Gezondheidsplein is een informatieve website over gezondheid. De gezondheidsinformatie op deze website staat los van eventueel getoonde advertenties.

Lichamelijk helemaal opgebrand door stress

Verhaal door Nel (43)

Nel (43 jaar) was gelukkig tijdens haar getrouwde leven. Maar zes jaar geleden liep het mis. Ze ging scheiden van haar man en sindsdien gaat het vooral op lichamelijk gebied niet goed met haar. 

"Hoe zal ik beginnen? Waar zal ik beginnen? Het klinkt zo simpel. Ik ben een alleenstaande vrouw met drie dochters (zes, negen en elf jaar) en een driejarige opleiding achter de rug. Nu ben ik op zoek naar een baan, maar het valt me allemaal ineens zo zwaar. Ik heb een hoop problemen met mijn ex, na zes jaar geleden al gescheiden te zijn. Zelf ben ik flink ziek geweest. Een relatie die heel serieus was, is ineens beëindigd."

Lichamelijke vermoeidheid

"Dus daar sta je dan. Ik kom vermoeid mijn bed uit, ga 's middags weer terug en 's avonds lig ik er weer vroeg in. Ik ben draaiierig in mijn hoofd en heb het idee dat ik flauwval als ik buiten op straat loop. Uiteraard ben ik met deze klachten naar de huisarts geweest. Hij vond het verstandig dat ik eens met een psycholoog zou praten en dat heb ik gedaan. Heerlijk, ik kon mijn hart luchten en het ging al vrij snel weer de goede kant op."

"Dus daar sta je dan. Ik kom vermoeid mijn bed uit, ga 's middags weer terug en 's avonds lig ik er weer vroeg in. Ik ben draaiierig in mijn hoofd en heb het idee dat ik flauwval als ik buiten op straat loop. Uiteraard ben ik met deze klachten naar de huisarts geweest. Hij vond het verstandig dat ik eens met een psycholoog zou praten en dat heb ik gedaan. Heerlijk, ik kon mijn hart luchten en het ging al vrij snel weer de goede kant op."

Nergens zin in

"Maar momenteel is het weer hetzelfde. Weer die lichamelijke vermoeidheid, geen zin hebben om wat dan ook te ondernemen en overal enorm tegenop zien. Hoe moet dit verder? Ik wil weer genieten, ik wil weer leven en volop lol hebben. Maar zelfs nu ik dit schrijf, rollen de tranen over mijn wangen. Ik schrijf heel veel en soms lijkt dat wel wat op te luchten. Maar laatst las ik gedeeltes terug en zelfs vorig jaar had ik al dit soort klachten."

"Het is de laatste weken gewoon veel erger geworden. Wanneer gaat dit eens over? Wanneer kan ik weer helder denken en heb ik het gevoel niet meer dat ik een hele dag loop te dromen?"

"Maar momenteel is het weer hetzelfde. Weer die lichamelijke vermoeidheid, geen zin hebben om wat dan ook te ondernemen en overal enorm tegenop zien. Hoe moet dit verder? Ik wil weer genieten, ik wil weer leven en volop lol hebben. Maar zelfs nu ik dit schrijf, rollen de tranen over mijn wangen. Ik schrijf heel veel en soms lijkt dat wel wat op te luchten. Maar laatst las ik gedeeltes terug en zelfs vorig jaar had ik al dit soort klachten."

"Het is de laatste weken gewoon veel erger geworden. Wanneer gaat dit eens over? Wanneer kan ik weer helder denken en heb ik het gevoel niet meer dat ik een hele dag loop te dromen?"

Terug naar het begin

Reacties

  • Ikke83

    08 oktober 2019 12:24

    Ik weet hoe je je voelt. Ik ben nu 2 maanden geleden met mijn scheiding begonnen, omdat mijn vouw is vreemd gegaan. Nu sta ik hier met 4 kinderen, alleen. Mijn vrouw komt heel af en toe helpen,. Ze heeft het te druk met haar nieuwe vriend en zijn problemen. Nu ik ben echt op. Ik heb geen eetlust meer, ik ben futloos en het enige dat ik te horen krijg is: trek het je niet zo aan. Ik probeer me op te trekken aan de kinderen, maar dit helpt mij niet echt. Op is op zeker?

    • Kristiaan

      05 september 2019 00:28

      Je bent niet alleen... Ook hier voel ik een punt aankomen om hulp te zoeken. Maar ik wil niemand teleurstellen, dus blijven we maar gaan. Mezelf sterk houden, elke dag.... De ochtenden zijn het moeilijktse..
      Dan komt de avond... Verlangend naar men bedje... Rust... Kalmte... Om weer op te staan met crappy feelings... Relax x Nel

      • Sophie

        27 december 2017 18:40

        Na allerlei verschillende verhalen te hebben gelezen hieronder wilde ik een bijdrage leveren. Als je een burn-out hebt en daarover met niemand kunt praten is dat erg moeilijk en eenzaam. Terwijl zoveel mensen met dezelfde klachten omgaan. Je bent dus écht niet alleen of raar.

        Hieronder tips op basis van mijn ervaring (na 3 maanden gaat het met mij al een stuk beter).
        - Accepteer jezelf en de situatie zoals het is. Een hele belangrijke stap. Als je opgebrand bent, moet je écht rust nemen en je daaraan proberen over te geven, hoe onwennig, moeilijk of klote dat ook is. Wat je nodig hebt is rust, niet een grote zoektocht naar oplossingen. De enige oplossing is accepteren dat je te ver bent gegaan en rust houden totdat je lichaam aangeeft dat je weer wat meer aankunt. Je hoeft dus ook niet meteen bezig te zijn met de oorzaak van je burn-out of wat je nu in je leven allemaal moet veranderen. Dat komt vanzelf wel. Als je toegeeft aan de moeheid zal het weer beter worden. Wees lief voor jezelf.

        - Sta even stil. In mijn eerste maand deed ik even helemaal nergens meer aan mee. Geen werk, sport, etentjes, verjaardagen of welke verplichting dan ook. Behalve therapie, dat was de enige 'verplichting' die ik aan ben gegaan en dat heeft me enorm veel steun gegeven. Geef jezelf even vrijaf van alles wat je normaal 'moet'. Het kan helpen om aan jouw omgeving aan te geven dat ze voorlopig niet op je hoeven te rekenen.

        - Praat erover met iemand die je begrijpt of je in ieder geval niet veroordeelt. Heel erg belangrijk om het proces niet helemaal alleen te doen. In mijn geval kon ik goed praten met twee vriendinnen (een arts en iemand die zelf een burn-out heeft gehad) en mijn psycholoog. Als je partner, ouders, vrienden, collega's etc. je niet echt begrijpen hoeft dat niet erg te zijn, mits ze geen ongevraagd advies geven waar je niks mee kunt en je niet veroodelen. In mijn ervaring geeft het je een eenzaam gevoel als mensen je niet begrijpen en adviezen geven zoals; 'het zit tussen je oren' of 'ga leuke dingen doen, daar knap je van op', of 'denk niet zoveel na' - allemaal adviezen die hun onbegrip en onwetendheid reflecteren. Een therapeut heeft mij enorm geholpen door er voor me te zijn en te helpen in dit proces. Samen hebben we bijvoorbeeld wandelingen gemaakt op de hei, te gek!

        - Wat te 'doen' als je niks aankunt? Het heeft mij eigenlijk niet altijd geholpen om echt helemaal niks te doen, want dan had mijn geest zoveel tijd om te piekeren - over de burn-out, over het leven etc. Je mag wel iets doen, maar dan op een veel lager tempo. Dus ga lekker wandelen in de natuur - maar langzaam en voel aan wanneer het genoeg is. Lees een lekker boek, maar niet op de gebruikelijke topsnelheid (Harry Potter was mijn favoriet, even uit de realiteit). Tekenen en kleuren kan ook heerlijk zijn (in het begin dacht ik;, ik ben toch niet gek?)) - maar ik zette dan op de achtergrond mijn favoriete serie aan en had een kleurboek voor me met mandala's of andere tekeningen en het was heerlijk. Als je het aankunt, probeer dan soms een klein beetje te dansen op muziek die je vrolijk maakt. Zo ontspan je. Yoga en ademhalingsoefeningen kunnen ook erg behulpzaam zijn. In mijn eerste maand trok ik een yogales niet, maar in maand 2 en 3 deed ik rustig aan wat yin-yoga lesjes en dat hielp. Verder was ik erg lief voor mezelf; ik droeg mijn fijnste, zachtste kleren en nam 's ochtends en 's avonds een lange warme douche. Alles even precies hoe ik dat fijn vond.

        - Geef je lichaam de juiste voeding: het is verleidelijk om ongezond te gaan eten (comfort food), maar je lichaam heeft juist aandacht & zorg nodig en dat betekent; weinig suikers, veel goede vetten, groene groenten & fruit. Ongezond eten kost meestal veel energie om te verteren en energie heb je al zo weinig.. Als ik zelf geen zin had om te koken of boodschappen te doen, vroeg ik om hulp in mijn omgeving of bestelde ik iets. Gun jezelf de juiste gezonde voeding en gun het jezelf ook om om hulp te vragen zonder je te schamen. Mensen willen er graag voor je zijn (maar weten vaak niet hoe) en op deze manier kunnen ze iets concreets voor je doen.
        Stop ook even met producten zoals koffie en alcohol. Het is de bedoeling dat je luistert naar je lichaam zonder het te verdoven (ik dronk bijvoorbeeld soms nog weleens een koffie verkeerd voor het genot, maar dan decaffé).

        - Dat brengt me bij het volgende: wees niet bang om om hulp te vragen. Op je werk, bij de huisarts, maar ook in je directe omgeving. Mensen die een burn-out krijgen zijn vaak geen hulp-vragers ;). Maar voor mij was het stiekem fijn en helend om even onder de mensen te zijn zonder dat ik iets hoefde te leveren. Dus een paar nachten bij iemand logeren of iemand die voor je komt koken - kan heel fijn zijn!

        - Als je (zoals ik) veel piekert en denkt, probeer dan iets te vinden wat je kunt doén met al deze gedachten en kennis. In mijn geval was het schrijven van een blog over mijn burn-out een heerlijke uitlaatklep die me een lichter gevoel gaf. Kopje thee, kaarsjes aan, rustig muziekje en op de bank met mijn laptop. Het gaf me ook het gevoel 'iets te doen' te hebben.

        - Probeer weer vertrouwen te krijgen in je gevoel - the body knows what to do. De afgelopen jaren had ik mezelf aangeleerd alles te doen vanuit mijn hoofd. Als een gevoel naar boven kwam (in mijn buik), ging ik dat met mijn hoofd analyseren (een aantal keer). Nu probeer ik echt te 'aarden' (hoe zweverig dit ook klinkt) en echt te handelen op basis van dit gevoel. Realiseer je dat het lichaam heel sterk en slim is - het geeft aan wat nodig is om goed te kunnen functioneren. Nu ik bijvoorbeeld weer rustig aan activiteiten onderneem, luister ik echt naar de waarschuwingen die mijn lichaam me geeft. Als ik tijdens een kop koffie met een vriendin/ eten in een restaurant of iets dergelijks een aandrang voel (zonder aanwijsbare oorzaak) om te huilen, dan luister ik daarnaar en neem ik een stapje terug. Het kan eng zijn om weer iets te ondernemen, maar toch kun je soms niet anders dan het uitproberen en daarvan leren. Zodoende weet ik nu welke waarschuwingen mijn lichaam geeft. Als ik soms besluit om niet direct te luisteren, maar even langer door te gaan dan ik eigenlijk aankan, lig ik daarna altijd weer met hoofdpijn of extreme vermoeidheid in bed. Dus door die ervaringen leer je het.

        Mocht je meer tips willen of gewoon een keertje willen mailen of iets dergelijks - reageer dan hieronder. Hartstikke fijn om ervaringen en kennis te delen. Uiteraard ben ik ook maar een mens die tips geeft op basis van mijn eigen ervaring, maar dat zijn we allemaal :).
        Kijk ook eens op www.vcirkelacademie.nl, hele goede, gekwalificeerde en warme mensen die erg veel ervaring hebben met burn-outs.
        De serie 'Sophie in de mentale kreukels' is ook leuk om te kijken - op BNN via uitzending gemist. Dat gaat over burn-outs.

        Liefs en veel sterkte aan iedereen. Het wordt echt beter!

        • Sophie

          27 december 2017 18:17

          Beste lezer,

          Na allerlei verschillende verhalen te hebben gelezen hieronder wilde ik een bijdrage leveren. Als je een burn-out hebt en daarover met niemand kunt praten is dat erg moeilijk en eenzaam. Terwijl zoveel mensen met dezelfde klachten omgaan. Je bent dus écht niet alleen of raar.
          Hieronder tips op basis van mijn ervaring (na 3 maanden gaat het met mij al een stuk beter).
          - Accepteer jezelf en de situatie zoals het is. Een hele belangrijke stap. Als je opgebrand bent, moet je écht rust nemen en je daaraan proberen over te geven, hoe onwennig, moeilijk of klote dat ook is. Wat je nodig hebt is rust, niet een grote zoektocht naar oplossingen. De enige oplossing is accepteren dat je te ver bent gegaan en rust houden totdat je lichaam aangeeft dat je weer wat meer aankunt. Je hoeft dus ook niet meteen bezig te zijn met de oorzaak van je burn-out of wat je nu in je leven allemaal moet veranderen. Dat komt vanzelf wel. Als je toegeeft aan de moeheid zal het weer beter worden. Wees lief voor jezelf.
          - Sta even stil. In mijn eerste maand deed ik even helemaal nergens meer aan mee. Geen werk, sport, etentjes, verjaardagen of welke verplichting dan ook. Behalve therapie, dat was de enige 'verplichting' die ik aan ben gegaan en dat heeft me enorm veel steun gegeven. Geef jezelf even vrijaf van alles wat je normaal 'moet'. Het kan helpen om aan jouw omgeving aan te geven dat ze voorlopig niet op je hoeven te rekenen.
          - Praat erover met iemand die je begrijpt of je in ieder geval niet veroordeelt. Heel erg belangrijk om het proces niet helemaal alleen te doen. In mijn geval kon ik goed praten met twee vriendinnen (een arts en iemand die zelf een burn-out heeft gehad) en mijn psycholoog. Als je partner, ouders, vrienden, collega's etc. je niet echt begrijpen hoeft dat niet erg te zijn, mits ze geen ongevraagd advies geven waar je niks mee kunt en je niet veroodelen. In mijn ervaring geeft het je een eenzaam gevoel als mensen je niet begrijpen en adviezen geven zoals; 'het zit tussen je oren' of 'ga leuke dingen doen, daar knap je van op', of 'denk niet zoveel na' - allemaal adviezen die hun onbegrip en onwetendheid reflecteren. Een therapeut heeft mij enorm geholpen door er voor me te zijn en te helpen in dit proces. Samen hebben we bijvoorbeeld wandelingen gemaakt op de hei, te gek!
          - Wat te 'doen' als je niks aankunt? Het heeft mij eigenlijk niet altijd geholpen om echt helemaal niks te doen, want dan had mijn geest zoveel tijd om te piekeren - over de burn-out, over het leven etc. Je mag wel iets doen, maar dan op een veel lager tempo. Dus ga lekker wandelen in de natuur - maar langzaam en voel aan wanneer het genoeg is. Lees een lekker boek, maar niet op de gebruikelijke topsnelheid (Harry Potter was mijn favoriet, even uit de realiteit). Tekenen en kleuren kan ook heerlijk zijn (in het begin dacht ik; ik ben toch niet gek?) - maar ik zette dan op de achtergrond mijn favoriete serie aan en had een kleurboek voor me met mandala's of andere tekeningen en het was heerlijk. Als je het aankunt, probeer dan soms een klein beetje te dansen op muziek die je vrolijk maakt. Zo ontspan je. Yoga en ademhalingsoefeningen kunnen ook erg behulpzaam zijn. In mijn eerste maand trok ik een yogales niet, maar in maand 2 en 3 deed ik rustig aan wat yin-yoga lesjes en dat hielp. Verder was ik erg lief voor mezelf; ik droeg mijn fijnste, zachtste kleren en nam 's ochtends en 's avonds een lange warme douche. Alles even precies hoe ik dat fijn vond.
          - Geef je lichaam de juiste voeding: het is verleidelijk om ongezond te gaan eten (comfort food), maar je lichaam heeft juist aandacht & zorg nodig en dat betekent; weinig suikers, veel goede vetten, groene groenten & fruit. Ongezond eten kost meestal veel energie om te verteren en energie heb je al zo weinig. Als ik zelf geen zin had om te koken of boodschappen te doen, vroeg ik om hulp in mijn omgeving of bestelde ik iets. Gun jezelf de juiste gezonde voeding en gun het jezelf ook om om hulp te vragen zonder je te schamen. Mensen willen er graag voor je zijn (maar weten vaak niet hoe) en op deze manier kunnen ze iets concreets voor je doen.
          Stop ook even met producten zoals koffie en alcohol. Het is de bedoeling dat je luistert naar je lichaam zonder het te verdoven (ik dronk bijvoorbeeld soms nog weleens een koffie verkeerd voor het genot, maar dan decaffé).
          - Dat brengt me bij het volgende: wees niet bang om om hulp te vragen. Op je werk, bij de huisarts, maar ook in je directe omgeving. Mensen die een burn-out krijgen zijn vaak geen hulp-vragers. Maar voor mij was het stiekem fijn en helend om even onder de mensen te zijn zonder dat ik iets hoefde te leveren. Dus een paar nachten bij iemand logeren of iemand die voor je komt koken - kan heel fijn zijn!
          - Als je (zoals ik) veel piekert en denkt, probeer dan iets te vinden wat je kunt doén met al deze gedachten en kennis. In mijn geval was het schrijven van een blog over mijn burn-out een heerlijke uitlaatklep die me een lichter gevoel gaf. Kopje thee, kaarsjes aan, rustig muziekje en op de bank met mijn laptop. Het gaf me ook het gevoel 'iets te doen' te hebben.
          - Probeer weer vertrouwen te krijgen in je gevoel - the body knows what to do. De afgelopen jaren had ik mezelf aangeleerd alles te doen vanuit mijn hoofd. Als een gevoel naar boven kwam (in mijn buik), ging ik dat met mijn hoofd analyseren (een aantal keer). Nu probeer ik echt te 'aarden' (hoe zweverig dit ook klinkt) en echt te handelen op basis van dit gevoel. Realiseer je dat het lichaam heel sterk en slim is - het geeft aan wat nodig is om goed te kunnen functioneren. Nu ik bijvoorbeeld weer rustig aan activiteiten onderneem, luister ik echt naar de waarschuwingen die mijn lichaam me geeft. Als ik tijdens een kop koffie met een vriendin/ eten in een restaurant of iets dergelijks een aandrang voel (zonder aanwijsbare oorzaak) om te huilen, dan luister ik daarnaar en neem ik een stapje terug. Het kan eng zijn om weer iets te ondernemen, maar toch kun je soms niet anders dan het uitproberen en daarvan leren. Zodoende weet ik nu welke waarschuwingen mijn lichaam geeft. Als ik soms besluit om niet direct te luisteren, maar even langer door te gaan dan ik eigenlijk aankan, lig ik daarna altijd weer met hoofdpijn of extreme vermoeidheid in bed. Dus door die ervaringen leer je het.

          Mocht je meer tips willen of gewoon een keertje willen mailen of iets dergelijks - reageer dan hieronder. Hartstikke fijn om ervaringen en kennis te delen. Uiteraard ben ik ook maar een mens die tips geeft op basis van mijn eigen ervaring, maar dat zijn we allemaal :).

          De serie 'Sophie in de mentale kreukels' is ook leuk om te kijken - op BNN via uitzending gemist. Dat gaat over burn-outs.

          Liefs en veel sterkte aan iedereen. Het wordt echt beter!

          • Loveth

            16 juli 2017 00:52

            Het leven is echt een mooi ding als je degene hebt waar je van houdt en van je houdt. Dank u, god Okosu. Ik zal de wereld van jouw prachtige werken voor mij blijven vertellen. Ik zal nooit stoppen met het vertellen van de wereld hoe roze en krachtig je bent. Dit is mijn verhaal.

            Van waarheid heb ik nooit geloofd in spirituele krachten van welke aard dan ook. Maar nu geloof ik omdat ik de kracht van god Okosu heb ervaren in mijn huwelijk. Ik woonde gelukkig met mijn man met onze twaalfjarige zoon. We hielden van elkaar en gedeelde geschenken. Onze relatie was een jaloezie onder mijn vrienden. Ik was de gelukkigste vrouw op aarde tot de duivel tussen ons kwam door een andere dame die een liefdes charme op mijn man gebruikte. Mijn man begon mij te behandelen alsof ik hem niet meer belangrijk ben. Zijn liefde voor mij was helemaal verminderd. Ik was zo neergehaald.
            Om het lange verhaal kort te snijden, heb ik op het internet verschillende getuigenissen over deze man god Okosu gezien. Sommigen hebben gezegd dat hij hun huwelijk heeft gered. Sommigen hebben gezegd dat hij hen heeft geholpen om een ​​goede baan te krijgen en hen rijk te maken. Sommigen hebben gezegd dat hij ziektes genezen heeft. Eén zei dat hij hem hielp de loterij te winnen. Dit was ongelooflijk toen ik besloot om deze man te proberen. Ik heb contact opgenomen met hem op zijn WhatsApp en hij vertelde me dat mijn man was onder de spelling van een andere vrouw en hij was in staat om de spreuk te breken.
            Nu is mijn man terug met mij na acht maanden van scheiding. We leven gelukkig zoals vroeger en onze zoon is gelukkig. Alles werkt goed voor mij.
            Ik zal de wereld van jouw goede werken meneer blijven vertellen. God blijft u gebruiken om de mensen van deze wereld te helpen.

            God okosu zei ook dat hij veel andere problemen kan oplossen
            - Een gebroken huwelijk terugbouwen
            - Breng je ex terug
            - Helpt goed werk te krijgen
            - Een loterij winnen
            - Genezen van veel ziekten
            En vele andere goede werken.

            • attie

              02 februari 2017 04:32

              Het gaat niet over, het zit tussen je oren. Je gaat er mee naar bed en je staat er mee op. Je sleept je maar moeizaam door de dag. Ik het zelf ondervonden. Zelfmoord en geen levenslust meer.
              Ik ging een relatie site bezoeken en vond een partner. Nu ik hertrouwd ben lach ik de hele wereld uit. Als je niet snel een partner zoekt zul je niet beter worden. Mensen zijn gemaakt om met een partner te leven.
              En kom alstublieft niet met verhalen als: ik ben er niet klaar voor, of niet op mijn leeftijd meer hoor.
              Maak je keuze of blijf alleen en zak verder de grond in, ga weer even op een relatiesite kijken. Dat laat ook jou verstand weer werken.

              • sil

                04 december 2016 22:34

                Toch niet de enige, en allemaal herkenbaar deze week heb ik besloten hulp te zoeken en niet meer achter mijn masker te verschuilen. Ik kom er niet zelf meer uit. Maar mensen dankzij openheid van jullie verhalen durf ik om die hulp te vragen.

                • Marly

                  26 juni 2016 09:17

                  Komt me bekend voor, ik loop al jaren zo rond. Ik leef van dag tot dag, maar probeer positief te blijven. Wil je praten? Misschien lucht het op.

                  • Joke

                    31 mei 2016 12:22

                    Ik heb problemen op mijn werk meegemaakt in het verleden en ben dit jaar ontslagen, omdat de vaste contracten eruit moesten op een smerige manier. Ik zit nu vanaf 4 februari 2016 thuis. Je denkt echt ik ben nutteloos, moe, alles doet pijn, ik tril heel erg, ik heb van binnen nergens zin in en sinds kort huil ik om de stomste dingen. Ik slik oxzepam en ben eraan verslaafd. Ik denk steeds dat ik de ergste ziektes heb. Pff, ik wil er zo graag vanaf. Ik ga weer werken als receptioniste wat ik al 39 jaar doe. Zodra ik thuis komt begin het weer. Ik kan er met niemand over praten. Mijn man zegt je moet er boven staan. Ja, makkelijk gezegd. Ik wil ervan af!

                    • Aad

                      03 januari 2016 13:47

                      Mijn verhaal is dat ik in verband met ondergewicht en vermoeidheid de boodschap van huisarts en diëtiste kreeg om meer te gaan eten en meer rust te nemen. Ik had echter al last van een vol gevoel en vooral 's nachts opzetting van mijn buik. PDS speelde op. Ik dacht er goed aan te doen, maar helaas werd het volle gevoel alleen maar erger. Ik moest daar maar niet teveel op letten, dat zou wel overgaan. Helaas niet dus. Mijn energie nam verder af, en ik kreeg vervolgens buikkrampen en slapeloosheid, maagzuur et cetera. Ik moest maar antidepressiva gaan slikken, maar dat hielp niks. Overbelaste darmen is ook chronische stress en daar kom ik nou niet meer vanaf. Mijn darmen zijn flink achteruit gegaan en die waren al niet zo heel sterk. Halfjaar terug heb ik om psychische hulp gevraagd, maar dat komt nu helaas pas beschikbaar. Zal mijn lichamelijke klachten vrees ik niet meer kunnen verhelpen. Ik ben nu zwaar in de uitputting beland. Bijnieruitputting, burn-out, schildklier waarschijnlijk ook ontregeld. Ik heb een hele zwakke darmwerking. Ook ten aanzien van eten geldt blijkbaar heel sterk VOL=VOL en zelfs dat is eigenlijk al teveel. Ik eet nooit meer dan je goed kan verwerken. Meer eten kan gebrek aan rust niet compenseren.

                      • Ekulipta

                        12 februari 2016 21:41

                        Mooi gezegd. Het is ook waar, God geeft kracht en vooral de liefde die je nergens anders kan ervaren.

                      .
                      - Advertentie -
                      - Advertentie -