer naar Almere. Voor mijn werk bleef ik op en neer reizen. Het werd steeds erger. Ik vond mijn boodschappenbriefjes terug in de diepvries en mijn sleutels in de koelkast. Toen klapte ik helemaal in. Ik ben naar mijn nieuwe huisarts gegaan en heb gezegd dat het niet goed met me ging. Hij stuurde me door naar de neuroloog. Ik was er toen slecht aan toe. Ik was al driekwart jaar aan het overleven. Eigenlijk ging het niet, maar ik wilde niet ziek zijn. Ik ging maar door. Ik was toen heel onzeker. Wat was er toch met me aan de hand?"

"De volgende dag ben ik naar de huisarts gegaan. Ik kreeg pijnstillers en de boodschap dat ik het rustig aan moest doen. Mijn klachten werden steeds erger. Ik kon niet meer opstaan. Ik was misselijk van de pijn. De huisarts is gekomen en ik kreeg valium om mijn spieren te ontspannen. Ondertussen deed ik er zelf alles aan om beter te worden: ontspannen, warme baden, rustig bewegen, noem maar op. Het hielp allemaal niet. Ik kreeg fysiotherapie en knapte daar iets van op. Daarna ben ik ook weer aan het werk gegaan. Ik werkte twee dagen in de wijkverpleging en had daarnaast een eigen schoonheidssalon aan huis. Ik werkte zo'n zes dagen per week."

"Na een paar weken zat ik weer thuis. De pijn was inmiddels erger dan vlak na het ongeluk. Ik knapte wat op en ging weer aan het werk. Een paar weken later zat ik weer thuis en ga zo maar door. Ik ging steeds meer achteruit. Ik kon bijvoorbeeld geen rapporten meer schrijven. Mijn collega's wezen me er ook op dat ik veel spelfouten maakte. Ik heb het er met mijn collega's wel eens over gehad of ik misschien whiplash had. Volgens mij kon ik dat niet hebben. Ik dacht dat het dan nog ernstiger moest zijn."

"We gingen verhuizen van Zoetermeer naar Almere. Voor mijn werk bleef ik op en neer reizen. Het werd steeds erger. Ik vond mijn boodschappenbriefjes terug in de diepvries en mijn sleutels in de koelkast. Toen klapte ik helemaal in. Ik ben naar mijn nieuwe huisarts gegaan en heb gezegd dat het niet goed met me ging. Hij stuurde me door naar de neuroloog. Ik was er toen slecht aan toe. Ik was al driekwart jaar aan het overleven. Eigenlijk ging het niet, maar ik wilde niet ziek zijn. Ik ging maar door. Ik was toen heel onzeker. Wat was er toch met me aan de hand?"

Diagnose 'whiplash'

"Bij de neuroloog aangekomen heb ik tijdens mijn verhaal ontzettend zitten huilen. De neurologe vertelde mij op een gegeven moment: 'Als ik dit zo allemaal aanhoor en zie, dan kan het wel eens zijn dat je een stevige whiplash hebt opgelopen'. Ze vond dat al mijn klachten daar duidelijk op wezen. In het AMC zijn foto's gemaakt. Wervel 5, 6 en 7 bleken verschoven. Ook is er een onderzoek gedaan waarin je evenwicht wordt getest. Ik bleek een vertraagde ooggang en vertraagde communicatie in mijn hersenen te hebben."

"Ik wilde beter worden, daarom heb ik ook een revalidatieprogramma in de Trappenberg hier in Almere gevolgd. Ik kreeg fysio- en ergotherapie. Er werd een neuropsychologisch onderzoek uitgevoerd en ik had gesprekken met een maatschappelijk werker en een psychologe. Deze multidisciplinaire aanpak heeft me goed geholpen. Ik weet nu hoe ik moet omgaan met de beperkingen als gevolg van het ongeval en ik heb geleerd deze te accepteren in plaats van me er steeds weer tegen te verzetten. Belangrijk is dat ik mijn conditie op peil houd. Daarvoor zit ik nu op medische fitness en hebben we een hond genomen. Met haar ga ik twee keer per dag wandelen."

"Bij de neuroloog aangekomen heb ik tijdens mijn verhaal ontzettend zitten huilen. De neurologe vertelde mij op een gegeven moment: 'Als ik dit zo allemaal aanhoor en zie, dan kan het wel eens zijn dat je een stevige whiplash hebt opgelopen'. Ze vond dat al mijn klachten daar duidelijk op wezen. In het AMC zijn foto's gemaakt. Wervel 5, 6 en 7 bleken verschoven. Ook is er een onderzoek gedaan waarin je evenwicht wordt getest. Ik bleek een vertraagde ooggang en vertraagde communicatie in mijn hersenen te hebben."

"Ik wilde beter worden, daarom heb ik ook een revalidatieprogramma in de Trappenberg hier in Almere gevolgd. Ik kreeg fysio- en ergotherapie. Er werd een neuropsychologisch onderzoek uitgevoerd en ik had gesprekken met een maatschappelijk werker en een psychologe. Deze multidisciplinaire aanpak heeft me goed geholpen. Ik weet nu hoe ik moet omgaan met de beperkingen als gevolg van het ongeval en ik heb geleerd deze te accepteren in plaats van me er steeds weer tegen te verzetten. Belangrijk is dat ik mijn conditie op peil houd. Daarvoor zit ik nu op medische fitness en hebben we een hond genomen. Met haar ga ik twee keer per dag wandelen."

Lijstjes

"Ik heb er ook geleerd om me met één ding tegelijk bezig te houden. In het huishouden bijvoorbeeld, als ik dingen niet goed plan, ren ik van hot naar her en kom tot niets. Of bij het boodschappen doen. Ik neem altijd een lijstje mee, want anders weet ik in de winkel niet meer wat ik moet kopen en kom ik met de verkeerde dingen thuis."

"Door dit alles ben ik zekerder geworden. Maar helemaal beter ben ik niet. Ik heb elke dag pijn en kan veel dingen niet meer. Naar een verjaardag gaan bijvoorbeeld. Al die stemmen door elkaar, dat trek ik niet. Spontaan uit eten gaan is er ook niet meer bij. Zoiets moet ik echt plannen en dan de hele dag rustig aan doen. Op gewone dagen moet ik ook 's middags minstens een uur naar bed en lig ik 's avonds om 9.30 uur in bed anders ben ik de dag daarop niets meer waard."

"Als je me twee jaar geleden had gevraagd of ik ooit weer aan het werk zou komen, was ik in huilen uitgebarsten. Er zijn best momenten geweest dat het leven voor mij niet meer hoefde. Inmiddels gaat dat beter. Ik heb me erin berust dat ik niet meer kan werken. Ik ga er vanuit dat dat nooit meer kan. De spullen van mijn schoonheidssalon staan nog steeds boven. Mijn man en ik hebben afgesproken dat ik alles ga verkopen. Het zit er gewoon niet meer in en nu doet het alleen maar pijn als ik dit zie staan."

"Inmiddels heb ik mijn leven behoorlijk op orde. Goed, ik heb elke dag pijn, maar hoe raar het ook klinkt, daar wen je aan. Wat me wel verschrikkelijk frustreert is dat ik soms niet uit mijn woorden kan komen. Dat vind ik echt heel erg. Ik doe dingen die ik leuk vind. Ik ben veel met bloemen bezig en doe vrijwilligerswerk. Zo ben je toch nog een beetje met mensen bezig. Mijn dagen zijn hiermee gevuld. Nu gaat het huishouden natuurlijk ook niet zo snel. Als ik wat heb gedaan, moet ik even rusten. Stofzuigen gaat kamer voor kamer. Soms ga ik over mijn grenzen. Dan krijg ik veel pijn en kramp. Maar als het maar voor iets leuks is geweest, vind ik het niet zo erg."

"Ik heb er ook geleerd om me met één ding tegelijk bezig te houden. In het huishouden bijvoorbeeld, als ik dingen niet goed plan, ren ik van hot naar her en kom tot niets. Of bij het boodschappen doen. Ik neem altijd een lijstje mee, want anders weet ik in de winkel niet meer wat ik moet kopen en kom ik met de verkeerde dingen thuis."

"Door dit alles ben ik zekerder geworden. Maar helemaal beter ben ik niet. Ik heb elke dag pijn en kan veel dingen niet meer. Naar een verjaardag gaan bijvoorbeeld. Al die stemmen door elkaar, dat trek ik niet. Spontaan uit eten gaan is er ook niet meer bij. Zoiets moet ik echt plannen en dan de hele dag rustig aan doen. Op gewone dagen moet ik ook 's middags minstens een uur naar bed en lig ik 's avonds om 9.30 uur in bed anders ben ik de dag daarop niets meer waard."

"Als je me twee jaar geleden had gevraagd of ik ooit weer aan het werk zou komen, was ik in huilen uitgebarsten. Er zijn best momenten geweest dat het leven voor mij niet meer hoefde. Inmiddels gaat dat beter. Ik heb me erin berust dat ik niet meer kan werken. Ik ga er vanuit dat dat nooit meer kan. De spullen van mijn schoonheidssalon staan nog steeds boven. Mijn man en ik hebben afgesproken dat ik alles ga verkopen. Het zit er gewoon niet meer in en nu doet het alleen maar pijn als ik dit zie staan."

"Inmiddels heb ik mijn leven behoorlijk op orde. Goed, ik heb elke dag pijn, maar hoe raar het ook klinkt, daar wen je aan. Wat me wel verschrikkelijk frustreert is dat ik soms niet uit mijn woorden kan komen. Dat vind ik echt heel erg. Ik doe dingen die ik leuk vind. Ik ben veel met bloemen bezig en doe vrijwilligerswerk. Zo ben je toch nog een beetje met mensen bezig. Mijn dagen zijn hiermee gevuld. Nu gaat het huishouden natuurlijk ook niet zo snel. Als ik wat heb gedaan, moet ik even rusten. Stofzuigen gaat kamer voor kamer. Soms ga ik over mijn grenzen. Dan krijg ik veel pijn en kramp. Maar als het maar voor iets leuks is geweest, vind ik het niet zo erg."

Veranderd leven

"Mijn relatie met Frans is inniger geworden. Voor hem is het ook best moeilijk, ik kan veel niet meer en ik ben een andere vrouw geworden. Ik voel me niet meer de gezellige Lukie die ik was. Alles moet gepland worden. Dat is moeilijk, maar het is ook goed zo. Ik heb mijn leven opnieuw ingericht en het is best leuk zo."

"Als mensen zeggen dat whiplash tussen je oren zit, doet me dat veel verdriet. Boos ben ik niet. Ik ben ook niet zo'n mens dat makkelijk boos wordt. Ik ben ook nooit boos geweest op de man die me aanreed. Maar ik word wel heel verdrietig van dergelijke uitspraken. En het doet pijn. Door artsen die zich zo instellen kan het fout gaan. Als mijn klachten meteen serieus waren genomen, was het misschien zo ver niet gekomen." 

"Mijn relatie met Frans is inniger geworden. Voor hem is het ook best moeilijk, ik kan veel niet meer en ik ben een andere vrouw geworden. Ik voel me niet meer de gezellige Lukie die ik was. Alles moet gepland worden. Dat is moeilijk, maar het is ook goed zo. Ik heb mijn leven opnieuw ingericht en het is best leuk zo."

"Als mensen zeggen dat whiplash tussen je oren zit, doet me dat veel verdriet. Boos ben ik niet. Ik ben ook niet zo'n mens dat makkelijk boos wordt. Ik ben ook nooit boos geweest op de man die me aanreed. Maar ik word wel heel verdrietig van dergelijke uitspraken. En het doet pijn. Door artsen die zich zo instellen kan het fout gaan. Als mijn klachten meteen serieus waren genomen, was het misschien zo ver niet gekomen." 

Terug naar het begin

Reacties

  • Nroxy

    13 december 2019 20:06

    Ik heb bijna 6 maand geleden een accident gehad met whiplash tot gevolg.
    Had hoofdpijn en nog altijd elke week 4 tot 5 keer. Stijve en pijnlijke nek en last in mijn rug is sindsdien ook erger. Had daarvoor al in het begin van het jaar thuis gezeten met een zware hernia en vernauwing van mijn ruggenmergkanaal (aangeboren). Nu sinds een 6 tal weken last beginnen krijgen heel heftig in mijn schouder. Soms krijg ik hem niet meer omhoog en 's nachts vaak wakker van de pijn. Naar de huisarts en die zei me dat het kon zijn van het accident. Gisteren dus CT-scan laten nemen met contrast en niets op te zien. Dokter denkt nu iets aan de spieren maar zitten met onze handen in onze haren.
    Nu dankzij het contrast ook nog eens een ontstekking op schouder en bovenarm met als gevolg nog meer pijn die niet uit te houden is en bewegingsbeperking. Is mijn rechterarm en dus ook mijn dominante arm. Ik ben al naar de arts van de verzekering moeten gaan en moet nu binnenkort nog eens terug. Zou dus wel graag meer weten tegen die tijd. Iemand dit ook voorgehad na kop-staart aanrijding??

    • saabje

      15 november 2019 16:41

      ik heb 15 jaar geleden een zwaar auto ongeluk gehad, waarbij 1 nekwervel gescheurd was en heb een vreselijke whiplash eraan over gehouden. Goed functioneren kan ik helaas niet meer en heb ook veel hoofdpijn en nekpijn. Ik heb vaak ook het gevoel dat mijn hoofd te zwaar is voor mijn nek. Verder heb ik nu ook vaak door alle beschadigingen, dat mijn nekspieren trillen en kan ik mijn hoofd niet stil houden. Ook dat heb ik eraan over gehouden. Ik ben wel goed geholpen door de advocaat, maar desondanks heeft mijn zaak nog 7,5 jaar geduurd daar de tegen partij zo dwars zat. Je kunt er toch niks van zien, dus zal het wel meevallen wordt er dan gezegd. Net zoals nu dat ook nog veel mensen zeggen in mijn omgeving. Dat is zo frustrerend. Ik probeer alle dagen mijn best te doen, maar dan gaat het echt niet meer en dan lig ik weer een paar dagen doodziek op bed. Ja je komt er helaas nooit weer van af, het blijft je achtervolgen helaas, maar we doen ons best.

      • Tony

        07 juni 2019 02:52

        Ik heb al twee maanden een whiplash. Ik herken alles wat je zei. Bij mij wordt het steeds erger, ik had een van de beste geheugen ter wereld en onthield echt alles voor lange tijd. Sinds dat ongeluk loopt mijn geheugen steeds achteruit en ik vergeet best veel dingen.

        Zonder pijnstiller (Tramadol) ga ik dood van pijn. Ik ben altijd mentaal en fysiek heel sterk geweest en pro sporter geweest. Soms denk ik als een jaar zo door ga dan hoef ik niet meer te leven.

        Ik heb 2 prachtige kinderen en ze zijn nog te jong om hun vader te missen.

        Mensen, alsjeblieft, niet meer zeggen dat whiplash tussen je oren zit.

        Whiplash neemt jou leven van jou af. Vooral bij iemand die alles in zijn/haar leven kan en super sterk en een levensgenieter is. Na een trage whiplash ben je een totaal ander mens fysiek en mentaal.

        • Katrien

          07 juni 2019 00:49

          Beste Renée,

          Welke behandeling heeft jou dan uiteindelijk geholpen. Ik sukkel al meer dan drie jaren met de klachten en de spier- migrainepijn zijn ondraaglijk geworden. Ik heb alle mogelijk behandelingen al geprobeerd en operaties maar niks helpt. Het is zo pijnlijk dat ik niet meer verder kan. De pijn is zo overheersend dat ik geen uitweg meer zie.

          • otto

            09 juli 2019 19:52

            Hoi Katrien,
            Als er verder geen schade is zoals breuken en verplaatsing van wervels e.d. en alleen om extreem hoge spierspanning gaat, zou ik als jou was starten met 2 atlasprofilaxbehandelingen. Die behandeling is bedoeld om de ergste spanning van nek/hoofd af te halen. Het is verstandig om tegen de pijn en het loskomen van de spieren tegelijkertijd magnesium te nemen. Zelf heb ik vloeibare magnesium. ik heb zelf 3 atlasprofilaxbehandelingen gehad. Na 11,5 jaar lijden heb ik eindelijk mijn leven weer terug. Van uitzichtloos naar vol in het leven staan.

          • Jolanda

            14 september 2018 18:26

            Hoi,
            Bij mij is het precies hetzelfde verhaal mijn eerste en twee nekwervels zijn flink beschadigd. Ben hierdoor vergeetachtig, kan geen licht drukte enz. verdragen, te veel prikkels, mijn zicht is erg achteruit gegaan. Loop als iemand die dronken is en heb inderdaad altijd hoofd/nekpijn. Het schrijven of lezen is dramatisch en dan heb ik het nog niet gehad over een gesprek voeren, een grote ramp. Alles is 100% veranderd van de persoon die ik was. Alle medische behandelingen doorlopen eind resultaat is niet meer te helpen.. Nu heb ik een afspraak staan bij het UWV omdat de klachten niet minder zijn geworden.

            • Jo

              01 juni 2018 12:57

              Mijn verhaal is precies zoals die van jouw gelopen. Heb alle specialisten enz. Doorlopen en gevraagd om hulp. Het is nu 3 jaar geleden. Van een actieve vrouw met een fulltime job, ben ik nu het tegen voorgestelde. Vergeet alles. Soms loop ik of ik dronken ben. Kan geluid en licht erg slecht verdragen laat staan een groep mensen bij elkaar. Mijn schrijven lezen tv kijken achter de pc zitten is verleden tijd. Dagelijks zoveel pijn dat ik niet weet waar ik het moet zoeken. Op 2 februari is mijn WGA afgelopen en slaat de stress toe. Maar te veel spanning zorgt ervoor dat ik letterlijk inval.

              Wie heeft Voor mij nog een advies.

              • Renee

                26 november 2017 00:52

                Hallo, ook ik heb een whiplash na een kopstaart. Veel klachten, elke dag hoofdpijn, geen concentratie, slecht zicht met pijn in oog, moe, altijd pijn in nek en schouders. Maar ik heb hoop, ik ben onder behandeling met een nieuwe techniek die zij toepassen. Na de eerste behandeling voelde ik dat ik meer kracht had in mijn nek (ik heb altijd het gevoel dat mijn hoofd te zwaar is voor mijn nek). Je bent wel na elke behandeling heel moe en misselijk, maar ik merk toch verbetering ondanks die vervelende bijwerking. Mijn therapeut heeft ook goed resultaat met mensen die al 20 jaar klachten hebben. Ik wilde het even delen omdat ik weet hoe moeilijk het is om de juiste behandeling te vinden. Ik mocht bijvoorbeeld niet beginnen met revalideren in een bepaald revalidatiecentrum, omdat ik niet belastbaar genoeg ben. Gelukkig heb ik deze behandeling gevonden. Ik hoop dat het jullie misschien ook helpt. Voor mijn slechte zicht ga ik binnenkort naar het een neurovisueel centrum. In Nederland in het ziekenhuis alle onderzoeken gedaan maar er komt niets uit. Tijdens het gesprek met het Neurovisueel centrum merkte ik meteen dat ze mijn klachten herkennen, ze gaven ook aan dat ze met een speciale bril mijn ogen rust kunnen geven. Fixatie disparate heet het en het komt vaak voor na een whiplash. Wie weet heeft iemand hier ook nog wat aan. Kosten hiervan worden vergoed, de nieuwe behandeling helaas niet. Groetjes en sterkte Renée

                • Kim

                  05 december 2018 13:02

                  Hoi,
                  Je geeft aan dat jouw therapeut ook goed resultaat heeft met mensen die al twintig jaar klachten hebben. Ik zou erg graag willen weten wie dit is en of hij/zij mijn moeder kan helpen, die al langdurig klachten heeft.

                  Groeten

                  • Linda

                    08 juli 2018 17:02

                    Hai Renée,
                    Fijn en tegelijk confronterend om hier zoveel herkenning te lezen. De zorg voor whiplashpatiënten zou zoveel beter moeten zijn in 2018. Ik ben erg benieuwd naar de nieuwe behandeling waar je over schrijft. Hoe heet de behandeling en wat houdt het in?

                  • Myaz

                    02 oktober 2017 18:47

                    Het is net of ik word beschreven in de verhalen. Het is nu bijna drie jaar geleden en heb er nog steeds heel erg veel last van. Ik weet het gewoon niet meer. Meeste mensen inclusief de specialisten denken dat het allemaal wel meevalt en dat alles tussen de oren zit. Ik word niet begrepen, de enige die mij of ons kunnen begrijpen zijn de mensen die het ook meemaken. Ik hoop dat jullie allemaal weer kunnen genieten van jullie leven.

                    • Rinus

                      01 augustus 2017 23:47

                      Goed om te horen dat ik zeker niet de enige ben.
                      Ben in oktober 2015 aangereden van achteren en op mijn voorganger geduwd. Ik heb nog elke dag pijn nek en schouder. Ik herken alles wat je zegt, ik ben veranderd in alles. Ik heb ook nog ptss opgelopen. Heb totaal twintig injecties in hoofd en nek gehad maar niks helpt.
                      Ook het probleem met de tegenpartij schiet niet op. Ik ben zzp'er en kan mijn werk niet meer doen.
                      Het is gewoon tuig van de richel dat ze jouw leven zo kapot maken na alles dat je al meemaakt. Ze begrijpen niet dat je hele gezin hier onder lijdt.
                      Ook denken vaak mensen "het zal wel, je ziet niks aan hem", dat doet pijn.

                      • Manofpatient

                        19 april 2017 14:59

                        Mijn vrouw heeft ook een ongeluk gehad en heeft veel hulp gehad van Tijbout letselschade. Deze mensen staan in dienst van jou en dit wordt verhaald op de tegenpartij (verzekering). Zelf ondervindt mijn vrouw na vijf jaar nog steeds last van het ongeluk. Dus ook mijn advies is: laat een clausule opmaken in de afsluitende afrekening van de verzekering dat je er altijd op mag terugkomen, want je raakt het namelijk nooit meer kwijt, de whiplash. R.

                        .
                        - Advertentie -
                        - Advertentie -